دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) خداوندا اگر از ما بگذرى از فضل توست و اگر ما را عذاب كنى از عدل توست‌

(2) پس با عنايت خود عفوت را بر ما آسان كن و به خاطر گذشتت ما را از عذابت پناه ده چرا كه ما را طاقت عدل تو نيست و به غير از عفو تو راه نجاتى برايمان نمى‌باشد.

(3) اى بى‌نيازترين بى‌نيازان، اينك ما بندگانت در اختيار تو هستيم و من فقيرترين فقرايم به سويت آمده‌ام پس فقر و تهيدستى ما را به وسيله اعمال صالحه با وسعت رحمتت جبران كن و با طرد كردنمان از در خانه‌ات قطع اميدمان مكن. كه اگر از رحمت خويش آنكه را كه خوشبخت كرده‌اى بازدارى بدبخت خواهد شد و آنكه را كه مشمول فضل خويش نموده‌اى نااميد مى‌گردد.

(4) پس با اين اوصاف از در خانه تو به كجا روى آورم و كدامين ملجا را برگزينم. تو منزهى از اينكه ما درماندگان را كه اجابتشان را واجب كرده‌اى و مردمى كه بر طرف كردن گرفتاريهايشان را وعده داده‌اى از در خانه‌ات برانى.

(5) چيزى كه شباهت زيادى به اراده تو و سزاوارترين امور به عظمتت دارد رحمتى است كه بر تقاضاكننده رحمتت عنايت مى‌فرمايى و پناهى است كه به پناهنده‌ى درگاهت مى‌دهى بنابراين به تضرع ما به پيشگاهت بر ما رحم كن و چون خود را در اختيارت قرار داده‌ايم بى‌نيازمان فرما.

(6) خداوندا وقتى از شيطان پيروى كرديم و تو را مخالفت نموديم شيطان ما را سرزنش كرد پس بر محمد و آل او درود فرست و هنگامى كه به خاطر تو او را رها كرديم و روى به درگاهت آورديم ما را گرفتار بلايا مفرما تا دستاويز سرزنش شيطان بر ما شود.