دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه عبدالحسین موحدی

(1) بار الها، اگر بخواهى كه از ما درگذرى، پس به سبب تفضل توست، و اگر بخواهى كه ما را عذاب كنى پس به موجب عدل توست.

(2) پس عدل بى‌دريغت را به ما انعام فرماى و به آئين گذشت ما را از عذاب خود ايمن ساز. زيرا كه ما تاب تحمل عدل تو را نداريم. و بى مدد عفوت براى احدى از ما نجاتى نيست‌

(3) اى بى‌نياز بى‌نيازان، اينك ما بندگان توئيم در پيشگاه تو، و من از همه‌ى محتاجان به تو محتاجترم پس به توانگرى خود فقر ما را جبران كن و (رشته‌ى) اميد ما را با (تيغ) دريغ مبر كه (اگر چنين كنى) كسى را كه از رحمت تو نيكبختى طلبيده بدبخت ساخته‌اى و آن را كه از فضل تو اعانت خواسته نوميد كرده‌اى،

(4) پس در اين صورت بازگشت ما از طرف تو به سوى كه خواهد بود. و از خانه‌ات به كجا خواهيم رفت. منزهى تو (اى خدا) از آنكه ما را از درگاه خود برانى، مائيم آن درماندگان كه اجابتشان را واجب ساخته‌اى و مائيم آن گرفتاران رنج كه رفع گرفتارى را به ايشان وعده داده‌اى‌

(5) و مناسبترين چيزها به (مقتضاى) مشيت تو، و سزاوارترين كارها براى تو در آئين عظمتت، رحمت آوردن بر كسى است كه از تو طلب رحمت كند و فريادرسى از كسى است كه از تو فريادرسى خواهد پس به زارى ما نزد خود رحمت آور. و براى آنكه خود را در پيشگاهت به خاك افكنده‌ايم از گرفتارى نجاتمان بخش.

(6) بار الها شيطان ما را شماتت كرد چون در معصيت تو از او پيروى كرده بوديم. پس بر محمد و آلش رحمت فرست و اكنون كه او را براى تو ترك كرديم و از طرف او به سوى تو متوجه شديم او را بر ما مجال شماتت مده.