دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) خداوندا! اى آنكه توصيف توصيف‌كنندگان او را نمى‌ستايد،

(2) و اى آنكه اميد اميدواران از او نمى‌گذرد،

(3) و اى آنكه پاداش نيكوكاران نزد تو تباه نمى‌گردد،

(4) و اى آنكه پايان ترس عبادت‌كنندگان اوست،

(5) و اى آنكه نهايت بيم پرهيزكاران است.

(6) اين جايگاه كسى است كه دستهاى گناهان او را دست به دست داده‌اند، و مهارهاى خطاها او را كشيده‌اند، و شيطان بر او غلبه و چيرگى يافته، پس از آنچه تو بدان امر فرموده‌اى از روى تجاوز از حد كوتاهى كرده، و آنچه نهى نموده‌اى را از روى غرور انجام داده است،

(7) مانند كسى كه به قدرتت بر خود نادان، يا احسانت را انكار نموده است. تا اينكه ديده‌ى هدايت و رستگارى برايش گشوده و ابرهاى كورى از پيش او باز شد، آنچه به آن به خود ستم نموده را شمرده، و در آنچه به آن پروردگارش را مخالفت كرد انديشيده، پس گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظيمش را عظيم ديده است.

(8) با اميدوارى و شرمندگى به سوى تو روى آورده، و با اعتماد بر تو خواسته‌اش را به تو متوجه ساخته است، او روى يقين با طمع خود قصد تو كرده و از روى پاكى با ترسش آهنگ تو نموده، در حاليكه طمعش را از غير تو بريده، و ترسش از غير تو زائل گرديده است.

(9) پس در پيشگاهت ايستاده، و با فروتنى ديده بر زمين انداخته، و براى عزت و بزرگواريت با خوارى سر به زير افكنده، و با خضوع از راز خود آنچه تو به آن از او داناترى برايت آشكار نموده، و با فروتنى از گناهانش آنچه تو حسابش را بهتر مى‌دانى را شمرده، و از بزرگى گناهانى كه در علم تو او را تباه ساخته، و زشتى گناهانى كه در حكم و فرمانت او را رسوا گردانيده، از تو فريادرسى خواسته، همان گناهانى كه خوشيهاى آن سپرى گشته و گرفتاريهايش به جا مانده است.

(10) خدايا! اگر او را كيفر نمائى عدل و دادت را انكار نمى‌نمايد، و اگر او را ببخشى عفوت را بزرگ نشمارد، زيرا تو پروردگار كريم و بزرگوارى هستى كه آمرزش گناه بزرگ نزد او بزرگ نيست.

(11) بار الها! اينك منم كه به درگاهت آمده‌ام، در حاليكه فرمان تو را در دعائى كه به آن امر فرموده‌اى اطاعت مى‌كنم، و خواهان وفاى به وعده‌ات در اجابتى كه به آن وعده داده‌اى هستم، آنجا كه مى‌فرمايى: «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را».

(12) خداوندا! پس بر محمد و خاندانش درود فرست و با آمرزش خود به من روى آور، چنانكه با اعتراف خويش به تو روى آورده‌ام، و مرا از مواضع انجام گناهان حفظ فرما، چنانكه خود را برايت پست ساخته‌ام، و مرا در پرده‌ى خود بپوشان، چنانكه در انتقام و به كيفر رساندن من درنگ نمودى.

(13) پروردگارا! قصدم در فرمانبرداريت را پابرجا گردان، و بينائيم را در بندگيت استوار ساز، و مرا به كارهايى توفيق ده كه به وسيله‌ى آن چركى گناهان را از من بشوئى، و هنگام مرگ مرا بر دين خود و آئين پيامبرت محمد- كه سلام بر او باد- بميران.

(14) بار الها! در اين جايگاه به سوى تو از گناهان بزرگ و كوچك خويش، و از گناهان پوشيده و آشكارم، و از لغزشهاى گذشته و تازه‌ام، توبه مى‌كنم، توبه‌ى آنكه گناهى را با خود نگويد، و در دل نگذراند كه به گناهى بازگردد.

(15) پروردگارا! در كتاب محكم و استوارت فرموده‌اى كه توبه‌ى بندگانت را پذيرفته و از گناهان درمى‌گذرى، و توبه‌كنندگان را دوست دارى، پس توبه‌ام را بپذير همانگونه كه وعده داده‌اى، و از لغزشهايم درگذر همانگونه كه ضمانت كرده‌اى، و محبتت را بر من لازم گردان همچنانكه شرط كرده‌اى،

(16) و خدايا شرط و قرارم آنست كه به كارى كه دوست ندارى بازنگردم، و ضمانتم آنست كه در امرى كه مذموم مى‌شمارى رجوع نكنم، و پيمانم آنست كه از همه‌ى گناهان دورى نمايم.

(17) بار خدايا! تو به آنچه كرده‌ام داناترى، پس بيامرز برايم آنچه را كه مى‌دانى، و به قدرت و توانائى خود مرا بازگردان به آنچه دوست دارى.

(18) پروردگارا! گرفتاريهائى دارم كه به ياد دارم و گرفتاريهائى را فراموش كرده‌ام، و همه‌ى آنها در ديدگاه تو كه به خواب نمى‌رود حاضر است، و در علم تو كه فراموشى در آن راه ندارد قرار دارد، پس در برابر آن گرفتاريها به صاحبان آن عوض ده، و گرانى آنها را از من بيفكن، و سنگينى‌اش را از من سبك گردان، و مرا از اينكه نزديك آنها روم نگاهدار.

(19) خداوندا! برايم وفاى به توبه‌اى جز به نگهدارى تو نيست، و خوددارى از گناه جز به توانائى تو ميسر نمى‌باشد، پس مرا به توانائى بى‌نيازكننده توانا گردان، و به نگهدارى بازدارنده همراهى فرما.

(20) بار خدايا! هر بنده‌اى كه به درگاهت توبه نمود، و در علم غيب تو آنست كه از آن رجوع نمايد و توبه‌اش را بشكند و به گناه خود بازگردد، پس به تو پناه مى‌برم از اينكه همانند او باشم، پس اين توبه‌ام را توبه‌اى قرار ده كه پس از آن به توبه‌اى نيازمند نباشم، توبه‌اى كه باعث نابود شدن اعمال گذشته و سلامتى در آينده باشد.

(21) بار الها! از جهل و نادانى خود به درگاهت عذر مى‌آورم، و بخشش بدى كردارم را درخواست مى‌نمايم، پس از روى احسان مرا به پناه رحمت و مهربانيت درآور، و به فضل و بخشش به پرده‌ى عافيتت مرا بپوشان.

(22) خداوندا! از انديشه‌هاى دل و نگاههاى پنهانى خيانت‌آميز و گفتگوهاى زبانم، كه مخالف خواسته‌ى تو يا بيرون از دوستى تو باشد، به سويت توبه مى‌كنم، توبه‌اى كه با آن هر اندامى جداگانه از كيفرهاى تو سالم ماند، و از قهرها و سختگيريهاى دردناكت كه بيدادگران مى‌ترسند آسوده باشد.

(23) خداوندا! به تنهائيم در برابرت و طپيدن دلم از ترست، و لرزه‌ى اندامم از هيبتت رحم فرما، زيرا اى پروردگارم گناهانم در درگاهت مرا رسوا نموده، اگر خاموش گردم كسى درباره‌ام سخن نمى‌گويد، و اگر شفيعى بطلبم سزاوار شفاعت نيستم.

(24) خداوندا! بر محمد و خاندانش درود فرست و كرم خود را در گناهانم شفيع و ميانجى گردان، و به عفو و بخشش خود گناهانم را ببخشاى، و مرا به جزائى كه سزاوارم و آن عذاب توست جزا مده، و احسانت را بر من بگستر، و مرا به پرده‌ى خويش بپوشان، و با من رفتار كن رفتار نيرومندى كه بنده‌ى خوارى پيش او زارى كرده و آن نيرومند به او مهربانى نموده، يا رفتار توانگرى كه بنده‌ى بى‌چيز نزد او رفته و آن توانگر او را بى‌نياز نموده است.

(25) بار خدايا! پناه دهنده‌اى ندارم، به قدرت و توانائيت مرا پناه ده، شفيعى به سوى تو ندارم، با احسانت مرا شفاعت نما، گناهانم مرا ترسانيده، با گذشتت مرا ايمن گردان،

(26) آنچه گفتم از روى نادانى به بدى كردار و از روى فراموشى كار ناپسنديده‌ام كه گذشته نيست، بلكه براى آنست كه آسمان تو و هر كه در آنست و زمينت و هر كه بر روى آنست، پشيمانى را كه به تو آشكار ساخته و توبه‌اى را كه در آن به تو پناه بردم را بشنوند،

(27) تا شايد برخى از آنان به رحمت بر بدى جايگاهم رحم نموده، يا براى بدى حالم بر من مهربانى نمايند، پس از جانب او دعا و درخواستى به من رسد كه از دعايم نزد تو شنيدنى‌تر باشد، يا از او شفاعتى به من رسد كه نزد تو از شفاعت من استوارتر باشد كه رهائى از خشمت و رستگاريم به خشنوديت به وسيله‌ى آن باشد.

(28) بار خدايا! اگر پشيمانى به سوى تو توبه است، پس من پشيمانترين پشيمانهايم، و اگر به جا نياوردن گناه توجه است پس من نخستين توجه‌كنندگانم، و اگر درخواست آمرزش سبب ريختن گناهان است پس من به درگاه تو از درخواست‌كنندگان آمرزشم.

(29) خداوندا! چنانكه فرمان به توبه دادى و پذيرفتن آن را ضمانت كردى، و بر دعا رغبت نمودى، و وعده‌ى روا ساختن دادى، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و توبه‌ام را بپذير، و مرا با نااميدى از رحمتت بازمگردان، زيرا تو بر گناهكاران آمرزنده‌اى، و بر خطاكاران توبه‌كننده.

(30) بار خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست چنانكه ما را به سبب او هدايت كردى، و بر او و خاندانش درود فرست همچنانكه به وسيله‌ى او ما را نجات دادى، و بر او و خاندانش درود فرست، درودى كه ما را روز رستاخيز و روز نيازمندى به تو شفاعت نمايد، زيرا تو بر هر چيز توانائى، و آن بر تو آسان است.