دعای 50 ( دعا در مقام ترس از خدا ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا تو مرا درست اندام آفريدى، و در كوچكى پروردى، و بى‌رنج و كوشش من روزيم دادى،

(2) بار خدايا من در كتاب تو (قرآن مجيد) كه فروفرستادى و بندگانت را به آن مژده دادى يافتم كه فرموده‌اى: اى بندگان من كه بر نفسهاى خود (با گناه كردن) اسراف كرده‌اند از رحمت خدا نوميد نشويد، كه خدا همه گناهان (بجز شرك) را مى‌آمرزد، و پيش از اين از من سرزده آنچه (گناهانى كه) تو دانسته‌اى و آنچه تو به آن از من داناترى، پس واى به بدى حال من از آنچه نامه‌ى تو درباره‌ى من شمرده است،

(3) پس اگر نبود جاهائى كه اميدوارم از عفو و گذشتت كه هر چيزى را فرا مى‌گيرد و خود را از دست مى‌رهانيدم (هلاك مى‌ساختم) و اگر كسى مى‌توانست از پروردگارش بگريزد، هر آينه من به گريختن از تو سزاوارتر بودم، و توئى كه رازى در زمين و آسمان پوشيده نيست و آن را (روز محشر) حاضر و آشكار مى‌نمائى، و از هر جزا دهنده و حسابگرى بى‌نيازى،

(4) بار خدايا تو طالب منى اگر فرار كنم، و دريابنده‌ى منى اگر بگريزم، پس اينك منم در پيشگاهت فروتن خوار بينى بر خاك نهاده، اگر مرا عذاب و كيفر كنى پس من سزاوار آنم، و آن اى پروردگار من از جانب تو عدل است، و اگر از من درگذرى پس از قديم الايام گذشتت مرا فراگرفته، و عافيت و تندرستى را بر من پوشانده‌اى،

(5) پس از تو درخواست مى‌نمايم بار خدايا تو را به نامهاى پنهان شده‌ات، و به جمال و نيكوئيت كه پرده‌ها آن را پوشانده است كه رحم و مهربانى كنى اين جان بى‌تاب، و اين استخوان ضعيف و ناتوان را كه توانائى گرمى آفتابت را ندارد، پس چگونه گرمى آتش (دوزخ) تو را توانائى دارد؟ و شنيدن آواز رعد و غرش ابر تو را توانائى ندارد، پس چگونه (تحمل سختى) بانگ غضبت را توانائى دارد

(6) پس بر من رحم كن بار خدايا زيرا من مردى ذليل و خوارم، و قدر و منزلتم اندك است، و عذاب و كيفر من چيزى نيست كه همسنگ ذره‌اى در پادشاهى تو بيافزايد، و اگر عذاب من چيزى بود كه در ملك تو مى‌افزود هر آينه صبر بر آن را از تو مى‌خواستم، و دوست داشتم كه آن فزونى براى تو باشد، ولى سلطنت تو بار خدايا بزرگتر، و ملك تو جاويدتر از آنست كه فرمانبرى فرمانبران در آن بيافزايد، يا نافرمانى گنهكاران از آن بكاهد،

(7) پس بر من رحم كن اى مهربانترين مهربانان، و از گناهان من درگذر اى داراى بزرگى و احسان و نيكى، و توبه‌ام را بپذير، زيرا توئى توبه‌پذير مهربان