دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه جواد فاضل

(1) اى پروردگار من كه گفتار گويندگان در وصف ذات اقدس تو خموش ماند و به درماندگى خويش اعتراف آورد.

(2) اى پروردگار من! كه چشم اميد اميدواران همواره به درگاه تو دوخته باشد و هرگز نوميد و محروم باز نگردد.

(3) اى پروردگار من! كه نيكوكاران را فراموش نفرمائى و نيكوئيها را بدانسان كه شايسته الوهيت تو باشد پاداش دهى.

(4) اى آنكه بندگان پارساى تو از تو بيمناك باشند

(5) و اصحاب صلاح و تقوى از خشيت تو بلرزند.

(6) اى پروردگار من! در اين محراب كه اكنون ايستاده‌ام موجودى ايستاده است كه در چنگ گناهان خويش گرفتار است، معصيتها اسيرش كرده‌اند و لغزشها به سوى پرتگاه سقوطش داده‌اند، اهريمن ناپاك به اغواى وى همت گمارده و از طاعت آفريدگار بزرگ بازش داشته است، از آنچه بايد به جاى آورد تقصير كرده و در وظايف و تكاليف خويش تفريط آورده و شقاوت را بر سعادت برگزيده است. به جاى آنكه فرمان تو را اى پروردگار من بپذيرد سر نافرمانى گرفته و بدانچه منهى و ممنوع بود تسليم شده است.

(7) همچون نابخردى كه سيطره و سلطنت تو را بر ملك وجود نشناسد و فضل و احسان تو را بر كائنات انكار دارد به آسمانها پشت كرده و به دنائت و ضلالت روى آورده است. همچنان به بيراهه مى‌رفت و از صراط مستقيم دورى مى‌گزيد تا ناگهان ديده‌ى دلش گشوده شد و نور هدايت به ظلمتكده جانش تابيد. چشم‌اندازش به آفتاب افتاد و ابرهاى گمراه كننده از افق ضميرش محو شدند. به خويشتن آمد و خود را در بيداى ضلالت سرگردان يافت، گناهان خويش بشمرد و عناد خويش بشناخت، دريافت كه موجودى سخت بيچاره و بدبخت باشد زيرا بار انبوهى از معاصى بر پشت دارد و راهى پيچيده و مرموز در پيش.... ادراك كرد كه بد كرده و بد آورده و با دست خود تيشه بر ريشه‌ى حيات خويش فرو كوبيده است.

(8) در اين هنگام سر به سوى تو برداشت و آرزومندانه به درگاه تو دويد. چشمى از شرم فرو خفته و قلبى از اميد و آرزو مالامال به پيشگاه تو آورد تا شكستگيهاى خويش جبران كند و ويرانيهاى گذشته را آبادان سازد. با همه‌ى تباهى و سياهى، با همه‌ى ملاهى و مناهى باز هم طمع به لطف عميم تو بسته و دست به سوى تو پيش آورده است. پروردگار من! ديگر جز به ذات اقدس تو به هيچكس اميدوار نيست و جز از درگاه تو از درگاه هيچكس چشم عنايت ندارد جز از تو از هيچكس نترسد و جز تو هيچكس را دوست ندارد.

(9) با تضرع و توسل در پيشگاه تو سر تسليم فرود آورده و نگاه شرم و آزرم به زمين افكنده است. سرش در برابر عزت و اقتدار تو با مذلت به چپ و راست بجنبد و زبانش با خضوع و خوارى اسرارى را كه از تو اى پروردگار من پوشيده نيست ابراز كند، و گناهان خويش را يك يك در پيش تو بشمارد و نيكو بداند كه تو از هر شمارنده‌اى گناهان بيشمار او را نيكوتر شمرده‌اى و از هر داننده‌اى خفايا و اسرار را نيكوتر بدانى. از آنچه كرده به تو پناه آورد و از تو همى خواهد كه بر فضايح و قبايح كردارش پرده‌ى عنايت بركشى و آبرويش نگاهدارى. گناهانى كه لذت خويش را در كامش محو كرده‌اند و وبال خويش را هر چه سنگينتر و فشارنده‌تر بر پشتش فرو گذاشتند.

(10) بنده‌ى گناه كرده‌ى تو اى پروردگار من، به عدل تو ايمان دارد و از عقاب تو شكوه نياورد و در عين حال تو را خداوندى كريم و رحيم مى‌شناسد و بخشندگى و بخشايش را از مقام الوهيت تو دور نداند. تو آن معبود بزرگ باشى كه گذشت تو از هر گناه بزرگ، بزرگتر است و كرم تو بيش از آنچه به فكر بشر وسعت داده‌اى وسيعتر و عميمتر.

(11) خداى بزرگ، بايد كه از گناه بزرگ بگذرد و من هم اكنون اى پروردگار متعال با مسكنت و مذلت به سوى تو روى آورده‌ام و سر طاعت به درگاه تو بر خاك نهاده‌ام. فرمان تو را به جان پذيرم و مهر تو را در دل بگيرم. اين توئى كه بندگان خويش را به درگاه‌ خويش خوانى و آنان را به توبه و انابت دعوت فرمائى و وعده دهى كه دعاى مستمندان را به اجابت مقرون سازى. اين توئى كه گوئى. ادعونى استجب لكم و اين منم كه به اميد استجابت دست دعا به جانب تو برداشته‌ام.

(12) پروردگار من! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و آنچنانكه به معاصى خود اعتراف كرده‌ام در قلزم مغفرت خويشم فرو انداز و آنچنانكه نكبت معصيتها ذليلم كرده از بركت آمرزش عزيزم گردان و آنچنانكه كيفر كردار مرا واپس انداخته‌اى پرده‌ى اسرار مرا چاك مزن و رسوايم مساز.

(13) اى پروردگار من! نيت مرا در طاعت و عبادت استوار فرماى و بر بصيرتم در معرفت و حكمت بيفزاى و مرا بياموز كه چه كنم تا دامان آلوده‌ام از آلايش گناه شسته شود و سياهى معصيت از پيشانيم برخيزد. چنان كن اى پروردگار من كه با دين تو و آئين پيامبر گرامى تو محمد صلى الله عليه و آله جان بسپارم.

(14) پروردگارا! هم اكنون به سوى تو باز مى‌گردم و از هر چه معصيت است خواه بزرگ و خواه كوچك، خواه پنهان و خواه آشكار، خواه گذشته و خواه حال در پيشگاه تو توبت و انابت مى‌آورم. توبتى كه ديگر روى شكست نبيند و انابتى كه هرگز فراموش نشود.

(15) خود تو اى پروردگار متعال در قرآن كريم‌ فرموده‌اى كه همواره توبه بندگان گناهكار خويش بپذيرى و از گناهشان بگذرى. خود تو وعده داده‌اى كه اصحاب توبه و انابت را دوست مى‌دارى. پس توبتم بپذير و از گناهانم بگذر و چراغ محبت خويش را با هر چه شرط محبت باشد در قلبم برافروز. شرط محبت وفاست، توفيقم عنايت فرماى تا اين شرط به جاى آورم. توفيقم عنايت فرماى كه ديگر به گناه برنگردم.

(16) به عهده‌ى خويش مى‌نهم اى پروردگار متعال من كه ديگر دامن به گناه نيالايم و از آنچه بيزارى تو را برانگيزاند اجتناب ورزم و هر چه را كه مذمت و لعنت فرموده‌اى براى هميشه ترك گويم و مطلقا گرد ملاهى و مناهى نگردم.

(17) پروردگارا! تو بهتر از من مى‌دانى كه چه بد كرده‌ام، كردارهاى بدم را بر من ببخشاى و مرا بدانچه پسنديده‌ى ذات اقدس توست بازگردان.

(18) پروردگارا! از گناهان خود چه بسيار به خاطرم مانده و چه بسيار از خاطرم رفته است، ولى هر چه كرده‌ام تو ديده‌اى و هر چه فراموشم شده در صقع شامخ ملكوت كه هرگز عارضه‌ى نسيان نپذيرد آشكار و برملاست. پروردگار من! يكباره از كردارهاى زشت و ناهنجار من در گذر و چنان كن كه ديگر در دفتر اعمال من لكه‌ى زشتى و ناهنجارى ننشيند.

(19) پروردگار من! از آن توبه كه با صيانت و عصمت تو مقرون نباشد سودى نيست و آنكس كه از دست تواناى تو حمايت نگيرد از لغزش ايمن نتواند بود. خداى من! دست تواناى خود را به حمايت من پيش آور تا نلغزم و مرا با عصمت و صيانت خويش قرين دار تا هرگز توبه نشكنم.

(20) پروردگار من! بندگان تو به توبه گرايند و در ميان آنان تيره‌بختى را در علم مكنون خويش همى بينى كه دير يا زود توبه بشكند و از صواب به ضلال گرايد. من از اين شقاوت به تو پناه آورم و از تو همى خواهم كه به دنبال اين توبه هرگز به توبه حاجت نيابم. من به درگاه تو توبتى آورم كه از آنچه گذشتى درگذرى و براى آينده مرا در پناه خويش از خطيئات و زلات بركنار دارى.

(21) از جهل خود به درگاه تو اى خلاق عليم، پوزش آورم و چنان خواهم كه بر كردار ناهنجار من ببخشائى و مرا در جوار رحمت خويش جاى فرمائى و در سايه‌ى تفضل خود قبايح اعمال مرا از ننگ رسوائى بپوشانى.

(22) پروردگار من! از هر عمل كه با اراده‌ى سنيه‌ى تو تطبيق نشود توبه كنم و از هر خاطره‌اى كه در ضمير من دور از محبت تو بگذرد معذرت خواهم و از هر چه زبانم. به ناسزاوار گفته يا دستها و پاهايم به ناهنجار كرده‌اند بيزارى جويم. توبتى آورم كه نفس مرا براى ابد از بديها دور بدارد و جان مرا از آنچه تبهكاران مى‌ترسند ايمن بگذارد.

(23) پروردگارا! بر تنهائى و بينوائى و مستمندى من در اين مقام رحمت آور و قلب مرا كه از ترس تو بطپد و اعضاى مرا كه در پيشگاه تو بلرزند ببخشاى. خداوندا! گناهان من مرا در پيشگاه تو بر خاك مسكنت نشانيده‌اند، اگر خود خاموش بمانم كس به حمايت من سخن نخواهد گفت و اگر به شفاعت برخيزم شايسته‌ى عنوان شفاعت نباشم.

(24) به روح مقدس محمد و آل محمد اى پروردگار بزرگ رحمت فرست و كرم خويش را به شفاعت من برانگيزان و بخشايش خود را بر جان گناه كرده‌ى من ارزانى فرماى. مرا به آنچه كرده‌ام كيفر مكن و لطف عميم خويش را بر حالم شامل گردان و با پرده‌ى خطاپوش خود خطيئات مرا بپوشان. با من آن معاملت روا دار كه كريم عزيز نسبت به بنده‌ى خويش روا دارد. بنده‌ى ذليلى كه با تضرع و الحاح به گناهان خود اقرار آورد. با من آن كن كه اغنياى گشاده دست در حق تهيدستان و دريوزگان گرسنه و تشنه كنند.

(25) الهى مرا مى‌بينى كه پشتيبان ندارم پس عزت خويش را به پشتيبانى من بگمار. به من مى‌نگرى كه كس به شفاعتم برنخيزد. پس فضل خويش را به شفاعتم برانگيزان. گناهان من مرا مى‌ترسانند. عفو خود را بگوى كه پناهم دهد.

(26) خداوندا! هر بدى كه گفته‌ام به بدى گفتار خويش آشنا بوده‌ام و هر بدى كه كرده‌ام دانسته كرده‌ام و هم اكنون فريادكنان به بدى گفتار و كردار خويش اقرار آوردم تا آسمان تو با فرشتگانش و زمين تو با هر چه در آن به سر مى‌برند فرياد ندامت مرا بشنوند و بدانند كه اكنون به توبه و معذرت لب گشوده‌ام.

(27) باشد كه بر من رحمت آورند و آن كسان كه به درگاه تو روئى سپيدتر و آبروئى گرانمايه‌تر دارند به شفاعتم دم برآورند و مرا از غضب و عذاب تو ايمن دارند.

(28) پروردگارا! اگر پشيمانى از گذشته‌ها به حساب توبه و پوزش گذاشته شود من از هر پشيمانى پشيمان‌ترم. و اگر دورى از معصيت تو انابت شمرده شود من نخستين كسى باشم كه به انابت زبان بگشايم. و اگر استغفار قلم عفو تو را بر جرائم اعمال بكشاند اين منم كه يك تن از استغفاركنندگان باشم.

(29) پروردگار من! آنچنانكه هم خود بندگان خويش را به توبه فرمان داده‌اى و قبول توبه را ضمانت فرموده‌اى، آنچنانكه بندگان خويش را به دعا گماشته‌اى و وعده اجابت داده‌اى، به روان پاك محمد و آل محمد رحمت فرست و توبه‌ام بپذير و چشم اميدوار مرا اى پروردگار من از درگاه خويش نوميد بازمگردان و به همراه زيانكاران تيره‌بخت از پيش خويشم مران زيرا كه نام تو تواب و رحيم باشد. نسبت به گنهكاران تواب باشى و در حق خطاكاران پوزش‌خواه رحمت آورى.

(30) پروردگار من! به روح مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست آنچنانكه از بركت قدس و طهارت آنان ما را نجات بخشيده‌اى. پروردگار من! به روح مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست، رحمتى كه هم به روز رستاخيز از ما شفاعت كند و به روزگار تنگدستى دستگير ما باشد. انك على كل شيئى قدير و هو عليك يسير. بر هر كار دشوار ذات اقدس تو تواناست و هر چه بر ما سخت است بر تو آسان است.