دعای 48 ( دعا برای روز عید قربان و جمعه ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) خدايا! امروز، روزى مبارك و خجسته است؛ روزى كه مسلمانان در جاى جاى زمين تو گرد هم آمده‌اند. همه در حضورند؛ پاره‌اى آمرزش خواه، پاره‌اى ديگر جوينده‌ى نعمت‌اند، و برخى به شوق ديدارند، و گروهى نيز بيم عذاب دارند؛ و تو نظاره‌گر نيازهاشان و بيناى به حالشان هستى. از اين رو، از تو مى‌خواهم كه در پرتو بخشش و كرامت خود و ناچيزى حاجتى كه از تو دارم، بر محمد و دودمانش درود فرستى.

(2) و از تو مى‌طلبم اى خدا! اى پروردگار ما! اى كه به راستى پادشاهى تو راست، و اى كه ستايش ويژه‌ى توست، و اى كه خدايى جز تو نيست! اى خداى بردبار كريم! بسيار مهربان نعمت‌بخش باشكوه و ارجمند پديد آرنده‌ى آسمان‌ها و زمين، كه هرگاه در ميان بندگان با ايمان خود، خير و نيكى يا عافيت و سلامت، يا بركت و فرخندگى، يا هدايت، يا توفيق طاعت پخش مى‌كنى، يا نيكى و خيرى كه بدان بر ايشان منت مى‌نهى و به سوى خود، راه مى‌نمايى، يا در درگاه خود منزلتشان را بالا مى‌برى، يا بدان بهره و نصيبى از دنيا و آخرت به آنها مى‌بخشى، نصيب مرا از آن همه بيفزا.

(3) و اى خدا! اى كه پادشاهى و ستايش تو راست! اى كه معبودى جز تو نيست! از تو مى‌خواهم كه بر محمد- كه بنده و فرستاده و محبوب و پسنديده و برگزيده‌اى از آفريدگان توست-، و بر دودمانش: نيكوكاران، پاكان و برگزيدگان، درود فرستى؛ درودى كه شمار آن را جز تو نتواند؛ و از تو مى‌خواهم كه ما را در خواسته و دعاى شايستگان از بندگان با ايمانت كه در اين روز تو را مى‌خوانند، شريك گردانى، اى پروردگار جهانيان، و ما و ايشان را بيامرزى؛ چرا كه تو بر هر چيزى توانايى.

(4) خدايا! با حاجت و نيازم، آهنگ كوى تو كردم، و بار درويشى و نيازمندى و بينوايى خود را بر در خانه‌ى تو فرود آوردم، و به راستى كه من به آمرزش و رحمت تو بيش از عمل خويش تكيه دارم؛ چرا كه دامنه‌ى آمرزش و رحمت تو گسترده‌تر از گناهان من است. پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و برآوردن همه‌ى حاجت‌هايم را به عهده گير؛ چرا كه توانايى و روا كردن آنها بر تو آسان است، و من نيازمند توام و تو بى‌نياز از من؛ چرا كه هرگز جز از سوى تو به خير و نيكى دست نيافته‌ام، و هرگز جز تو كسى بلاها و بدى‌ها را از من دور نداشته است، و در سامان دادن كارهاى دنيا و آخرتم به كسى جز تو اميد ندارم.

(5) خدايا! هر كس خود را براى رفتن به سوى خلق آماده و سازمند مى‌كند و توان و استعداد خويش را به كار مى‌گيرد، بدين اميد است كه از عطا و بخشش و جايزه‌ى او به نوايى برسد؛ اما من، اى سرور من! همه‌ى آمادگى و سازمندى و توان خويش را به كار گرفته‌ام، بدين اميد كه از عطا و بخشش و جايزه‌ى تو نواگيرم.

(6) خدايا! پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و در اين روز، مرا محروم و ناكام مكن، اى كسى كه اصرار هيچ خواهنده‌اى او را به ستوه نمى‌آورد، و هيچ بخششى از توانگرى او نمى‌كاهد. از اين رو، من با اعتماد به كردارهاى شايسته‌اى كه از پيش فرستاده‌ام، به درگاه تو نيامده‌ام، و به شفاعت هيچ كس جز شفاعت محمد و دودمانش- كه درود تو بر او و بر ايشان باد-، چشم اميد ندارم.

(7) بلكه در حالى كه به جرم و گناه خويش معترفم، به سويت آمده‌ام، در حالى كه بخشش بزرگ تو را كه با آن خطاكاران را بخشيده‌اى، اميدوارم؛ آنانى كه هر چند روزگارى دراز را در عرصه‌ى گناهان معتكف بودند، اما تو رحمت و آمرزش خويش را از ايشان بازنداشتى.

(8) پس اى كسى كه رحمتش گسترده و عفو و گذشت او بزرگ است، اى بزرگ، اى باشكوه، اى كريم، اى بزرگوار! بر محمد و دودمانش درود فرست، و به رحمت خويش مرا بنواز، و به فضل و احسانت مهربانى كن، و به آمرزشت، گره از كارم بگشاى.

(9) خدايا! اين منزلت و پايگاه (نماز جمعه و قربان)، از آن خليفگان و برگزيدگان توست؛ پايگاه كسانى كه امين تواند و در پيشگاه تو از درجه و مقامى بس بالا و ارجمند برخوردارند؛ اما دريغا كه از آنان ربودند، و تو تقديرگر اينهايى فرمان توست كه چيرگى بر آن نيست، و تدبير و كارسازى حتمى توست، كه هر گونه و هر جا كه بخواهى، انجام مى‌گيرد و از آن درنمى‌گذرد، و چون از هر كس به آنچه تقدير كرده‌اى داناترى، نه در آفريدنت و نه در اراده‌ات متهمى (چرا كه همه ريشه در حكمت تو دارد). تا آن جا كه برگزيدگان و خليفگان تو (به ظاهر) شكست خوردند و حقوقشان به غارت رفت؛ در حالى كه اكنون مى‌نگرند كه فرمان تو تغيير يافته، و كتاب تو دور افتاده، و احكام تو تحريف شده و از راه و مقصود تو منحرف گشته، و روش‌هاى پيامبرت ترك شده است.

(10) خدايا! دشمنانشان- از پيشينيان و پسينيان-، و هر كس كه از كار اينان خشنود است و پيروان، و حاميانشان همه را لعنت فرست و از رحمت خود، دور دار.

(11) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست؛ چرا كه تو ستوده‌ى باشكوهى، به مانند درودها و بركتها و آفرين‌هايى كه بر زبدگان و برگزيدگانت: ابراهيم و دودمان ابراهيم فرستاده‌اى، و در گشايش كارشان، و سرور و شادمانى دلشان، و يارى و استقرار و تأييد دولتشان شتاب فرما.

(12) خدايا! مرا از گروه موحدان و مؤمنان به خود، و باوركنندگان پيامبر خود و پيشوايانى كه طاعتشان را واجب دانسته‌اى، قرار ده: پيشوايانى كه توحيد و ايمان به دست آنان تحقق مى‌يابد. اى پروردگار جهانيان، دعايم را اجابت فرما.

(13) خدايا! خشم تو را جز بردبارى‌ات فرو نمى‌نشاند، و غضب تو را جز بخششت بازنمى‌دارد، و از انتقام و عقوبت تو جز رحمتت پناهى نيست، و مرا از عذاب تو نمى‌رهاند، جز لابه و زارى به درگاه تو و در پيشگاه تو. پس اى خداى من! بر محمد و دودمانش درود فرست، و در پرتو قدرتى كه بدان مردگان را زنده مى‌دارى و سرزمين‌هاى مرده را زندگى مى‌بخشى، گشايشى ده.

(14) و اى خداى من! تا دعايم را اجابت نكرده‌اى و از اجابت آن آگاهم نساخته‌اى، با غم و اندوه هلاكم مكن، و تا پايان زندگى‌ام طعم گواراى عافيت را بر ذائقه‌ى جانم بچشان، و به شماتت و نكوهش دشمن، دچارم مكن، و او را بر من چيره مساز.

(15) اى اله من! اگر مرا بلند مرتبه گردانى، كيست كه پستم كند؟ و اگر پستم كنى، كيست كه مرا بالايى بخشد؟ و اگر گرامى‌ام بدار، كيست كه خوارم كند؟ و اگر عذابم كنى، كيست كه بر من رحمت آورد؟ و اگر تباهم گردانى، كيست كه به دفاع از بنده‌ات در پيشگاه تو بايستد و درباره‌ى او از تو بازخواست كند؟! من از پيش دانسته‌ام كه در فرمان تو ستم، و در انتقام تو شتابزدگى راه ندارد؛ چرا كه كسى شتاب مى‌ورزد كه هراس از دست رفتن را دارد، و كسى نياز به ستم دارد كه ضعيف و ناتوان است، و تو اى اله من! برتر از اينهايى (و ساحت تو دور از ضعف و ستم است)، و بسيار بالاتر.

(16) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا آماج تير بلا مگردان، و نشانه‌ى خشم و انتقام خود قرار مده، و مهلتم ده و غم را از چهره‌ى جانم دور كن، و از لغزش‌هايم درگذر، و به مصيبتهاى پى‌درپى دچارم مگردان؛ چرا كه بى‌توانى و بيچارگى و ناله و زارى‌ام را به درگاه خود مى‌بينى.

(17) (اى خدا!) امروز از غضب تو به تو پناه مى‌برم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست و پناهم ده.

(18) و امروز از خشم تو به سوى تو مى‌آيم و از تو زنهار مى‌خواهم. زنهارم ده.

(19) و امروز از انتقام تو ايمنى مى‌طلبم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و امانم ده.

(20) و امروز از تو هدايت مى‌طلبم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست و هدايتم كن.

(21) و از تو يارى مى‌خواهم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و يارى‌ام فرما.

(22) و از تو رحمت مى‌طلبم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و بر من رحم كن.

(23) و از تو بى‌نيازى مى‌خواهم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست و از خلق بى‌نيازم گردان.

(24) و از تو روزى مى‌خواهم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست و خود، روزى‌ام عطا فرما.

(25) و از تو مدد مى‌جويم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و مددكارم باش.

(26) و از تو براى گناهان گذشته‌ام آمرزش مى‌خواهم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست و مرا بيامرز.

(27) و از تو عصمت و نيروى بازدارنده مى‌خواهم. پص بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا از گناه باز دار؛ چرا كه اگر اراده كنى (و توفيقم دهى).

(28) اى پروردگار من! اى پروردگار من! اى بسيار مهربان! اى نعمت بخش! اى باشكوه و احتشام! بر محمد و دودمانش درود فرست، و همه‌ى آنچه را كه از تو خواستم و از تو طلب كردم و درباره‌ى آن به تو اميد بستم، اجابت فرما، و اراده كن و تقدير فرما، و فرمان بران و حتمى گردان! در آنچه كه فرمان مى‌نهى، برايم خير و نيكى قرار ده، و مبارك فرما، و به سبب آن بر من احسان كن، و آنچه را عطا مى‌كنى، مايه‌ى سعادتمندى‌ام گردان، و از بخشش و دارايى‌ات بر من بيفزاى؛ چرا كه تو گشايش بخش كريمى، و آن را به خير و نيكى آخرت و نعمتهاى آن متصل گردان، اى مهربان‌ترين مهربانان. (راوى مى‌گويد:) آن گاه، هرچه مى‌خواهى از خدا بخواه و هزار بار بر محمد و دودمانش درود فرست، كه حضرت زين‌العابدين عليه‌السلام (پس از فراغت از اين دعا) چنين مى‌كرد.