دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه داریوش شاهین

(1) آفريدگارا، تو به من يارى دادى تا «قرآن» تو را از آغاز تا انتها بخوانم. همان «قرآنى» كه تو آنرا به عنوان نور هدايت فروفرستادى، و پيامبران را بر هر كتابى كه نازل فرمودى گواه گرفتى، و اين «قرآن» را بر هر حديث و سخنى كه فرموده‌اى فضيلت و برترى دادى.

(2) پروردگارا، تو «قرآن» را «فرقان» و جدا ساز روا و حلال و ناروا و حرام، گردانيدى. اين «قرآنى» است كه به يارى آن احكام خويش را آشكار ساختى، و كتابى است كه سخنانش را براى بندگان خود شرح و تفصيل داده‌اى. «قرآن» وحى تو بر پيامبرت «محمد»- كه درود تو بر او و خاندانش باد- مى‌باشد كه بر او نازل شده‌

(3) و آنرا فروغ و آفتابى است كه ما با پيروى از آن، از تاريكيهاى جهل و نادانى به سر منزل بصيرت و دانائى ره مى‌يابيم. كتابى است كه براى آن كس كه آنرا باور بدارد و گوش به فرمانش دهد، شفا و درمان دل است. ميزان عدلى است كه متمايل به ناحق و ناراستى نيست، و آفتاب هدايتى است كه دليل و برهان آن بر گواهانش تاريك و خاموش نشود. نشانه نجات است و هر كس قصد پيروى از آن كند، گمراه نگردد، و هر كس دل در گرو شرف آن بخشد، از فنا و تباهى و مصائب سخت روزگار دور شود.

(4) كردگارا، چون تو ما را در خواندن آن يارى كردى و بيان نارساى ما را به سخن رساى آن گويا ساختى، پس چنان كن كه ما جزو كسانى باشيم كه احكام آنرا به شايستگى بپا مى‌دارند، و از تو از روى ايمان متابعت مى‌كنند، و در برابر آيات محكم و داراى معنى و مفهوم روشن آن، سر تسليم فرود مى‌آورند و به آن معتقدند، و در مقابل آيات مشابه كه معنى و مفهوم آن روشن نيست، معترفند كه نمى‌دانند و به دلايل روشن پناه مى‌جويند.

(5) پروردگارا، تو «قرآن» خويش را بر پيامبرت «محمد»- كه درود تو بر او و خاندانش باد- به اجمال فرستادى، و راز شگفتيهاى آنرا به اكمال به او الهام نمودى، و دانش توجيه و تفسير آنرا به ما ميراث دادى، و ما را بر آن كس كه به اين علم نادان است، برترى بخشيدى، و به ما آن توان دادى تا نسبت به كسى كه تاب فهم و درك آنرا ندارد، برترى يابيم.

(6) جهان آفرينا، بدانگونه كه دلهاى ما را حافظ «قرآن» خويش گردانيدى، و به لطف و رحمت خويش، ارج و قدر آنرا به ما فهماندى، پس بر «محمد» كه به يارى آن سخنرانى نمود و بر خاندان او كه نگاهداران و گنجينه‌دار آن آنند، درود تو باد. چنان كن كه اى قادر متعال، ما جزو كسانى باشيم كه اعتراف دارند «قرآن» از سوى تو است، تا بدين اعتراف و اقرار، دلهايمان از شك و ترديد دور ماند، و پايمان از راه راست، نلغزد و به بيراهه نادانى نرويم.

(7) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. هستى سازا، چنان كن كه ما جزو كسانى باشيم كه به ريسمان ايمان به «قرآن» چنگ مى‌زنند، از آنچه كه با هم متشابه و موجب گمراهى است دور مى‌شوند، به پناهگاه پايدار آن پناه مى‌جويند و آرامش مى‌گيرند، به نور بامدادش ره مى‌يابند، به طلوع آن اقتدا مى‌كنند و به نور آن، چراغ مى‌افروزند، و هرگز از غير آن هدايت و رستگارى نمى‌جويند.

(8) بى‌شريكا همانگونه كه بوسيله «قرآن»، «محمد» را دليل و نشانه راه راست خويش قرار دادى، و راه رضاى خويش را با خاندان او آشكار ساختى، پس چنان كن كه «قرآن» نيكوترين وسيله وصول ما به جايگاه افتخار باشد، و همچون نردبان، ما را به بهشت سلامت بالا ببرد. الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. بنده نوازا، چنان كن كه «قرآن» سببى براى رهائى از عذاب، و در پهناور بى‌انتهاى قيامت، موجبى براى پاداش باشد، و به يارى آن، نعمت فردوس برين يابيم و در آن جاودانه‌سرا درآئيم.

(9) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. حاجت پذيرا، به يارى «قرآن» بار سنگين گناه از دوش ما بردار، و ما را به خوشخوئى و نيكوكارى آراسته ساز، و جزو آن كسان گردان كه با متابعت و پيروى از تو، شبانگاهان و بامدادان «قرآن» تو را مى‌خوانند و به احكام آن عمل مى‌كنند. چنان كن كه بدينوسيله آلودگى گناه را از پيكر ما پاك سازى و پيرو كسانى شويم كه در فروغ هدايت «قرآن» راه راست تو مى‌پيمايند، آنانكه آرزوهاى دور و دراز مانع بندگى آنان نمى‌شود، تا گرفتار فريب آرزو شوند و به نگونبختى رسند.

(10) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. خداوندا، «قرآن» را در دل شبهاى تيره، يار و مونس ما بگردان، و چنان كن كه ما از تبهكاريهاى شيطان و بدانديشى‌ها، بدور مانيم، و به سوى گناه حركت و عزيمت نكنيم. تو زبان و بيان ما را، بى‌آنكه بيمار باشيم، از بيهوده‌گوئى و سخن ناراست گفتن باز بدار، و نگذار كه جسم و جان ما متمايل و آلوده به گناه گردد. چنان كن كه «قرآن» ما را به انديشه و عبرت كشاند و مانع غفلت و فراموشى ما از آن گردد، تا در سخنانش انديشه كنيم و از مثالها و داستانهايش- كه مانعى براى ارتكاب به گناه است- با همه‌ى دل و جان پند گيريم. سخنانى كه كوههاى گرانسنگ از تحمل آن ناتوانند.

(11) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. كردگارا، چنان كن كه به يارى «قرآن» در خير و نيكى ثابت قدم گرديم، و احساس گناه و تمايل به بدى از دل ما دور شود. جهان آفرينا، آلودگيهاى دل ما را پاك گردان و گناهان ما را بشوى و كارهاى نابسامان ما را سامان بخش، و آنگاه كه در روز رستاخيز در پيشگاه تو در صف مى‌ايستيم، كارمان آسان ساز و در آن گرماى سينه‌سوز ما را به بركت احسان خويش سيراب كن، و در آن روز بيم و اميد، و در روز قيامت گردهمائى، بر ما جامه‌ى ايمن بپوشان.

(12) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. هستى سازا، به يارى «قرآن» فقر ما را به بى‌نيازى سامان بده، و بر ما گشايش در كارها، و سرشارى رزق و روزى ببخش. چنان كن كه خوشخو باشيم و از بدخوئى دور شويم، و از سقوط به پرتگاه نفاق و دوروئى ايمن مانيم، تا در آن دنيا «قرآن» تو ما را به سوى بهشت پيش ببرد، و در اين دنيا از خشم تو و عصيان در حدود احكام و موازين تو، در امان باشيم، و «قرآن» تو به حلال بودن آنچه حلال دانسته‌اى و به حرام كردن آنچه حرام شمرده‌اى گواه باشد.

(13) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. پاك آفرينا، به يارى «قرآن» در لحظات مرگ و آن زمان كه جان به گلو رسد، سختى جان دادن، درد ناله كردن، تداوم نفسهاى دشوار و مرگ‌زا را بر ما آسان فرما. در چنين هنگامى گفته شود: آنكه افسون كند و شفا دهد كيست؟ پس آنگاه فرشته مرگ از پشت پرده‌هاى پنهان و ناشناخته براى گرفتن جان، آشكار مى‌گردد و آدميان را هدف تيرهاى ترس و جدائى از دنيا قرار دهد. فرشته مرگ، براى آدميان جامى از زهر مرگ آماده سازد، و در اين هنگام است كه عزيمت ما از اين دنيا و سفر به ديارى دگر نزديك و نزديكتر شود . در اين زمان كردار ما بسان گردنبند بر گردن ما بسته باشد. و ما تا روز گردهمائى و «خيز و برخيز» در دل خاك، در گور، آرام باشيم.

(14) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. خداوندا، اقامت در خانه خاك‌آلود گور، و ماندن در ميان خاك را بر ما سهل و نيكوى گردان. چنان كن كه گورها- آن زمان كه روى از دنيا مى‌پوشيم و در اين خاك مسكن مى‌جوئيم- براى ما بهترين اقامتگاه شوند. تو تنگى «لحد»هاى ما را با لطف و رحمت خويش فراخ گردان، و آبروى ما را در ميان گروه بسيارى كه در قيامت حاضر شوند، به خوارى مريز.

(15) آفريدگارا، به يارى «قرآن»، ما را خوار مساز و در پيشگاه خويش بر ما رحمت آر. آن زمان كه به راه لغزنده دوزخ روانيم، گام ايمان و اعتقاد ما را از اين لغزش دور و آنرا پايدار بساز. خداوندا، پيش از زمان بپاخاستن از گور، مزارمان را روشن بفرما، و در روز رستاخيز ما را از هول و هراس و اندوه آن روز عظيم ايمن دار.

(16) در روز حسرت و ندامت، آنگاه كه سيماى سياه‌كاران تيره است، تو صورت ما را از شادمانى سپيد گردان. مهر قلبى ما را بر دلهاى اهل ايمان استوار بساز، و زندگى را بر ما سخت و سنگين مكن.

(17) الهى، درود تو بر «محمد»، بنده فرستاده تو باد. زيرا كه او پيام تو را رسانيد و فرمان تو را با صداى رسا، آشكارا عيان ساخت، و بندگان تو را پند و اندرز داد.

(18) پروردگارا، مقام پيامبر ما را- كه درود تو بر او و خاندانش باد- در روز رستاخيز بس عزيز بدار تا برترين شفاعتگران باشد و منزلتش والاترين منزلتها گردد، و جاه و جلالش پر ارج و قدر باشد.

(19) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. كردگارا، بناى دين او را بس رفيع و بلند، دليل و «قرآن» او را بس ارجمند، و ميزان و معيار نيكى‌هايش را بس سنگين بكن. شفاعتش را بپذير و نزد خويش او را بس عزيز و گراميقدر بدار، و سربلند و شادمانش ساز، چنانكه فروغش تابناكتر و ارج و قدرتش والاتر شود.

(20) جهان آفرينا، چنان كن كه ما به دين او زنده باشيم، در ايمان به آئين او بميريم، در راه رستگارى و روشن او گام برداريم، به فرمان او گردن نهيم، در زمره ياران او گرد هم آئيم، و به آبگير او داخل شويم، و از آن آبگير سيراب گرديم.

(21) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد تا او را بر نيكوترين احسان خويش- كه به آن اميد دارد- برسانى. زيرا اكرام بى‌منتها و احسان بى‌حساب تنها تراست.

(22) هستى سازا، «محمد» را به خاطر اينكه پيام تو را رسانيد، و آيات تو را بر خلق خواند، و بندگان تو را پند و اندرز داد و در راه تو با جان و مال پيكار و كوشش كرد، چنان پاداشى به او عطا فرما كه بر فرشتگان خاص خود كه از مقربان درگاهند مى‌بخشى. آن اجر و پاداشى كه بر فرستادگان برگزيده خود، اختصاص داده‌اى. درود و رحمت خدا بر او و خاندانش باد كه پاك از گناه و مبرى از خطا باشند.