دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) اى پروردگارى كه هيچ وصافى وصف تو نتواند كرد.

(2) اى خدائى كه اميد هيچ كسى از تو قطع نمى‌گردد.

(3) اى آنكه اجر نيكوكاران را ضايع نمى‌كنى‌

(4) و خوف و ترس عباد و بندگان به شخصيت تو منتهى مى‌گردد.

(5) اى آنكه نهايت خشيت پرهيزكاران تو هستى.

(6) آستان تو محلى است كه دستهاى گناهكاران به سوى آن بلند است و از آن محل به وسيله‌ى پيغمبران مراحم الهى به بندگان مى‌رسد و آمرزش خطاها و لغزشها از اين ناحيه صادر مى‌شود. خدايا بنده‌اى كه ديو سركش نفس بر او غلبه كرده و از دايره فرمان تو قدم بيرون نهاده و خطائى مرتكب شده‌

(7) مانند مرد نادان كه علم بر قدرت تو نداشته باشد، يا منكر فضل و احسان تو باشد تا وقتى كه چشم هدايت او باز شود و ابرهاى ضلالت و كورى از پيش چشم او برداشته گردد، آنگاه كه نفس او در آنچه كه مخالفت كرده انديشه كند مى‌بيند معصيت او بزرگ و مخالفت او عظيم است‌

(8) در اين موقع روى به دربار تو مى‌آورد و با شرمندگى به سوى تو مى‌آيد و با حالت اميدوارى از آستان تو مسئلت مى‌كند و اعتماد به رحمت تو دارد از روى يقين به رحمت تو قصد تو كرد آنگاه از بيمى كه داشت از روى اخلاص به سوى تو روى آورد در حاليكه از همه جا مايوس بود و جز از تو ترسى نداشت‌

(9) و در آن حال با حالت تضرع و خشيت با خضوع و زارى چشم خود به زمين دوخت و در مقابل تو ايستاد و سر خود را به زير افكند و در برابر عظمت تو تذلل و خوارى خود را آشكار ساخت و رازهاى پوشيده‌ى خود را در حال فروتنى به عرض رسانيد و گناهانى از خود را برشمرد كه تو شماره آنها را نيكوتر مى‌دانى و با حال خشوع و ترس به تو از كارى بزرگ كه بر او نازل شد و در علت تو بوده استغاثه نمود كه چنين خواهد شد و از امر قبيحى كه بر او وارد شد و او را رسوا كرد استغاثه كرد و با حال توبه از آنچه كرده بود منصرف شد.

(10) پروردگارا اين بنده را اگر به عدالت عقوبت كنى منكر عدل تو نيست و عفو تو را بزرگ نمى‌شمارد مگر اينكه او را ببخشى و عفوش فرمائى، زيرا رحمت و گذشت تو از آنچه او تصور مى‌كند بزرگتر و وسعتر است. تو پروردگار بخشنده و مهربانى كه رحمت و آمرزش تو از گناهان بندگان بيشتر و بزرگتر است.

(11) پروردگارا اين بنده منم كه به اميد كامل به سوى تو آمده‌ام در حاليكه مطيع امر تو هستم و هر چه فرمائى بر جان و دل بپذيرم و يقين دارم هر چه تو وعده فرمودى راست و درست است و چون امر فرمودى دعا كنيم استجابت مى‌فرمائى اكنون طلب مى‌كنيم و اجابت آن را مسئلت داريم تو در قرآن كريم امر كردى بخوانيم تا اجابت فرمائى.

(12) اللهم صل على محمد و آله بار خدايا رحمت كن بر محمد و آل او و ببخش مرا همان گونه‌اى كه اقرار به گناهان خود و بخشندگى تو كردم بارالها همان‌گونه كه نفس خود را براى نيل به دربار تو پست گردانيده‌ام، درجه‌ى مرا بلند گردان. خدايا گناهان مرا بپوشان و پرده‌اى از مغفرت بر آن بكش خدايا تو با من نرمى و مدارا كردى و انتقام نكشيدى.

(13) بارالها در طاعت نيت مرا ثابت گردان و بر فرمانبردارى قصدم را استوار گردان، خدايا مرا موفق به اعمالى دار كه چرك پليدى گناهان را از من بزدايد و مرا بر دين و مذهب پيغمبر خود بميران و بر طريقه‌ى رسول گراميت بدار.

(14) خدايا در اين مقام توبه مى‌كنم و به سوى تو بازگشت مى‌نمايم. خدايا گناهان پوشيده‌ى مرا آشكار مساز و لغزشهاى گذشته و تازه پديد آمده را بيامرز. خدايا توبه كردم و به سوى تو بازگشتم آنچنان توبه و بازگشتى كه ديگر با نفس خود حديث و گفتگوى معصيت نكنم. چه جاى آنكه در خارج مرتكب شود. مبادا به معصيت بازگشت كنم.

(15) خداوندا تو در محكمات كتاب خود وعده فرمودى كه توبه بندگان را بپذيرى و از بديهاى آنها درگذرى و توبه‌كنندگان را قرين مهر و محبت خود قرار دهى. خدايا چنانكه وعده فرمودى توبه مرا قبول كن و چنانكه ضامن شدى از بديهاى من درگذر و همچنانكه شرط فرموده‌اى دوستى و ملاطفت خود را براى من واجب گردان.

(16) پروردگارا تو شرط كرده‌اى توبه‌كنندگان را مورد شفقت خود قرار دهى و از ما شرط گرفتى كه ديگر به گناه و لغزش بازگشت نكنم. خدايا من عهد كردم ديگر نافرمانى نكنم و پيرامون مشتبهات نگردم‌

(17) بار خدايا به درستى كه تو به اعمال و معاصى من داناترى خدايا مرا بيامرز آنچه مى‌دانى بپوشان و مرا از معصيت به سوى طاعت برگردان كه آن را دوست داشته‌اى‌

(18) پروردگارا حقوقى چند از مردم به عهده‌ى من است و گناهانى كه ياد دارم مرا شرمنده كرده است حقوقى ديگر به عهده دارم كه فراموش كرده‌ام و گناهانى چند كه جاهلانه مرتكب شده‌ام خدايا همه‌ى اين اعمال و افعال من در نزد تو هويدا و آشكار است و از ديوان محاسبات تو محو نمى‌شود و از علم تو فراموش نمى‌گردد. خدايا اكنون كه به آستان تو بازگشت كرده‌ام اين اعمال را به نيكى عوض ده و حقوق اهل حقوق را به حسنه ادا فرما و وبال آن را از من بردار و سنگينى گناه و حقوق مردم را از من بركنار ساز و مرا نگاهدار كه ديگر متعرض اين كردار نگردم.

(19) پروردگارا وفاى من در توبه به قدرت حفاظت تو است و گرنه نمى‌توانم به اين توبه وفادار باشم. خدايا نفس مرا از گردن‌كشى حفظ كن و مرا از شروران نگاهدار كه پيرامون معصيت نگردم. خدايا مرا به قدرت و قوت خود كفايت كن و تو متولى باش كه اولى به تصرف در من هستى تا به افعال ناشايست باز نگردم.

(20) بار خدايا هر بنده‌اى كه به سوى تو بازگشت كرده و توبه نمود و باز در پنهانى توبه خود را شكست، از علم غيب تو بيرون نمى‌رود كه آنها شكننده توبه هستند خدايا مرا از اين دسته مردم قرار مده كه در پنهانى توبه شكنم و به گناه باز گردم. خدايا توبه مرا توبه‌اى قرار ده كه هرگز نشكنم و توبه‌اى باشد محوكننده‌ى گناهان و موجب سلامتى و زندگى و سعادت بقيه‌ى عمر من گردد.

(21) پروردگارا از نادانى خود به تو پناه مى‌برم و از تو با حال شرمندگى عذر مى‌خواهم كه مرا به بدكارى نفس ببخشى خدايا مرا در كنف فضل و رحمت خود فراگير و از روى رحمت واسعه‌ى خود ببخش و پرده‌ى عافيت روى اعمال قبيح من بكش.

(22) خدايا من به سوى تو بازگشتم و توبه كردم كه ديگر مخالفت با اوامر و فرامين تو نكنم كه منفور و مبغوض تو باشد، كارى نكنم كه دوستى تو را زايل كند و يا دوستى غير تو را در دل خطور دهد يا چشم به سوى چيزى دوزد كه خلاف رضاى تو باشد، يا زبان حكايتى گويد كه منافى اراده تو گردد. خدايا توبه مرا توبه‌اى قرار ده كه تمام اعضاء و جوارح من تسليم تو گردد و بيدادگرانى كه در سيطره و سطوت عذاب دردناك تو واقع مى‌شوند از آنچه مى‌ترسند، ايمن گردند.

(23) خدايا رحم كن بر اين بنده‌اى كه زير فرمان تو است و در برابر تو دل متزلزلى دارد. اندام او از هيبت تو متوحش است خدايا گناهان مرا در مقام خوارى و رسوائى داشته‌اى و در ساحت كبريائى خود شرمنده و منفعل نموده‌اى اگر ساكت و خاموش باشيم كسى نيست براى من سخنى بگويد و اگر درخواست شفاعت نمايم اهليت ندارم‌

(24) اللهم صل على محمد و آل محمد (ص) و در گناهان من كرم و گذشت خود را شفيع ساز و به عفو و مكرمت خود تفضل نما خدايا مرا از عقوبت خود جزا مده و مرا شامل فضل و رحمت خود گردان خدايا با من آنچنان كن كه پادشاهى غالب و قاهر با بنده‌اى زار و خفيف مى‌كند خدايا آن پادشاه جز بر بنده‌اى ناتوان و محتاج رحمت و رافت نكند و يك غنى توانا بر فقير بى‌بضاعت جز ترحم و دستگيرى ننمايد.

(25) خدايا مرا پناهى جز تو نيست و شفيعى جز تو نباشد كه درخواست اين بنده فقير ضعيف ناتوان را اجابت كند و او را شفاعت فرمايد. خدايا گناهان من تزلزلى در خاطرم ايجاد كرده كه جز عفو تو آن را ايمن نمى‌سازد

(26) خدايا اين عرايضى كه به دربار تو عرض كردم نه از جهل من است و نه از فراموشى من بلكه گزارشى است از گذشته‌ى من ليكن براى آن ظاهر ساختم و آشكارا به عرض تو رسانيدم تا آسمان آن را بشنود و ساكنين عرش و زمين و ملائكه و جن و انس از آنچه به من گذشته است آگاه شوند و بدانند چگونه پشيمانى و ندامت آورده و اكنون پس از انفعال به سوى تو بازگشت كرده و توبه نموده‌ام و از ساحت اقدس تو معذرت مى‌خواهم‌

(27) شايد برخى از شنوندگان آسمان و زمين به رحمت و لطف تو رحمت كنند و بر بدى موقف من تاثر خورند و از آگاهى آنها رقت قلبى به من دست دهد و در آن حال بر من دعائى كنند كه زودتر مقبول درگاه تو شود و دعاى آنها موجب شفاعت تو باشد. و به سبب ادعيه‌ى آنها نجات يابم و از غضب تو مصون بمانم و فيروز شوم و خشنودى تو فراهم آيد.

(28) بار خدايا اگر پشيمانى و توبه، رجوع به سوى كبريائى توست من پشيمانتر از هر پشيمانى هستم و اگر آمرزش خواستن موجب سقوط گناهان است پس به درستى كه من از آمرزش خواهندگانم.

(29) بار خدايا آنچه به توبه امر فرموده‌اى و ضامن قبول آن شده‌اى و بر دعا تحريض كرده‌اى و وعده اجابت آن را كرده‌اى پس رحمت كن بر محمد و آل محمد (ص) و توبه‌ى مرا قبول كن خدايا مرا از رحمت خود به نااميدى باز مدار زيرا تو تنها پذيرنده‌ى توبه‌ى گناهكارانى و بر خطاكاران و بازگشتگان مهربان هستى.

(30) بار خدايا درود و رحمت بر محمد و آل محمد (ص) فرست زيرا تو ما را از ضلالت رهانيدى و از عقوبت گذشتى و رحمت خدا بر محمد و آل او كه در روز قيامت سبب شفاعت هستند. تو بر هر چيز قادر و توانائى. خداوندگارا نظر كن به جود كه جرم آمد از بندگان در وجود كريما به رزق تو پرورده‌ايم به انعام لطف تو خو كرده‌ايم گدا چون كرم بيند و لطف و ناز نگردد به دنبال بخشنده باز چو ما را به دنيا تو كردى عزيز به عقبى همين چشم داريم نيز عزيزى و خوارى تو بخشى و بس عزيز تو خوارى نبيند ز كس خدايا به عزت كه خوارم مكن به ذل گنه شرمسارم مكن مسلط مكن چون منى بر سرم ز دست تو به گر عقوبت برم مرا شرمسارى ز روى تو بس دگر شرمسارم مكن پيش كس تنم مى بلرزد چو ياد آورم مناجات شوريده‌اى در حرم كه مى‌گفت شوريده‌اى دلفكار الهى ببخش و به ذلم مدار به لطفم بخوان و مران از درم ندارد به جز آستانت سرم تو دانى كه مسكين و بيچاره‌ايم فرو مانده‌ى نفس اماره‌ايم خدايا به ذات خداونديت به اوصاف بى مثل و ماننديت به لبيك حجاج بيت‌الحرام به مدفون يثرب عليه‌السلام به تكبير مردان شمشير زن كه مرد دعا را شمارند زن به طاعات پيران آراسته به صدق جوانان نوخاسته كه ما را در آن ورطه‌ى يك نفس ز ننگ دو گفتن به فرياد رس‌