دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه محمد مهدی فولادوند

(1) بار الها! اگر اراده كنى كه ما را عفو كنى از فضل توست و اگر خواهى ما را شكنجه كنى به حكم عدل توست.

(2) بر ما منت گذار و عفو خود را بر ما ارزانى دار و با گذشت خويش ما را از عذاب خود ايمن فرما، چرا كه ما تاب تحمل داد تو را نداريم و بى‌يارى گذشت تو براى هيچ كس از ما رهايى نيست.

(3) اى بى‌نياز بى‌نيازان! اينك ما بندگان بر درت ايستاده‌ايم و من از همه نيازمندان تو نيازمندترم. پس به گشايش خويش بينوايى ما را جبران فرما و با امتناع خود اميد ما را مبر و گرنه آن را كه به اميد نيك‌بختى روى به تو آورده سيه روزگار ساخته‌اى و آن كس را كه از فضل تو يارى جسته محروم گردانيده‌اى.

(4) و در اين صورت روى به سوى كه آوريم و از درگاه تو به كدام در روى كنيم؟ پاكا كه تويى! ما همان بيچارگانيم كه اجابت آنها را واجب گردانيده‌اى و همان تيره حالانيم كه بدانها وعده‌ى گشايش حال داده‌اى و

(5) در حقيقت برازنده‌ترين چيزها از مشيت تو و در خورتر كارها براى تو، كه شايسته ى عظمت توست، همان رحمت است نسبت به آن كه از تو طلب رحمت نمايد و فريادرسى است براى كسى كه از تو فرياد رسى كند، پس بر زارى ما به سوى خود رحمت آور و چون سر بر درگاهت سوده‌ايم ما را بى‌نياز فرما.

(6) بار خدايا! چون شيطان كه از وى در معصيت تو پيروى كرديم به ما سركوب زد، پس، درود بر محمد و خاندان وى، و اينك كه به پاس طاعت از تو از او دل بركنده و به جانب تو آمده‌ايم، او را بر ما مجال سركوب مده!