دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) بار خدايا اگر بخواهى از ما بگذرى و عفو كنى از فضل و احسان تست و اگر بخواهى عذابمان كنى از عدل تست.

(2) پس به نعمت و احسانت بخشش خود را به آسانى نصيب ما فرما و به گذشت خود ما را از عذابت رهايى بخش زيرا كه ما را توان عدل تو نيست و بدون بخشش تو نجاتى براى هيچكس نيست.

(3) اى بى نيازترين بى نيازان اينك ما بندگانت در برابر بارگاه (حكم) توايم و من نيازمندترين نيازمندان به توام، پس به گشايش خود ندارى ما را جبران كن و به جلوگيرى از رحمت خود اميد ما را قطع مفرما كه اگر چنين فرمايى آنرا كه از تو سعادت طلبيده بدبخت كرده‌اى و آن را كه از احسان تو عطا طلب نموده محروم ساخته‌اى.

(4) پس اكنون از بارگاه تو به سوى كه رو آوريم؟ و از درگاه كرمت به چه جانب راه افتيم؟ پاك و منزهى تو ما درماندگانى هستيم كه اجابت دعايشان را واجب فرموده‌اى و سختى كشيدگانى كه برطرف كردن رنج را از آنان وعده داده‌اى.

(5) و شبيه‌ترين چيزها به اراده و مشيت و سزاوارترين كارها به تو در عظمتت رحم كردن بر كسى است كه از تو طلب رحمت كرده. و دادرسى از كسى است كه از تو داد خواسته پس بر زارى ما به درگاهت رحم نما و چون خود را به پيشگاهت درافكنده‌ايم به فريادمان رس.

(6) بار خدايا چون در نافرمانيت همراهى شيطان كرديم سرزنشمان كرد پس بر محمد و آل او درود فرست و بعد از آنكه براى تو از او دورى نموديم و (از او) بدرگاه تو رغبت كرديم ما را مورد سرزنش قرار مده.