دعای 39 ( دعا در طلب عفو و بخشش ) ترجمه جواد فاضل

(1) پروردگارا! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و شهوت مرا از هر چه ممنوع و محرم است در هم شكن تا هرگز به ناهنجار هوس نكنم و از شاهراه عفاف به انحراف نيفتم. پروردگار من! بنيان حرص و آز مرا نسبت به گناه برانداز تا به خطايا و معاصى ارتكاب نورزم و در برابر منكرات بر نفس خويش مسلط باشم. پروردگار من! مرا از آزار مردم باز دار تا خطر ديگران از دستم نرنجد و قلبى به ناحق نشكند.

(2) پروردگار من! آنكس كه در حق من بد كرده و خلاف آنچه شايسته بود ناشايسته آورده و بى آنكه از من پوزش بجويد زندگى را بدرود گفته و اكنون در دل خاك آرميده و دستش از دنيا كوتاه است و موجودى مستمند باشد، گناهانش را بيامرز و مغفرت خود را از وى دريغ مدار. من از آنچه در حق من به ناحق كرده گذشتم و تو نيز اين جريمت را بر وى مگير و چنان كن كه گذشت من پاكترين صدقه در راه تو باشد و مرا به درگاه تو نزديكتر سازد.

(3) پروردگارا! من ستم اين بنده‌ى ستمكاره را بخشيده‌ام و چنان خواهم كه در برابر اين بخشش رحمت واسعه‌ى تو بهره‌ى من گردد. پروردگارا! من درباره‌ى اين موجود مستمند كه دستى از دعا كوتاه دارد دعا كرده‌ام و در برابر اين دعا همى خواهم سعادت مرا نيز تامين و تضمين فرمائى و به فضل خويش چنان كنى كه من و ظالم من هر دو در پيشگاه تو مغفور و مرحوم شمرده شويم.

(4) پروردگار من! آنكس كه از من ستم ديده و يا از ناحيت من آزارى كشيده و يا به وسيلت من حق وى لگدمال شده و قلبش شكسته... به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و او را از من خشنود ساز و حق پايمال شده‌اش را به وى باز گردان‌

(5) و مرا نيز به كيفر ستمى كه رفته مگير و از آنچه عدل تو در اين ماجرا حكومت مى‌كند معافم فرماى زيرا پيكر ضعيف من در برابر نقمت و عقوبت تو طاقت نياورد و جان من تاب خشم تو را ندارد. پروردگار من! اگر برقرار عدل و حق مكافاتم كنى هلاك من حتمى است و اگر فضل و رحمت تو به فريادم نرسد روزگارم تباه است.

(6) پروردگارا! از تو آن مى‌خواهم كه اگر دعايم مستجاب كنى به خزانه‌ى لايزال تو زيان و زوالى نياورد و اعطاى اين حاجت بر تو دشوار نباشد.

(7) من خودم را از تو مى‌خواهم اى پروردگار من كه از آفريدنم نه به جلب نفع همى انديشيدى و نه دفع ضرر همى خواستى. نفس من اى پروردگار من مخلوق تو و محكوم تست، خلقش كردى تا قدرت خويش بنمائى و همت خويش را بر كائنات اتمام و اكمال فرمائى.

(8) پروردگارا! بار معاصى بر پشتم فشار همى آورد و بر رنج روانم همى افزايد.

(9) به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و از مظالمى كه بر نفس خويش روا داشتم بگذر و رحمت خويش را بر جانم بگمار، تا بارم سبكتر گردد و رنجم بكاهد و خاطرم آرام گيرد. خداوندا! چه بسيار ديده‌ايم كه امواج رحمت تو جان آلوده‌ى گنهكاران را به آغوش گرفت و چه بسيار شنيده‌ايم كه عفو عميم تو ستمكاران را از عذاب تو ايمن داشته است.

(10) به روان محمود محمد و آل محمد رحمت فرست و چنان كن كه موجى از درياى رحمت به آغوشم درآورد و سايه‌ى عفو تو بر سرم افتد تا به بخشايش تو از شقاوت خطاكاران بركنار بمانم و به توفيق تو صف مجرمين را ترك گويم و در رديف ابرار و صالحين قرار گيرم، تا آزاد كرده‌ى تو از خشم تو آسوده ماند و بخشيده تو در برابر ميزان عدل تو به اضطراب و اضطرار نيفتد.

(11) پروردگارا! اگر در حق من فضل و كرم روا دارى در حق آن كس روا داشته‌اى كه همواره خويشتن را مستحق عقوبت تو داند و هرگز نفس خويش را از لغزشهائى كه مستوجب انتقام و كيفر توست مبرا نشمارد.

(12) پروردگار من! اين فضل و كرم را در حق بنده‌اى به كار برى كه بيمش از قهر تو بيش از اميدش به مهر تست، و بيش از آنچه به نجات اميدوار باشد از نجات مايوس است. اما نه آن ياس كه «قنوط» شمرده شود و نه آن اميد كه فريبش دهد و به دنبال خويش از درگاه تو به دورش دارد. بنده‌اى ذليل و ضعيفم كه سيئاتم بر حسناتم بچربد و در برابر خطايا و معاصى خود در پيشگاه تو حجتى كه بهانه‌ام شمرده شود ندارم.

(13) و تو آن خداوند بزرگ و دانا و توانا باشى كه صالحين و صديقين به اميد كرم تو فريب نخورند و گناهكاران از كرم تو نوميد نباشند، زيرا اى پروردگار من! ذات كريم و رحيم تو اقتضا كند كه كس از فضل تو ممنوع و محروم نماند و عظمت و جلال تو اعظم و اجل از آن باشد كه حق را به مستحق باز ندهد.

(14) ياد تو از هر چه كه ياد كنند بلندتر و بزرگتر است و نام تو مقدسترين و گراميترين نامهاست، و خوان نعمت تو همه جا گسترده و كائنات از نعماى لايتناهاى تو بهره‌ور و بهره‌مندند. به درگاه تو اى پروردگار كائنات سپاس و ستايش آورم.