دعای 50 ( دعا در مقام ترس از خدا ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا تنم ساختى تندرست مرا پرورش داده‌اى از نخست همان روزيم از تو شد برقرار به قرآن خود گفتى اى كردگار

(2) همان روزيم از تو شد برقرار به قرآن خود گفتى اى كردگار به اسرافكاران تو دادى نويد نگردند از رحمتت نااميد سرودى به قرآن پر محتوا كه عفوت شود چاره‌گر بر خطا خدايا گنهكار گشتم ترا تو داناتر از بنده‌اى بر خطا بود ثبت در نامه‌ى ايزدى چو رسوائيم، واى از آن بدى

(3) نمى‌بود اگر عفوت اى دادگر من از دست مى‌رفتم از هر نظر كسى را اگر بود پاى فرار گريزان شد از وحشت كردگار چو بر درگهت نيست پوشيده راز محاسب كجا خواهى اى بى‌نياز

(4) نباشد گريز از تو اى كردگار كه مى‌يابيم چون شوم در فرار عذاب ار فرستى به آنم سزا كه عدل است خود كيفرت بر خطا به عفوت اگر بگذرى چاره ساز فراگير گرديده از ديرباز چو پوشيديم جامه‌ى عافيت ببخشاى بر بنده‌ات معصيت

(5) به جاهت كه در پرده باشد نهان به نامت كه مخفيست از اين و آن ترحم كن اى پاك پروردگار مكن جان بى‌تاب من شرمسار مرا هست يكمشت سست استخوان تنم هست رنجور و بى‌تاب، جان نباشد مرا طاقت آفتاب به دوزخ كجا باشدم، توش و تاب ز تندر گريزم، همى كو به كو چگونه به خشمت شوم روبرو

(6) به من رحم كن اى خداوندگار تو فردى و اين بنده ناچيز و خوار عذابم، نيافزايدت فر و جاه به مقياس يك ذره، اى پادشاه گر افزوده ميشد ترا جاه و فر تحمل طلب كردم اى دادگر تو شاهى و در سلطنت جاودان نيافزايدت طاعت بندگان نكاهد خطاى گنهكار از آن چو باشد ترا سلطه بر بيكران

(7) به من رحم كن اى خداى جهان چو بخشنده باشى به ببخشندگان به اكرام بگذر از اين ناتوان ز من توبه بپذير اى مهربان