دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا، اى كسى كه توصيف وصف كنندگان هرگز نمى‌تواند او را آنچنان كه هست وصف كند.

(2) و اى كسى كه اميد اميدواران از او نمى‌گذرد.

(3) و اى كسى كه پاداش نيكوكاران نزدش ضايع نمى‌گردد.

(4) و اى كسى كه او پايان ترس عابدان است.

(5) و اى كسى كه او نهايت خوف و خشيت پرهيزكاران است.

(6) اين سخنان در مقام كسى است كه دستهاى گناهان او را احاطه كرده، و افسار خطاها او را كشيده‌اند، و شيطان بر او غلبه و چيره نموده، و آنچه تو به آن امر فرموده‌اى در آن تفريط و كوتاهى كرده، و آنچه به آن نهى كرده‌اى از روى غرور انجام داده.

(7) مانند كسى كه به قدرت تو درباره‌ى خود جاهل و نادان است، و يا منكر فضل و احسان تو در مورد خود است تا چشم هدايت و رستگاريش گشوده گشته، و ابرهاى كورى و نابينايى از برابرش باز شده، لذا آنچه را كه به خود ظلم كرده احصا و شمارش نموده، و در آنچه با پروردگارش مخالفت كرده فكر و انديشه كرده، گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظيمش را عظيم مشاهده كرده.

(8) پس در حالى كه به تو اميدوار و از تو شرمنده است به سويت رو آورده، و با يقين و اعتماد به تو ميل و رغبت خود را متوجه تو ساخته، و از روى طمع با يقين و اطمينان قصد تو كرده، و از روى اخلاص با خوف و ترسش آهنگ تو نموده، طمع خود را از هر كس جز تو بريده، و از هيچكس جز تو نمى‌ترسد.

(9) پس هم اكنون در پيشگاهت با حال تضرع ايستاده، و با فروتنى و خشوع ديده‌ى خود را بر زمين انداخته، و در مقابل عزت تو با ذلت و خوارى سر را به زير افكنده، و با خضوع و فروتنى راز خود را در حالى كه تو بهتر از او مى‌دانى برايت آشكار نموده، و از روى خشوع گناهانش را در حالى كه تو همه‌ى آنها را احصاء كرده‌اى شمرده، و از بزرگى امورى كه در عالم علم تو بر او وارد شده، و از زشتى كارهائى كه در محكمه‌ى تو او را رسوا ساخته، به تو استغاثه كرده، همان گناهانى كه لذت و خوشى‌هاى آن سپرى گشته و تبعات و گرفتاريهايش همچنان باقى مانده است.

(10) اى خداى من، اگر اين بنده را كيفر نمائى منكر عدالت تو نمى‌شود، و اگر او را مورد عفو و رحمت خود قرار دهى هرگز آن را نسبت به سعه‌ى رحمتت بزرگ و عظيم نشمارد، زيرا تو پروردگار كريم و بزرگوارى هستى كه آمرزش گناه بزرگ نزد او بزرگ نيست.

(11) بار خدايا، پس اينك منم كه به درگاه تو آمده‌ام در حالى كه مطيع فرمان توام در آنچه امر فرموده‌اى، و خواهان وفا به وعده‌اى كه داده‌اى هستم يعنى اجابت دعاى دعا كنندگان، زيرا فرموده‌اى: «مرا بخوانيد كه اجابت مى‌كنم».

(12) بار خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا مشمول رحمت و آمرزش خود قرار ده همانگونه كه من با اقرار به گناه به درگاه تو آمده‌ام، و مرا از منجلاب گناهان بيرون آور چنانكه من خود را در پيشگاهت پست و ذليل ساختم، و مرا در پرده‌ى رحمت خود بپوشان چنانكه در انتقام از من درنگ نمودى.

(13) بار خدايا، قصد و نيتم را در راه اطاعت ثابت و پابرجا گردان، و بصيرتم را در عبادت و بندگيت مستحكم فرما، و مرا به انجام كارهائى موفق دار كه آلودگى گناهان را به وسيله‌ى آنها از من شستشوى فرمايى، و مرا به آئين دين خود و پيغمبرت صلى اللّه عليه و آله و سلم بميران.

(14) بار خدايا، من از همين مقام و مكان از گناهان كبيره و صغيره‌ام، از گناهان پنهانى و آشكارم، و از لغزشهاى گذشته و تازه‌ام توبه مى‌كنم مانند توبه كسى كه هرگز در فكر گناه و معصيت نباشد، و بازگشت به گناهى را در دل و ضمير خود راه ندهد.

(15) و تو اى خداى من! خود در كتاب محكمت فرموده‌اى كه توبه‌ى بندگانت را مى‌پذيرى، و از گناهان مى‌گذرى، و توبه كنندگان را دوست دارى، پس همانگونه كه وعده داده‌اى توبه مرا بپذير، و از گناهانم همانگونه كه تضمين فرموده‌اى درگذر، و همانگونه كه شرط كرده‌اى محبت خود را بر من لازم گردان.

(16) اى پروردگارم! در مقابل با تو شرط مى‌كنم كه هرگز به كارهايى كه ناپسند تو است اقدام نكنم، و ضمانت مى‌كنم كه به كارهايى كه مذموم تو است رجوع نكنم، و عهد و پيمان مى‌بندم كه از همه‌ى گناهان تو دورى نمايم.

(17) بار خدايا، تو به آنچه من انجام داده‌ام داناترى پس هر عمل خلافى كه از من ديده‌اى مورد مغفرت خودت قرار ده، و مرا با قدرت و توانايى خود به آنچه دوست دارى باز گردان.

(18) بار خدايا، تبعاتى از بعضى كارها بر ذمه‌ى من است كه به ياد دارم و بعضى از آنها را فراموش كرده‌ام ولى همه‌ى آنها در برابر چشم تو كه هرگز خواب ندارد موجود است و در پيشگاه علم تو كه هرگز فراموشى در آن راه ندارد آشكار و هويدا است، پس به اهل و صاحبان آنها عوض عنايت فرما، وزر و سنگينى آنها را از دوشم بردار، و سنگينى آنها را سبك گردان، و مرا از اين كه بار ديگر به چنان تبعات و گرفتاريهايى نزديك شوم حفظ فرما.

(19) بار خدايا، وفاى به توبه‌ام جز با نگهدارى تو برايم ميسر نيست، و خوددارى از خطاها و گناهان جز با قدرت و قوت تو برايم امكان پذير نيست، پس قوت و نيرويى كافى، و عصمتى كه باز دارنده باشد به من عنايت فرما.

(20) بار خدايا، چه بسا بنده‌اى در درگاهت توبه كند اما در علم غيب تو معلوم است كه توبه‌اش را فسخ خواهد كرد و به گناه و خطاى خويش باز خواهد گشت، ولى من به تو پناه مى‌برم كه چنين بنده‌اى باشم پس توبه مرا چنان قرار ده كه ديگر نياز به توبه‌ى جديد نداشته باشم، توبه‌اى كه موجب محو گناهان گذشته و سلامت از گناهان باقيمانده باشد.

(21) بار خدايا، من از جهل و نادانى خود از پيشگاه تو عذر مى‌خواهم، و نسبت به كارهاى بدم از تو درخواست بخشش مى‌نمايم، پس از روى احسان مرا در پناه رحمت خود درآور، و از روى تفضل مرا به پرده‌ى عافيتت بپوشان.

(22) بار خدايا، من از هر چه كه مخالف اراده‌ات باشد، و از هر چه كه دور از محبت و دوستى تو باشد توبه مى‌كنم چه اين كه از خطورات قلبيم باشد يا از نگاههاى زيرچشمى، و يا از گفتارهاى زبانى، توبه‌اى كه به وسيله‌ى آن همه‌ى اعضاء و جوارحم از كيفر و عقوبت تو سالم ماند، و از عذاب اليمى كه ناشى از قهر و غضب تو است و متجاوزان از آن مى‌ترسند در امنيت قرار دهد.

(23) بار خدايا! به تنهاييم در پيشگاهت، و بر طپش قلبم از خشيت تو و اضطراب تمام وجودم از هيبت و عظمت تو رحم فرما، اى پروردگارم! گناهانم مرا در درگاه تو به رسوائى كشانده، پس اگر ساكت شوم هيچ كس درباره‌ام سخنى نمى‌گويد، و اگر درخواست شفيع كنم سزاوار شفاعت نيستم.

(24) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و لطف و كرمت را در رابطه با گناهانم شفيع من گردان، و سيئات و گناهانم را مورد عفو و بخشش خود قرار ده، و مرا با كيفرى كه از روى عدل تو سزاوارم جزا مده، بلكه دامن احسانت را بر من بگستر و مرا با پرده‌ى عفو و گذشتت بپوشان، و يا چنان رفتارى با من داشته باش كه بنده‌ى ذليلى نزد شخص مقتدرى رفته و در درگاه او تضرع مى‌كند و آن شخص مقتدر او را مورد رحمت و مهربانى خود قرار مى‌دهد، و يا معامله شخصى غنى كه بنده‌ى فقيرى نزد او آمده و او را از فقيرى نجات داده.

(25) بار خدايا! (به خاطر گناهان زياد) از جانب تو برايم هيچ پناه دهنده‌اى نيست پس بايد عزت و قدرتت مرا پناه دهد، و هيچ گونه شفيعى در درگاه تو ندارم پس بايد فضل و نعمتت شفيعم گردد. و گناهانم مرا به خوف و ترس انداخته پس بايد عفو و گذشتت مرا ايمن گرداند.

(26) پس آنچه گفتم از روى جهل و نادانى به كردار زشتم و يا از روى فراموشى افعال نكوهيده‌ى پيشينم نيست، بلكه براى آن است كه آسمان تو و هر كه در آن است و زمين تو و هر كه بر روى آن ساكن است پشيمانيم را كه براى تو آشكار ساختم و توبه‌اى را كه در آن به تو پناه بردم بشنوند.

(27) تا شايد برخى از آنان به خاطر رحمت تو بر بدى جايگاهم به من رحم كند، و يا براى بدى حالم بر من رقت و مهربانى كند، و همين سبب شود كه او از جانب من دعائى كند كه از دعاى من نزد تو شنيدنى‌تر و به اجابت نزديك‌تر است.

(28) بار خدايا! اگر پشيمانى نزد تو، توبه است من پيشمان‌ترين پشيمان‌هايم، و اگر ترك معصيت تو، انابه و بازگشت به سوى تو است پس من نخستين انابه كنندگانم، و اگر استغفار موجب ريزش گناهان است پس من در درگاه تو از مستغفرين هستم.

(29) بار خدايا! همانگونه كه به توبه فرمان دادى، و ضامن پذيرش توبه شدى، و بر دعا ترغيب نمودى، و وعده‌ى اجابت دادى، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و توبه‌ى مرا قبول كن و مرا به نوميدى از رحمت خود باز مگردان، زيرا كه تو توبه‌ى گناهكاران را مى‌پذيرى و نسبت به خطاكاران توبه كننده مهربانى.

(30) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست چنانكه ما را به وسيله‌ى او هدايت نمودى، و بر محمد و آل او درود فرست درودى كه در روز قيامت و روز نيازمندى به تو ما را شفاعت نمايد، زيرا تو بر هر چيزى قادرى، و انجام چنين درخواستى براى تو آسان است.