دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) خدايا، اى كسى كه توصيف‌كنندگانت قادر به وصفت نيستند

(2) و اى آنكه اميد اميدواران از او تجاوز نمى‌كند

(3) و اى كسى كه در محضرش اجر نيكوكاران ضايع نمى‌گردد

(4) و اى آنكه اهل عبادت از او بيم دارند

(5) و اهل تقوى از او در خوف و خشيت مى‌باشند.

(6) بار الها در درگاهت كسى ايستاده كه دستهاى گنهكارش را به سويت باز نموده و خطاها وى را بدينجا كشانده‌اند و شيطان بر او غلبه نموده و نسبت به آنچه فرمان داده‌اى سهل‌انگارى كرده و آنچه نهى كرده‌اى از روى غرور انجام داده.

(7) همانند كسى كه به توانايى‌ات نادان بوده و يا مثل كسى كه منكر فضل و احسانت به او بوده تا آنجا كه ديده‌ى هدايت برايش گشوده شده و ابرهاى كوردلى از مقابلش كنار رفته و به شمارش ظلم بر نفس خويش اقدام نموده و به آنچه با خداى خويش مخالفت كرده به فكر فرو رفته و گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظيمش را عظيم ديده است.

(8) به اميدى به تو روى آورده در حالى كه از رويت شرمنده است و به خاطر اطمينان به تو به سويت متمايل گشته و با باورى محكم طمع به تو نموده و از روى اخلاص با ترسش قصد تو كرده در حالى كه دل او از هر طمعى نسبت به غير تو خالى است و از هر چه ترس‌آور است جز ترس از تو ندارد.

(9) الها اين بندگان گنهكار در حال گريه و زارى به درگاهت ايستاده و از روى خشوع چشم به زمين دوخته و ذليلانه سر به زير افكنده و با خضوع راز دلش را كه بدان آگاه‌ترى آشكار نموده و با خشوع تعداد گناهانش كه تعدادش نزدت بهتر روشن است شمرده و نسبت به گناهان بزرگى كه مرتكب شده به درگاهت استغانه نموده، همان گناهانى كه در علم تو او را تباه ساخته و در فرمان تو او را رسوا ساخته و همان گناهانى كه لذاتش گذشته و تبعات و گرفتاريهايش باقى مانده.

(10) اى خداى من اگر اين بنده‌ى گنهكارت را كيفر دهى عدلت را انكار نمى‌كند و اگر از وى درگذرى و به او رحمت فرستى عفو تو را به خاطر رحمت واسعه‌ات بزرگ نمى‌شمارد چه آنكه تو آن پروردگار كريمى كه آمرزش گناه بزرگ در نظرت بزرگ جلوه نمى‌كند.

(11) خدايا اينك اين منم كه به قصد اطاعت فرمانت در خصوص دعا كه بدان امر فرموده‌اى به حضورت آمده‌ام در حالى كه قاطعانه مى‌خواهم به وعده‌ات در مساله استجابت دعا وفا كنى آنجا كه مى‌فرمايى «مرا بخوانيد تا اجابت كنم شما را».

(12) بار الها بر محمد و آل او درود فرست و مرا مشمول رحمتت گردان همانطور كه من با اعتراف به گناه خود روى به تو آورده‌ام و مرا از ذلت گناهان بالا بر همانگونه كه خود را ذليل تو كرده‌ام و مرا در پرده‌ى رحمتت بپوشان همانطور كه در انتقام گرفتن از من درنگ نمودى.

(13) خدايا نيتم را در فرمانبرى‌ات ثابت بدار و بصيرت و آگاهى‌ام را در بندگى‌ات استوار گردان و مرا به كارهايى توفيق ده كه به وسيله آنها از چرك گناهان پاكيزه‌ام گردانى و در هنگام مرگ به دين خودت و آئين حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم جانم را بگيرى.

(14) بار پروردگارا در اين حالى كه هستم به سويت توبه مى‌نمايم، توبه از گناهان بزرگ و گناهان كوچكم و از لغزشهاى پنهانى و آشكارم و زشتكاريهاى گذشته و حالم مانند توبه كارى كه خاطره هيچ معصيتى را از فكر و ذهنش و از صفحه دلش نمى‌گذراند و لحظه‌اى نمى‌انديشد كه دوباره به خطايش برگردد.

(15) و تو اى خداى من در كتاب محكم و استوار خود فرموده‌اى كه توبه را از بندگانت مى‌پذيرى و از گناهانشان مى‌گذرى و توبه‌كاران مداوم را دوست مى‌دارى. پس توبه‌ام را بپذير همان‌طور كه وعده داده‌اى و مرا عفو كن همانگونه كه ضمانت كرده‌اى و همانطور كه شرط كرده‌اى محبت و دوستى خود را براى من واجب گردان.

(16) پروردگارم، شرط من با تو اين است كه آنچه تو نمى‌پسنديدى بدان بازنگردم و تعهد من آنكه به كارى كه نزد تو مذموم است رجوع ننمايم و پيمان من اينكه از جميع گناهان دورى گزينم.

(17) خداوندا تو به آنچه من انجام داده‌ام داناترى، پس آنچه از من مى‌دانى ببخش و به نيرويت مرا به آنچه دوست دارى بازگردان.

(18) الها بر گردن من بار معاصى و لغزشهايى است كه بعضى را ياد دارم و بعضى را فراموش كرده‌ام و همه آنها مقابل چشم توست كه هيچگاه به خواب نمى‌رود و در نزد علم توست كه هيچوقت به فراموشى سپرده نمى‌شود. پس در برابر آن گرفتاريها به صاحبانش عوض ده و سنگينى آنها را از دوش من بردار و بارم را سبك كن و مرا از اينكه به امثال آن گرفتاريها نزديك و آلوده شوم حفظ كن.

(19) پروردگارا حقيقت اين است كه من وفادار به توبه نمى‌مانم مگر به حفظ و نگهدارى تو و جز با نيرويت توانايى ترك گناه را ندارم پس مرا به نيرويى كافى نيرومند گردان و با حفظى كه مرا مانع از گناه مى‌شود سرپرستى‌ام فرما.

(20) الها هر بنده‌اى كه توبه كرده و به سويت آمده در حالى كه تو بر اساس علم غيبت مى‌دانى كه او توبه شكن است و دوباره به گناه خويش بازمى‌گردد، اينك من به تو پناه مى‌برم كه اينگونه باشم. پس توبه مرا توبه‌اى قرار ده كه پس از آن، نيازى به توبه‌اى ديگر نداشته و باعث محو گناهان گذشته و سالم ماندن در بقيه روزهاى عمرم باشند.

(21) پروردگارا درباره‌ى نادانى خويش از تو معذرت مى‌خواهم و آرزومندم كه بدرفتارى مرا ببخشى پس از روى لطف و كرمت مرا در پناه رحمتت قرار ده و از روى فضل و بزرگوارى‌ات مرا با پوشش عافيتت بپوشان.

(22) خدايا از آنچه بر خلاف اراده‌ات عمل كرده‌ام به درگاهت توبه مى‌كنم، از قبيل انديشه‌هاى دل و نگاههاى زير چشمى و حرفهايى كه زده‌ام، توبه‌اى كه بر اثر آن، يك يك اعضا و جوارحم به طور جداگانه از عقوبتهاى تو سالم بماند و از قهرها و سختگيريهاى دردناكت كه بيدادگران از آن مى‌هراسند آسوده باشند.

(23) پروردگارا اينك به تنهايى‌ام در پيشگاهت و بر تپش قلبم از ترس تو و لرزه‌ى اعضاى بدنم از هيبتت بر من رحم كن زيرا اى خداى من گناهانم مرا در درگاهت به زبونى كشانده و اگر خاموش شوم كسى درباره‌ام حرف نمى‌زند و اگر به جستجوى واسطه و شفيعى برخيزم سزاوار شفاعت نيستم.

(24) بار الها بر محمد و آل او درود فرست و كرمت را در لغزشهايم شفيع گردان و به وسيله عفو و گذشت خود گناهانم را ببخش و مرا به مجازاتى كه سزاوار آن هستم و آن عذاب توست مجازاتم مفرما. و چتر احسانت را بر سرم بگستران و مرا به پوشش خويش بپوشان و با من همانند شخص قدرتمندى كه بنده‌اى ذليل زارى‌كنان به درگاهش شتافته و آنگاه آن قدرتمند او را مورد لطف و رحمت خويش قرار داده رفتار فرما و يا همانند توانگرى برخورد كن كه بنده‌اى فقير به وى روى آورده و آن توانگر او را از خاك برداشته و نيازش را رفع مى‌نمايد.

(25) پروردگارا مرا از عذاب تو پناهى نيست بنابراين عزتت پناهگاه من است و مرا به سوى تو شفيعى نيست پس فضل تو بايد شفيعم شود و گناهانم مرا ترسانيده پس عفو تو بايد امانم دهد.

(26) الها آنچه بر زبان راندم نه از آن جهت است كه نسبت به بدكارى‌ام جاهل هستم و نه از روى فراموشى درباره‌ى كارهاى زشت گذشته‌ام مى‌باشد. بلكه بدين خاطر است كه آسمانت و هر كه در آن ساكن است و زمينت و هر چه بر روى آن است ندامت و توبه مرا در پيشگاهت بشنوند.

(27) تا شايد برخى از آنان به رحمت و مهربانى‌ات بر من رقت آورند و بر من ترحم كنند. آنگاه از جانب آنان دعايى به من رسد كه از دعاهاى من در نزد تو شنيدنى‌تر و به اجابت نزديكتر باشد، يا شفاعتى دست دهد كه به نزد تو از شفاعت من استوارتر به شمار آيد تا به وسيله آن نجات من از خشم تو و دستيابى‌ام به رضايتت حاصل گردد.

(28) خدايا اگر ندامت توبه است هم اينك من از نادم‌ترين نادمانم و اگر ترك گناه توبه است من اولين توبه‌كننده‌ام و اگر درخواست آمرزش سبب ريختن گناهان است من از درگاهت جزء درخواست‌كنندگان آمرزشم.

(29) بار الها همانطور كه فرمان به توبه داده‌اى و قبولى آن را ضمانت كرده‌اى و بر دعا كردن تشويق فرموده‌اى و وعده اجابت داده‌اى پس بر محمد و آل او درود فرست و توبه مرا قبول كن و مرا با نوميدى از رحمتت بازمگردان زيرا كه تو بر گنهكاران بخشاينده‌اى و بر خطاكاران كه در حال توبه‌اند، مهربان مى‌باشى.

(30) الها بر محمد و آل او درود فرست همانطور كه به وسيله‌ى آن گرامى ما را هدايت كردى و بر محمد و آل او درود فرست چنانكه ما را به وسيله آن حضرت از گمراهى رهايى بخشيدى و بر محمد و آل او درود فرست آنچنان درودى كه ما را در روز قيامت و در روز نيازمندى به تو شفاعت نمايد زيرا كه تو بر هر چيز توانايى و برايت آسان است.