دعای 50 ( دعا در مقام ترس از خدا ) ترجمه داریوش شاهین

(1) آفريدگارا، تو اندام مرا درست و راست آفريدى. آنگاه كه كوچك بودم تو مرا پروراندى، و بى‌آنكه تلاش و كوشش كنم تو به من رزق و روزى دادى.

(2) خداوندا، من در كتاب تو كه بر ما نازل شده و بوسيله آن بندگان خويش را مژده داده‌اى، خواندم كه فرموده‌اى: يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ان الله يغفر الذنوب جميعا (اى بندگان من كه بر وجود خود (نفس خود) اسراف كرده و از حد تجاوز كرده‌ايد، از رحمت و بخشش خدا نوميد نشويد كه خداوند همه گناهان را مى‌آمرزد.) و پيش از اين، من مرتكب گناهانى شدم كه مى‌دانى. در آنچه مى‌دانى، از من داناترى، حال كه چنين است پس واى بر من رسوا و شرمسار! واى بر من به خاطر آنچه كه از من در دفتر تو ثبت شده است!

(3) پروردگارا، اگر من به خاطر عفو و بخشش تو- كه همه را فرامى‌گيرد- نبود، خويش را هلاك مى‌ساختم، و اگر امكان داشت كه كسى از خشم خداوند خويش بگريزد البته كه من گريزنده‌تر از همه بودم. توئى كه هيچ رمز و رازى در زمين و آسمان بر تو پنهان نيست، و همه را آن روز عيان و آشكار خواهى ساخت، و تو از هر پاداشى و حسابرسى بى‌نيازى.

(4) پاك آفرينا، تو مرا پيدا كنى، اگر از چشم تو بگريزم. تو مرا دريابى، اگر از دست تو فرار كنم. پس اينك اين منم كه در آستان تو خوار و سرافكنده‌ام و پيشانى عجز در برابرت به خاك نهاده‌ام، اگر مرا كيفر كنى سزاوار آنم، اى قادر متعال، هر كيفرى از سوى تو برسد كمال و انصاف است. اگر از من بگذرى، از زمانهاى دور، من مشمول اين گذشت تو شده‌ام، و تو بر جسم و جان من لباس سلامت و ايمنى پوشاندى.

(5) جهان آفرينا، اينك از تو درخواست مى‌كنم و تو را به نامهايت كه بر ما نهان است سوگند مى‌دهم، تو را به نيكوئى‌هايت كه پرده‌هاى عظمت تو آنها را پوشانده‌اند سوگند مى‌دهم كه: بر اين بنده درمانده و ناتوان رحمت آور و مهربانى كن، اين بنده كه تحمل گرمى آفتاب را ندارد، چه رسد كه اسير گرمى آتش دوزخ شود. اين بنده كه تحمل شنيدن آواى رعد و خروش آسمان تو را ندارد، چه رسد كه بانك خشم تو را بشنود.

(6) كردگارا، بر من رحمت آور، زيرا من مردى خوار و بى‌مقدارم. كم قدرت و بى‌منزلتم. كيفر من ذره مثقالى بر پادشاهى تو نخواهد افزود، اگر عذاب و كيفر من چيزى بود كه بر پادشاهى تو مى‌افزود، البته صبر و شكيبائى بر آنرا از تو آرزو مى‌كردم، و علاقمند بودم كه عذاب را تو افزون مى‌كردى تا بر پادشاهى تو بيفزايد. اما، اى قادر متعال، سلطنت تو بزرگتر و پادشاهى تو جاودانه‌تر از آنست كه اطاعت بندگان فرمانبردار بر آن بيفزايد، و يا نافرمانى گناهكاران از آن بكاهد.

(7) مهربانا، تو بر من رحمت آور، اى مهربانترين مهربانان، و اى كه بس بزرگوار و احسانگرى، از گناهان من بگذر، و «توبه» ام را بپذير، زيرا كه تو «توبه» پذير مهربانى.