دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) چو خواهى ز تقصير ما بگذرى به فضلت بر اين بنده كن ياورى و گر بر گنهكار خواهى جزا كند عدل و دادت چنين اقتضا

(2) از اينرو بود بنده منت پذير از او درگذر ديده، ناديده گير خدايا ز كيفر رهان بندگان نداريم با عدل و دادت توان مگر بخششت حل كند مشكلات و گرنه نباشد رهى بر نجات

(3) تو چون برترينى ز هر بى نياز به ما باش با بخششت چاره ساز چو هستيم بر درگهت بندگان به فضلت خدايا ببخشايمان تو دارى گدايان به گرد حرم ولى بنده زان جمله مسكين ترم چو بر بخششت هست دل را رجا تهى دستيم خويش جبران نما بسايم بر آن در چو روى از نياز مكن نااميدم، مرا چاره ساز

(4) مبادا كه محروم سازى مرا در آنحال روى آورم بر كجا نه، هرگز، نرانى تو اين بينوا چو خود كردى از او سفارش بجا تو فرمان چنين راندى اى بى‌نظير كه گردند بيچاره را دستگير

(5) كنون تيره بختان اميدوار نهاديم رخ بر درت شرمسار چو بستيم از جان به كويت اميد بفرماى بر نيكبختى نويد به تقدير لطف تو شايسته‌ايم كه بر رحمتت سخت دل بسته‌ايم نشستيم بر درگهت خوار و زار پشيمان و با ديده‌ى اشگبار

(6) به فرمان شيطان گنه كرده‌ايم تن و جان خود را تبه كرده‌ايم خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود كنون كرده‌ام راه شيطان رها به سوى تو آورده‌ام التجا پناهنده‌ام بر تو اى كردگار شماتت مده بنده‌ى شرمسار