دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه محمود صلواتی

(1) بار خدايا، اى آنكه گفتار گويندگان در وصفت فرو ماند.

(2) اى آنكه اميد اميدواران از تو در نگذرد.

(3) اى آنكه پاداش نكو كاران در پيشگاهت تباه نمى‌گردد.

(4) اى آنكه منتهاى ترس پرستندگانى.

(5) و اى آنكه پايان بيم پارسايانى.

(6) بار خدايا، اين جايگاه كه ايستاده‌ام، جايگاه كسى است كه بازيچه دست گناهان است، و مهارش در دست خطاها و لغزشهاست، جايگاه كسى است كه شيطان بر وى چيرگى ياقته، و از انجام آنچه فرمانش داده‌اى از روى كوتاهى قصور ورزيده، و آنچه از آن بازش داشته‌اى از سر غرور مرتكب شده.

(7) همانند كسى كه از تواناييت بر خود ناآگاه است، يا اينكه بخشش و احسانت از ديده‌اش نهان است، تا آنگاه كه ديده‌ى رستگاريش بينا گردد، و ابرهاى گمراهى از برابرش برود، ستم‌هاى را كه بر خود كرده بر شمرد، و در آنچه پرورگارش را بدان نافرمانى كرده بينديشد، پس، گناه بزرگش را بزرگ شمرد، و نافرمانى عظيمش را عظيم داند.

(8) آنگاه با دلى اميدوار و شرمنده به درگاهت رو كند، و با شيفتگى آهنگ تو كند، و با دلى بيمناك از اخلاص تو را جويد، آنگاه از هر كس كه جز توست چشم طمع فرو بندد، و جز از تو از هيچ كس نهراسد.

(9) بار خدايا، اكنون بنده‌ات بر درگاهت به زارى ايستاده، و با فرو تنى ديده بر زمين دوخته، و در برابر عزتت سر به زير افكنده، و خاضعانه راز دلش را كه خود بدان داناترى- با تو در ميان نهاده، و فروتنانه گناهانش را- كه خود شمارش آن را بهتر مى‌دانى- يكايك بر شمرده؛ از تو فرياد رسى مى‌خواهد درباره‌ى كارهاى ناپسندى كه بدان گرفتار آمده، و زارى مى‌كند از كردار ناشايستى كه بخاطر سرپيچى از حكم تواش رسوا ساخته: گناهانى كه خوشى‌اش سپرى گشته و شتابان گريخته، و پيامد شومش همچنان بر جاى مانده.

(10) بار خدايا، اگر اين بنده را به عدلت كيفر دهى زبان به انكار نگشايد، و اگر مورد بخشايش و رحمتت قرار دهى، در برابر عظمتت بخششت را بزرگ نشمارد، كه تو آن پروردگار كريمى كه آمرزش گناه بزرگ بر وى گران نمى‌آيد.

(11) بار خدايا، اينك اين منم كه به درگاهت روى نهاده‌ام، فرمانت را كه به دعا فرمان داده‌اى فرمانبردارم، و اجابتى را كه وعده داده‌اى خواهانم، كه خود فرمودى: «بخوانيدم تا خواسته شما را روا سازم».

(12) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و همان گونه كه من با اقرار و اعترافم به تو روى آوردم تو نيز با آمرزشت به من روى آور، و همانگونه كه خود را در برابرت خوار ساخته‌ام، مرا از لغزشهاى گناه به ديگر سو بر، و همانگونه كه در مجازاتم درنگ كرده‌اى، پوشش ستاريتت را بر من فرو گستر.

(13) بار خدايا، نيتم را در فرمانبرداريت پايدارى ده، و براى پرستشت در بصيرتم استوار نه، به كارهايى موفقم دار كه مرا بدان از پليدى گناهان شستشو دهى، و مرا به آيين خود و آيين پيامبرت محمد صلى الله عليه و آله بميران چون بميرانى.

(14) بار خدايا، در اين جايگاه از گناهان خرد و كلان، و از بدى‌هاى آشكار و نهان، و از لغزشهاى گذشته و اين زمان، به درگاهت توبه مى‌كنم، توبه كسى كه با خود ديگر سخن از گناه نگويد، و به دل راه ندهد كه ارتكاب گناه از سر گيرد.

(15) بار خدايا، تو خود در كتاب محكمت فرموده‌اى كه توبه‌ى بندگانت را مى‌پذيرى، و از گناهانشان در مى‌گذرى، و توبه كنندگان را دوست مى‌دارى، پس همچنان كه وعده داده‌اى توبه‌ام بپذير، و همچنان كه بر عهده گرفته‌اى از گناهانم درگذر، و آن سان كه شرط كرده‌اى محبتت را در دلم گستر.

(16) پروردگارا، من نيز شرط مى‌كنم كه از اين پس، كارهاى ناخوشايندت را مرتكب نشوم، بر عهده مى‌گيرم به كردار نكوهيده باز نگردم، و از هر چه نافرمانيت در آن است دورى جويم.

(17) بار خدايا، تو داناترى كه چه كرده‌ام، پس بر آن گناهان كه خود مى‌دانى بيامرزم، و به قدرتت بدان سو كه دوست مى‌دارى باز گردانم.

(18) بار خدايا، برگردنم تعهداتى است كه برخى را به ياد دارم، و برخى را از ياد برده‌ام، كه همه را ديدگانت- كه هرگز به خواب نمى‌رود- مى‌نگرد، و دانشت- كه چيزى از آن نهان نمى‌ماند،- مى‌داند، تو خود كسانى را كه ذمه‌اى بر من دارند عوض ده، و بارگران آن را از دوشم فرو نه، سنگينى‌اش را از من بكاه، و نزديك شدن مانند آن را بر من مخواه.

(19) بار خدايا، من بر توبه پايدارى نتوانم مگر تو نگهم دارى، و از گناه پرهيز نتوانم مگر تو توانايم سازى، پس توانم ده به توانى شايسته، و ياريم ده به عصمتى باز دارنده.

(20) بار خدايا، هر بنده‌اى توبه كند، و تو به دانشت مى‌دانى كه وى توبه‌اش را خواهد شكست، و به خطا و گناهش باز خواهد گشت، بار خدايا، من به تو پناه مى‌برم كه اينچنين باشم. خداوندا، توبه‌ام را توبه‌اى گردان كه پس از آن نيازمند توبه نباشم، توبه‌اى كه زداينده‌ى گذشته‌ام باشد، و تا پايان عمر به سلامتم دارد.

(21) بار خدايا، از نادانى‌ام به درگاهت عذر مى‌خواهم، و بخشايش كردار بدم را از تو مى‌خواهم، پس به احسانت در پناه رحمتت جايم ده، و به كرمت بدارم در پوشش رحمتت پوشيده.

(22) بار خدايا به درگاهت توبه مى‌كنم از آنچه مخالف خواسته‌ات بوده، يا بيرون از دايره‌ى دوستى‌ات مانده، از هر خاطره بد كه در دلم گذشته، يا نگاه آلوده كه چشمم مرتكب شده، يا سخن نابجا كه بر زبانم روان گشته، توبه‌اى كه يك يك اعضايم از مجازاتت به سلامت مانند و از خشم دردناكت- كه ستمگران از آن ترسند- در امان باشند.

(23) بار خدايا، به تنهاييم در برابرت، به تپيدن دلم از بيمت، و به لرزش اندامم از هيبتت ترحم كن، كه گناهانم- اى پروردگار من- مرا در پيشگاهت در مقام رسوايى بپا داشته، اگر خاموشى گيزنم كس درباره‌ى من سخن نخواهد گفت، اگر شفاعت طلبم سزاوار شفاعت نمى‌باشم.

(24) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و كرمت را شفيع لغزشهايم قرار ده، و قلم عفو و بخشش بر گنانهانم نه، و مرا به عقوبتى كه سزاوار آنم جزا مده احسانت را بر من فرو گستر، و پرده‌ى سترت را از كردارم مدر. خداوندا، با من چونان پيروزمندى رفتار كن كه بنده‌اى ذليل در برابرش گريه مى‌كند، و او بر وى رحمت آورد، يا توانگرى كه بنده‌اى بينوا راه بر او مى‌بندد و او بى‌نيازش مى‌سازد.

(25) بار خدايا، بى پناهم، و اين سايه‌ى عزت توست كه بايد پناه من باشد، به درگاهت بى شفيعم، و اين فضل و كرم توست كه بايد شفيع من گردد، گناهم مرا ترسانده و اين گذشت توست كه بايد ايمنيم بخشد.

(26) خداوند، آنچه بر زبان مى‌رانم نه از آن روست كه از كردار ناپسندم بى خبرم، يا اينكه كارهاى ناپسندم را از ياد برده‌ام، بلكه از آن روست كه آسمان و هر چه در اوست و زمين و هر كه بر اوست، بشنوند كه پشيمانيم را در برابر اظهار كرده‌ام، و بدانند توبه كرده‌ام، و پناه به تو جسته‌ام.

(27) باشد يكى از آنها بر شوربختى‌ام ترحم كند، يا بر پريشانى‌ام رقت آورد، و برايم دعايى كند كه به اجابت نزديك‌تر از دعاى من باشد، يا روى شفاعت بر زمين نهد، و شفاعتش مقبلوتر از درخواست من افتد، و سبب رهاييم از خشمت و عامل دست يافتن به خشنوديت گرددد.

(28) بار خدايا، اگر پشيمانى به درگاهت توبه است من پشيمان ترين پشيمانم، اگر ترك گناه بازگشت است، من نخستين بازگشتگانم، اگر استغفار است كه گناهان را مى‌ريزد، من در زمره‌ى استغفار كنندگانم.

(29) بار خدايا، همچنان كه به توبه فرمان داده‌اى و پذيرفتنش را بر عهده گرفته‌اى همچنان كه به دعا برانگيخته‌اى و وعده‌ى اجابت داده‌اى، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و توبه‌ام را بپذير، و مرا از رحمتت مكن نوميد، كه تو آمرزگار گنهكارانى، وخطاكاران توبه كننده را دوست مى‌دارى.

(30) بار خدايا، بر محمد وخاندانش درود فرست، آن سان كه ما را بدو هدايت كردى، بر محمد و خاندانش درود فرست آن سان كه ما را بدو رهايى دادى، بر محمد وخاندانش درود فرست درودى كه روز باز پسين و روز بينوايى به درگاهت شفيع ما باشد، كه تو بر هر كار توانايى و اين بر تو آسان است.