دعای 48 ( دعا برای روز عید قربان و جمعه ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) خدايا چه روزيست امروز تو بنازم به روز دل افروز تو همه بركت و نيكويى و شگون ز هر روز ديگر به عزت فزون به هر سوى انبوهى از مسلمين نشستند بر گرد هم بر زمين هواخواه آمرزشت، نعمتت به دنبال لطف تو و رحمتت به اميد پاداش و بيم از عذاب به صحراى عشق تو پا در ركاب تو دانى چه خواهند از درگهت چرا پاى دارند اندر رهت چو دانم تو را جمله دشوار نيست به غير از توام با كسى كار نيست درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(2) ز تو خواستم چون خدايى تو راست بر اين ملك فرمانروايى تو راست تو را اى خداوند عالم سپاس تو را هم درود و تو را هم سپاس تو تنها خدايى به هر دو جهان شكيبا و بخشنده و مهربان پديد از تو شد آسمان و زمين فزون كن مرا بهره از مؤمنين

(3) به دنيا همه پادشاهى تو راست سپاس همه بندگانت سزاست پرستش كه برتر از آن كار نيست كسى را به جز تو سزاوار نيست درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان بر آنها كه نيكى و پاكى و سود از آنها رسيدست اگر نيز بود درودى كه ره تا به افلاك برد به غير از تو نتواندش كس شمرد بهين بندگانت به وقت دعا بخواهد ز تو گرم خواند تو را همى خواهم از تو خدايا چنين دعايش شود با دعايم عجين بيامرز بر ما و آن بندگان كه تنها تو هستى خداى جهان

(4) به حاجت كنون آمدم سوى تو نهم هر نياز است در كوى تو به اميد بگذارمت پاى پيش به لطف تو از كرده‌ى خويش بيش اميدم همه سوى احسان تست گناهم نه در خورد غفران تست درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان چو رحمت كند بر گناهم گذار نيارد گناه مرا در شمار درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان توانى كه حاجت برآرى مرا كه سهل است و شايد بدارى مرا مرا بس نياز است و تو بى‌نياز تو خود بهر من كارها را بساز به جز درگهت هر كجا مى‌روم عبث باشدم، نابجا مى‌رود بدى از همه سوى گر ماندم به جز تو كسى بر نگرداندم مرا كار دنيا و روز دگر به جز تو نيارد كه آرد به سر

(5) سوى ديگران گر رود هر كسى به لطف تو اميدوارم بسى

(6) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان چو خواهنده جز لطف از تو نديد مرا هم تو اينك مكن نااميد چو خواهنده چيزى بخواهد تو را فزايد به خويش و نكاهد تو را مرا دل نباشد به اعمال نيز كه احمد شفيعم شد و آل نيز درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(7) بدينسان كه جويم به سوى تو راه شناسم كه غرقم به بحر گناه بيايم به اميد احسان تو دهد داد من باز غفران تو كه بسيار كس در گنه پا فشرد گذشتى چو در راه تو ره سپرد

(8) تو اى آن كه لطف تو بى‌انتهاست كه تنها تو را اين بزرگى سزاست درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان تو بنواز ما را به احسان خويش به رحمت بخوان بر سر خوان خويش

(9) خدايا شناسم كه در اين مقام نزيبند جز اولياء و امام در اينجا نشينند بر خوان تو مهين دوستان و عزيزان تو كه هستند اندر مقام بلند به درگاه تو جملگى ارجمند همانا كه از تست مقدارشان فراتر ز امرت نيابم نشان نمايندگان و سفيران تو همه جانشيان و خوبان تو مقامات اين جانشينان حق به تاراج شد سر به سر نا به حق به هر سو نشانى ز تدبير تست كه تدبيرها جمله تقدير تست مقدر كنى آنچه خود دانيش به هر سوى خواهى تو خود رانيش همان را كه خواهى زنى خود رقم نشايد بدان نام دادن ستم نماندست حق در كف اهل حق به ناحق چنين خورد دفتر ورق دريغا دگر گشت فرمان تو به يكسو در افتاد قرآن تو نهادند بس فرضها بر زمين بريدند از راه تو اين چنين

(10) چو كردند اين گونه با دين تو بر آنهاست تا حشر نفرين تو بر آنها كه كردند و ديگر كسان كه بودند خشنود از كارشان بر آنها كه اين راه طى كرده‌اند چنين بدعتى را برآورده‌اند

(11) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خداوندگارا حميدى مجيد ز تو رحمت اين گونه بر ما رسيد درودى كه گر باشد آن را بديل بدانسان كه آمد ز تو بر خليل خدايا به نصرت بفرما شتاب به دلهايشان نور شادى بتاب

(12) خدايا مرا اهل ايمان بدار به توحيد و تصديق كن استوار به تصديق پيغمبر راستگوى و آن پيشوايان هر راه جوى به راهى كه فرموده پيغمبرت و يا هر فرا كرده‌ى ديگرت كه فرمانشان همچو فرمان تست نگويم از آنها كه خود زان تست خدايا چنين كن خدايا چنين تو را اى دو عالم تو را آفرين

(13) شكيباييت خشم را چاره بود كه رحمت ز دفتر عذابت زدود به غير از تضرع چه آيد مرا وزان رستگارى فزايد مرا درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان تو آنى كه بر مردگان جان دهى طراوت به هر ملك ويران دهى ببخشاى بر حال من اى اله مبادا بمانم اسير و تباه

(14) خداوندگارا هلاكم مكن بدينسان تبه در مغاكم مكن بهل تا دعايم كنى مستجاب وزان نور خود بر وجودم بتاب چشانم به پايان اين زندگى ز شهد سلامت نه درماندگى مكن دشمنم شاد از خيرگى مده بر منش در جهان چيرگى

(15) بلندى مرا گر از آن درگهست كجا مى‌تواند كسم كرد پست وگر پست سازى دگر چاره نيست كسى كاو برآرد مرا كيست؟ كيست؟ نه خوار تو را ساخت والا كسى نه والات خوارى ببيند بسى مرا گر مقدر نمايى عذاب كه‌ام مهربانى تواند جواب هلاكت منت گر كه تقدير بود در استادن ديگرى را چه سود شناسم نورزى ستم در عقاب هم اندر عذابت نباشد شتاب شتاب ار كسى داشت باشد از آن كه ترسد كه او را نماند زمان كسى دست يازد به سوى ستم كه ترسد كه آرد ز يكسوى كم تو را خود شتاب و ستم كى سزاست شتاب و ستم از خدايى جداست

(16) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان مبادا كه آيد بلا سوى من ز كيفر مبادا سيه روى من ببخشاى فرصت غمم را ببر خطا گر كه كردم ز من درگذر مياور بلايى پى هر بلا كه بينى بدين ناتوانى مرا

(17) ز خشم تو آنگه كه جويم پناه به جز آستانت دگر نيست راه درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(18) چنين خوار و شرمنده از روى تو به زنهار آيم سر كوى تو درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(19) اگر ايمنى خواستم از عذاب ز تو خواستم پس ز من رو متاب درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(20) خداوندگارا به راهم بدار مقيم در بارگاهم بدار درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا تو بر راه حقم بدار تو خود راه بنما و دار استوار

(21) خداوندگارا بده ياريم مبادا كه بر خويش بگذاريم درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(22) چو رحمت ز درگاه تو خواستم تو كن رحم كز ديگران كاستم درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(23) مرا كن ز اهل جهان بى‌نياز مبادا مرا دست بر كس دراز درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(24) مرا كن ز اهل جهان بى‌نياز مبادا مرا دست بر كس دراز درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(25) خداوندگارا بده ياريم مبادا كه در كار بگذاريم درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(26) گناهى اگر كرده‌ام پيش از اين خدايا ببخشاى و بر من مبين درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(27) خدايا به من خود تو بربند راه مده فرصتم هيچ بهر گناه درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان همانا توام گر نخواهى دگر نيابم از اين راه هرگز اثر

(28) خداوندگار اى خداوندگار تو اى مهربان، لطف تو بى‌شمار بزرگى تو را نيز احسان تو را خدا اى خدا اى خدا اى خدا درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان مرا گريه‌ها بود بر آن جناب دعاى مرا جمله كن مستجاب ز تو خواستم ساز تقدير من به تأييد پيوند تدبير من مرا هر چه خواهى مقدر كنى به نيكى دهى دور از شر كنى ببخشى بدان بركتى آنچنان كه پايد از آن نيكيم جاودان به احسان نه با رنج و سختى ببخش ز نعمت مرا نيكبختى ببخش ز اكرام افزاى نيكى به من كه بودست در دست تو اين رسن بپيوند با نيكى جاودان تو اى مهربانتر ز هر مهربان