دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) خدايا! اگر بخواهى از ما بگذرى از احسان توست، و اگر بخواهى عذابمان نمايى پس به مقتضاى عدل توست،

(2) پس به نعمتت عفو خود را بر ما آسان ساز، و به گذشتت ما را از عذاب خويش حفظ فرما، زيرا ما را توان عدل تو نيست، و نه بى عفو براى هيچ يك از ما خلاصى است،

(3) اى بى‌نياز بى‌نيازان، اينك ما بندگان توايم كه به پيشگاه تو هستيم، و من نيازمندترين نيازمندان به توام، پس به غناى خود نيازمندى ما را اصلاح فرما، و اميد ما را با محروميت خود باطل مفرما، كه در اين صورت كسى را كه به كمك تو سعادت طلبيده بدبخت كرده‌اى، و آن كه را از احسان تو عطايى خواسته محروم ساخته‌اى،

(4) پس در اين هنگام بازگشتمان از پيش تو به سوى كيست؟ و رفتن ما از در (رحمت) تو به كجا است؟ پاك و منزهى تو! ما بيچارگانيم كه اجابت (دعاى) شان را بر خود واجب كرده‌اى، و آسيب ديدگانيم كه رفع آسيبشان را وعده فرمودى،

(5) و شبيه‌ترين چيزها به خواسته تو، و سزاوارترين كارها به ذات تو در بزرگواريت، رحمت آوردن بر كسى است كه از تو رحمت خواسته، و فريادرسى از كسى كه از تو فريادرسى خواسته، پس بر زارى ما به درگاهت رحم فرما، و چون خود را به پيشگاهت افكنده‌ايم به فرياد ما برس.

(6) خدايا! همانا شيطان چون در معصيتت او را همراهى نموديم به غم ما شاد گشت، پس بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و پس از جدائيمان از او به خاطر تو، و اعراضمان از او به طرف تو، او را به مصيبت ما شاد مفرما.