دعای 39 ( دعا در طلب عفو و بخشش ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) بار الها بر محمد و آل او درود فرست و شهوتم را درباره‌ى هر كار حرام درهم شكن و حرص مرا از هر گناهى دور ساز و از آزار رساندن بر هر مرد و زن مومن و مسلمان بازم‌دار.

(2) خداوندا هر كسى كه درباره‌ى من آنچه را بر او حرام كرده‌اى انجام داده و نسبت به آنچه كه منع نموده‌اى بى‌حيايى كرده و حق مرا برده و مرده و يا زنده است و حق من در اختيار اوست پس از ظلمى كه او در حق من كرده درگذر و او را بيامرز و از حقى كه از من برده مواخذه‌اش مكن و از آنچه درباره‌ى من انجام داده سرزنشش مفرما و به خاطر كارهايى كه عليه من بجا آورده رسوايش مكن و اين گذشتى كه من نسبت به رفتار آنها نمودم و صدقه و لطفى كه در حق آنها بخشيدم جزء پاكيزه‌ترين بخشش‌هاى اهل بخشش و برترين عطاهاى مقربين درگاهت قرار ده.

(3) و در عوض گذشتى كه از آنها نمودم عفو و گذشت خودت را شامل حالم فرما و از دعايى كه براى ايشان كردم رحمتت را به من پاداش ده تا اينكه هر كدام از ما به فضل و كرمت سعادتمند شده و به نعمت‌هايت رستگار گرديم.

(4) خدايا هر كدام از بندگانت كه از ناحيه من آسيبى ديده و از جانب من به او آزارى رسيده و يا به دست من و يا به وسيله من ظلمى بر او وارد شده و حقش پايمال گشته و دادخواهى از حقش از بين رفته بر محمد و آل او درود فرست و او را به قدرتى كه در اختيارت هست از من راضى كن و از جانب فضلت حقش را تمام و كمال عطا فرما.

(5) و سپس مرا از آنچه فرمانت در عذاب من اقتضاء مى‌كند حفظ كن و از آنچه را كه مطابق عدلت مى‌باشد رهايى ده چرا كه نيروى من طاقت عذاب تو را ندارد و مرا توانى نيست تا با خشمت برابرى كند و اگر توبه حق، كيفرم دهى نابودم خواهى كرد و اگر به رحمتت نپوشانى تباهم خواهى ساخت.

(6) بار الها از تو مى‌خواهم كه به من عطا كنى زيرا كه بخشش تو چيزى را از تو كم نمى‌كند اى خداى من برداشتن بارى بر دوشم را مى‌خواهم كه براى تو سخت نيست.

(7) اى خداى من از تو مى‌خواهم كه به من عطا كنى نفسى را كه آن را نيافريدى تا به وسيله آن مانع بدى شوى و به سود و منفعتى برسى بلكه آن را آفريدى تا قدرت خود را در خلق آن و امثال آن ثابت كنى و بر خلقت شبيه آن دليل آورى.

(8) خداوندا درخواست مى‌كنم بار گناهانم را از دوش من بردارى كه بر من سنگينى مى‌كند و از تو كمك مى‌خواهم كه اين سنگينى مرا بيچاره كرده است.

(9) پس بر محمد و آل او درود فرست و نفس مرا در حالى كه ظلم به خويش كرده عفو كن و رحمتت را مامور برداشتن بار گناهم فرما و چقدر رحمت تو به بندگان گنهكارت رسيده و چقدر عفو تو شامل حال ستمكاران گشته است.

(10) پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا رهبر كسانى قرار ده كه با گذشت خود آنها را از پرتگاههاى لغزشكاران حفظ كرده‌اى و با توفيق خود آنها را از ورطه‌هاى سهمگين مجرمين نجات داده‌اى، صبح كرده‌اند در حالى كه آزاد شده عفو تو از اسارت خشمت بوده و آزاد شده احسانت از بند عدلت گشته‌اند.

(11) اى خداى من اگر چنين كنى آن را درباره‌ى كسى انجام داده‌اى كه سزاوار عذاب بودن را انكار نمى‌كند و نفس خود را از استحقاق كيفرت تبرئه نمى‌نمايد.

(12) اى خداى من چنين رفتارى را درباره‌ى كسى انجام مى‌دهى كه ترسش از تو بيش از طمعش به رحمتت مى‌باشد. و نوميدى‌اش از نجات از اميدوارى‌اش براى رهايى محكمتر است نه اينكه نوميدى‌اش از رحمت توست يا طمعش از روى نيرنگ است، بلكه به خاطر كمى اعمال خوبش در برابر كارهاى ناپسندش مى‌باشد و دليلهايش در همه دادخواهى‌ها و پاسخگويى‌ها ضعيف است.

(13) ولى تو اى خداى من، سزاوارى كه راستگويان به رحمتت مغرور نشوند و مجرمين از عفوت نوميد نگردند زيرا كه تو آن پروردگار بزرگى هستى كه كسى را از فضل خود باز نمى‌دارد و همه حق خود را از كسى باز نمى‌ستاند.

(14) الها ياد تو برتر از آن است كه اهل ذكر يادت مى‌كنند و نامهايت از اينكه بر ديگران نسبت داده شود منزه و پاكيزه است و نعمت تو در بين تمامى بندگانت تقسيم شده پس بدين خاطر حمد مخصوص توست اى خداى جهانيان.