دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا تو مرا اعانت و يارى فرمودى كه بر ختم قرآن و تلاوت كتاب مجيد خود آن كتابى كه فرو فرستادى (نورى بود بر عالميان و روشنى تابيدى بر جهانيان). خدايا قرآن را شاهد بر كتب سابق قرار دادى و بر همه‌ى آن گفته‌ها ترجيح و تفضيل دادى‌

(2) آنرا فرقان خواندى كه بين حلال و حرام فرق گذارد و حق را از باطل مشخص سازد. قرآن گفتى تا به خواندن و تلاوت آن دل را روشنى بخشد و سعادت فردى و اجتماعى را به احكام شريعت اسلام تضمين نمايد. آن را كتابى گردانيدى يعنى نوشته شده كه تفصيل دادى بيان خود را بر بندگان خود و آنچه محتاج افراد بشر بود در امر دين و دنيا در ضمن فصلها با آن رحمتهاى واسعه‌ى خود را بر او و اولاد و خاندان او فرو فرستادى نيكوئى.

(3) خدايا قرآن را نورى قرار دادى كه گمراهان به آن راه يابند و جاهلان به متابعت آن هدايت شوند و دانا گردند قرآن را شفاى امراض جهل و معصيت قرار دادى تا آنان كه گوش داشتند بفهمند و از روى حقيقت اقرار و تصديق كنند نه تكذيب و انكار، الهى قرآن را ترازوى عدل قرار دادى كه ميل نكند از راستى به كژى و نورى دادى كه راهنماى شهر تاريك خاموشان باشد و برهان و رهبر گمراهان گردد اين است نشانه نجات و رستگارى و هر كه به طريق او رفت هلاك نگردد و هر آنكه به آن حبل الله المتين چنگ زد و توسل جست و دست آويزى پيدا كرد از آفات و مخاطرات مصون و محفوظ ماند

(4) خدايا اكنون كه عطيه بزرگ را به ما ارزانى داشتى ما را يارى ده و نصرت فرما تا قرآن بخوانيم. لهجه‌ى ما را بر قرائت قرآن آسان گردان و زبانهاى سخت معوج را به عبارات شيرين و نيكوى قرآن دلپسند ساز ما را از زمره كسانى قرار ده كه تعهد كرده‌اند قرآن بخوانند و به آن عمل كنند و حق آن را اداء نمايند، يعنى با اعتقاد به توحيد اطاعت كنند و با اداء فرايض تسليم تو شوند و گردن زير قيد احكام آيات ننهند تا سعادتمند گردند به محكمات آيات تسليم و به متشابهات ساكت به بينات آن اقرار و به دلايل واضح آن اعتراف كنند،

(5) پروردگارا تو فرو فرستادى قرآن را بر پيغمبر خود محمد كه رحمت بر او و خاندانش باد. قرآن را به اجمال به او فرستادى و مختصر ملهم گردانيدى به علم عجايب و آنگاه تفضيل دادى و ما را ميراث بخشيدى و مبين و مفسر قرآن قرار دادى خدايا تفضيل دادى ما را بر كسانى كه علم قرآن را نمى‌دانستند و قوت دادى بر قرآن و علم قرآن تا بر اقرارش ما را بر ديگران فضيلت و برترى بخشى.

(6) خدايا همان طور كه دل‌هاى ما را حامل قرآن گردانيدى و به رحمت خود شرف و فضل بخشيدى و رحمت فرست بر محمد و آل او كه متكلم قرآن بود و چون خطيبان تلاوت مى‌كرد و يا او را به قرآن مخاطب ساختى و قرآن را بر او و آل او فرو فرستادى كه مخزن قرآن و مهبط نزول وحى بوده‌اند. خدايا ما را از آن دسته‌اى بدار كه از روى يقين به قرآن كه از جانب تو نازل شده اعتراف مى‌كنند،

(7) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) خدايا ما را در صف آن كسان قرار بده كه چنگ مى‌زنند به حبل متين قرآن و جاى مى‌گيرند از متشابهات قرآن يا مطلق متشابهات دين و احكام به پناه حصار قرآن و در سايه‌ى قرآن بياسايند و راه راست يابند به روشنى صباح آن و اقتدا نمايند به تلالو روشنى آن و چراغها از آن بيفروزند و طلب هدايت كنند خدايا ما را از كسانى قرار ده، كه غير از قرآن طلب هدايت ننمايند.

(8) بار خدايا همانگونه كه محمد را به سبب قرآن، شاخص راه گمشدگان قرار دادى تا راه را از چاه بنمايد و روشن ساختى كسانى را كه از شمع فروزان قرآن بهره‌مند مى‌شوند درود و رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص)، قرآن را وسيله‌اى براى ما قرار ده تا ما را به شريفترين منزلهاى كرامت و نردبان رفعت و عظمت برساند و به سبب قرآن به سلامت و سعادت راه يابيم سببى كه به آن جزا يابيم و از كردار خود و از عقوبت در عرصه‌ى قيامت نجات يابيم و وسيله‌اى كه با آن از سفر دنيا به سلامت باز گرديم و بر نعيم ابدى جا مى‌گيريم.

(9) بار خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او. خدايا به سبب قرآن بار گناهان ما را بينداز و حسن طبيعت و اخلاق فاضله به ما عنايت فرما. خدايا ما را با آن مردمى بدار كه در ساعات شب و اطراف روز تلاوت قرآن مى‌كنند تا ما را از همه چركيها و پليدى‌ها پاك گردانى و ما را بر اثر آنها موفق بدار كه به نور قرآن روشنى جستند و سعادت يافتند و مشغول اميد و آرزوهاى دنيا نشدند و دنيا را براى آخرت خواستند.

(10) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و قرآن را براى ما مونس شبهاى تاريك قرار ده و آن را حايلى از فتنه و فساد شيطان و تباه كاريهاى او در دل من و وسوسه‌هاى باطل او قرار ده تا نگهبان ما باشد. قرآن را حافظ ما قرار ده كه گامى به سوى معاصى برنداريم و از مرز حقيقت و راستى خارج نشويم و در سخن باطل بحث نكنيم اما آفتى هم به زبان نرسد كه گنگ گردد قرآن را مونس ما قرار ده كه اندام و اعضاء ما را از ارتكاب به گناه منع كند و باز دارد و آنچه را مرتكب شد درنوردد و درهم پيچد و گذشته را سرمشق عبرت ما قرار دهد و اخبار گذشتگان را پيش نظر ما بگشايد تا از آن عبرت گيريم تا آنجا كه دلها اسرار عجايب آفرينش را دريابند و نكات دقيق قرآن را درك كنند و از حكايات او كه مانع كردار زشت است معصيب العين قرار دهند همان حكايات و امثال و قصصى كه كوههاى استوار با صلابت و عظمت از پذيرفتن آن خوددارى داشتند.

(11) بار خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و صلاح و مصلحت ما را به قرآن ظاهر ساز و به سبب آن انديشه‌هاى مسموم وسايل باطل را از خاطر ما محو فرما. خدايا به نور قرآن زنگهاى كدورت طبيعت را از دل ما بزداى و پليديها و علايق مضر را از قلوب ما قطع فرما. پراكندگى امور ما را جمع كن. خدايا در صحراى قيامت را از قلوب ما قطع فرما. پراكندگى امور ما را جمع كن. خدايا در صحراى قيامت ما را به عنايت قرآن سيراب گردان در آن روزى كه تشنگى مجبور مى‌كند كه بر تو عرض حرارت و تشنگى نمايند، در آن روز با حله‌هاى امان از آتش ما را در روز فزع اكبر بپوشان. يعنى روز قيامت كه اسرافيل در صور دمد و همه زنده شوند و آن را نفخه فزع گويند

(12) (اللهم صل على محمد و آله). خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) و بى‌نياز كن ما را به قرآن از احتياج و فقر تا از بى‌چيزى و تنگدستى بدر آئيم و ما را به سبب قرآن به زندگانى خوش و فراخى از راه سعه رزق سوق ده، خدايا به نور قرآن ما را از ذمايم اخلاق و طبايع پست و اخلاق رذل مصون‌دار و به سبب قرآن از افتادن در چاه كفر و شقاق نگاهدار تا قرآن روز قيامت ما را به سوى رضوان بكشد و از غضب تو در تعدى از حدود احكام تو محفوظ دارد. بارالها در پيشگاه تو چيزهائى هست كه گواهى مى‌دهد به اعمال حرام و حلال كه مردم مرتكب شده‌اند و تو خود شاهد حال ما هستى،

(13) رحمت فرست بر محمد و آل او و آسان نما به بركت قرآن مرگ را بر ما تا سختى و اضطراب جان كندن برطرف شود و جفا و مشقت و ناليدن و خرخره كردن آن محو شود و ملك‌الموت براى قبض ارواح متجلى و ظاهر و آشكار گردد و جانها را به تير وحشت و فراق هدف سازد، چنان آسان ساز كه مرگ را چون نمك در آب حل شده به مذاق جان آشنا سازد و تلخى شربت مرگ را گوارا نمايد تا منشاء آخرت واصل گردد. اعمال ما چون قلاده‌هاى سنگين بر گردن ما درآيد كه نتوانيم دور افكنيم و كوره‌ها جاى ما شود تا روزى كه ارواح با اجساد تلاقى‌كنند و اهل آسمانها با زمين ملاقات نمايند و بندگان با اعمال خود با خداوند ذوالجلال حساب به ميان گذارند.

(14) بار خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او. خدايا سعادت بخش ما را در فرود آمدن به سوى خاك تاريك و كهنه و پوسيده كه به نام قبر است و در طول اقامت ما ميان طبقات خاك ما را سعادتمند گردان كه پس از دنيا بهترين منزل ما منزل قبر است. الهى فراخ گردان قبر را براى ما به رحمت خود، تنگى لحد را گشاد ساز و در روز قيامت ما را رسواى گناهان خود مساز.

(15) خدايا ببخشاى مرا به بركت قرآن در موقف آخرت كه خوارى خود را به تو عرض مى‌كنم و به سبب قرآن اضطراب صراط را در گذشتن از آن ثابت و استواردار و قدمهاى ما را بر آن جسر و پلى كه روى دوزخ كشيده محكم گردان. خدايا ما را نجات ده از هر اندوه و رنجى كه در قيامت روى دهد و ما را از سختيهاى هولناك آن روز پر معصيبت رستگار ساز.

(16) الهى رويهاى ما را سفيد گردان روزى كه رويهاى ظالمين و ستم پيشه‌گان سياه مى‌گردد و آن روز روز حسرت و ندامت است. خدايا محبت ما را در سينه مومنان جاى ده و زندگانى را بر ما سخت و دشوار مساز،

(17) درود بر محمد و آل او كه بنده و پيغمبر تو بود آن چنان كه پيغام تو را رساند و آشكارا دين تو را بر بشر عرضه داشت.

(18) خدايا پيغمبر ما را كه درود و رحمت تو بر او باد، در روز قيامت مقربترين پيغامبر خود قرار ده تا به شفاعت قادرترين آنها در پيشگاه تو باشد و از آن مقام عفو گناهان امت خود را بخواهد. خدايا او را بزرگترين پيغمبران قرار ده كه از روى قدر و منزلت به اذن تو شفاعت كند،

(19) بار خدايا رحمت بر محمد و آل او باد بنيان مجد و شان او را تشريف و بزرگوارى ده و دين او را بلند گردان و رتبت او را بلند و وزين گردان. خدايا قرآن را كه بزرگ است در بازار قيامت عظمت ده، كه پيغمبرت به وسيله آن امتش را شفاعت كند و كار او را آسان گردان و روى او را بر پايه‌ى باقى انبياء سفيد گردان‌

(20) خدايا ما را بر سنت و طريقه‌ى او زنده‌دار و ما را بر ملت و دين او بميران و ما را به راه راست و روشن بدار، ما را به راه مستقيم و شريعت حقه او ببر ما را از مطيعان او بگردان و ما را در گروه تابعان او محشور كن ما را بر حوض او يعنى بر كوثر وارد گردان و ما را به جام محبت او آب ده.

(21) رحمت فرست بر محمد و آل او. چنان رحمتى كه برسانى آن را به فاضل‌ترين بندگانت و محتوى خير و فضل و كرامت تو باشد زيرا تو صاحب رحمت و بخشايشى وسيع و صاحب فضل و بزرگى هستى.

(22) خدايا پيغمبرت را به عوض آنچه رسانيد بر بندگانت از پيغامهاى تو و نصايح و كتاب تو جزا ده و در راه تو جهاد كرد خدايا جزاى فاضل‌ترى ده از آنچه به ديگران از فرشتگان مقرب درگاه خود مى‌دهى و به آنچه كه بر پيغمبران مرسل و برگزيده‌ى خود مى‌بخشى، سلام بر او و اهل بيتش باد كه پاك و منزه و پاكيزه هستند. رحمت خدا بر او و خاندانش باد و بركات او. پيوسته جفاى دوست مى‌دارم دوست اندوه بلاى دوست مى‌دارم دوست گر جان طلبد ز من نثارش سازم من جان ز براى دوست مى‌دارم دوست جانى است به عاريت مرا داده خدا تسليم كنم چه وقت تسليم آيد اين جان عاريت كه به حافظ سپرده دوست روزى رخش ببينم و تسليم وى كنم الهى دلى ده كه جاى تو باشد لسانى كه در وى ثناى تو باشد الهى بده همتى آن چنانم كه سعيم وصول لقاى تو باشد الهى چنانم كن از عشق خود مست كه خواب و خورم از براى تو باشد الهى عطا كن به فكرم نويدى كه محصول فكرم دعاى تو باشد الهى عطا كن مرا گوش و قلبى كه آن گوش پر از صداى تو باشد الهى عطا كن بر اين بنده چشمى كه بينائيش از ضياء تو باشد الهى مرا حفظ كن از مهالك كه هر كار كردم رضاى تو باشد الهى ندانم چه بخشى كسى را كه هم عاشق و هم گداى تو باشد الهى بر اين بنده‌ى خود دلى ده كه مستغنى از ما سواى تو باشد الهى (به طوطى) عطا كن بيانى كه نطقش كليد عطاى تو باشد