دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه عباس عزيزی

(1) بار خدايا، تو مرا يارى نمودى تا قرآن را از ابتدا تا پايان بخوانم؛ همان كتابى كه آن را نور فرستادى و بر هر كتابى كه بر پيامبراين پيشين فرو فرستاده‌اى گواه گردانيدى، بر هر سختى كه فرموده‌اى برترى داده‌اى.

(2) و آن را فرقان و جدا كننده گردانيده و به وسيله‌ى آن حلال و حرام خود را جدا كرده و آن را بيانگر راه‌هاى احكامت ساخته‌اى. و در آن كتاب براى بندگانت همه چيز را تفصيل و روشن كرده‌اى و وحيى است كه آن را بر پيغمبرت محمد- كه درودهاى تو بر او و آلش باد- فرو فرستاده‌اى.

(3) و آن را نور و روشنايى گردانيدى كه به وسيله‌ى آن از تاريكى‌هاى گمراهى و نادانى به عرصه هدايت راه يابم و شفا و بهبودى براى كسى كه فهميدن آن را از روى تصديق خواسته و براى شنيدنش دم فروبسته است. و ترازوى عدلى است كه زبانه‌اش از حق و درستى برنگردد و نور هدايتى است كه نور حجت و دليل آن از ديده‌ى ناظران خاموش نگردد، و نشانه‌ى نجات و رهايى از گرفتارى است كه هر كس در پى آن آيين استوار باشد گمراه نگردد و هر كه به دستاويز عصمت و نگهدارى آن بياويزد، گرفتار مهلكه‌ها و تباهى‌ها نمى‌شود.

(4) بار خدايا، آن گونه كه ما را بر خواندن قرآن كمك كردى و به وسيله‌ى عبارت‌هاى نيكوى آن، خشونت زبان ما را گرفتى، پس ما را از كسانى قرار ده كه آن را چنان كه شايسته‌ى حفظ آن است نگاه مى‌دارند و تو را فرمان مى‌برند و با اعتقاد و باور، تسليم آيات محكم آن شده و به اقرار به متشابه و دليل‌هاى روشن آن پناه مى‌برند.

(5) بار خدايا، تو قرآن را بر پيامبرت- كه درود خدا بر او و آلش باد- به طور اجمال و بدون هيچ تفسير فرستادى، و علم و شگفتى‌هاى آن را به طور كامل به آن حضرت الهام نمودى، و علم آن را با تفسير و توضيح ميراث ما كردى، و ما را بر كسى كه به علم آن نادان است برترى بخشيدى و بر شناخت آن، چنان توانايى‌مان دادى تا بر كسى كه طاقت بر دوش كشيدن آن را نداشت شرافت و بزرگى دهى.

(6) بار خدايا، همچنان كه دل‌هاى ما را خزانه و حامل قرآن قرار دادى و به رحمت خود بزرگى و برترى آن را به ما شناساندى، پس درود فرست بر محمد «ص» كه گوينده قرآن بود و مردم را پند داد و بر آل او كه خزانه داران اويند، و ما را از كسانى كه قرآن را از جانب تو دانسته و بدان اعتراف دارند قرار ده تا در تصديق و باور به آن شك و دودلى به ما روى نياورد و لغزشى ما را از راه راستش بازنداشته و جدا نسازد.

(7) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه به ريسمان قرآن چنگ مى‌زنند و به گاه شبهات به دژ محكم و استوارش پناه مى‌برند و در سايه‌ى امتداد يافته‌ى بال آن آرام مى‌گيرند، و به وسيله‌ى روشنى بامدادش راه مى‌يابند، آن را مشعل فروزنده‌ى راه خود قرار مى‌دهند و چراغ (شناخت) خود را از آن مى‌گيرند و هدايت و رستگارى را در غير آن نمى‌طلبند.

(8) بار خدايا، همان گونه كه با دادن قرآن به محمد- كه درود خدا بر او و آلش باد- او را براى راهنمايى (به سوى) خويش چونان پرچمى برپاداشتى تا خلق را به سوى تو هدايت كند و به وسيله‌ى خاندان او راه‌هاى رضاى خود را آشكار ساختى، پس بر محمد و آل او درود فرست و قرآن را براى ما دستاويز رسيدن به گرامى‌ترين منزل‌هاى ارجمند قرار ده و نردبانى كه به وسيله‌ى آن به منزلگاه سلامت و بى گزند بهشت درآييم و سببى كه با آن از عذاب در عرصه قيامت وارهيم و فراخى و گشايش قيامت را پاداش بگيريم و به سبب آن از نعمت‌هاى فراوان سراى جاودان بهره‌مند شويم.

(9) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و به وسيله‌ى قرآن بار سنگين گناهان را از دوش ما برگير و خوى نيكوى نيكوكاران را به ما ببخش و ما را پيرو كسانى بگردان كه شام و بام، قرآن را براى تو خوانده تا به سبب پاكى آن ما را از هر پليدى پاك نمايى. خدايا ما را پيرو كسانى گردان كه به روشنايى قرآن روشنى جستند و آرزو، آنها را از بندگى و عبادت بازنداشته كه به فريب نيرنگ‌هايش آنها را از ميان بردارد.

(10) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و قرآن را در تاريكى‌هاى شب مونس و آشناى ما گردان و از تباهكارى‌هاى شيطان و از خاطر گذراندن انديشه‌هاى بد، حافظ و نگهدارنده و بازدارنده‌ى گام ما از پيمودن مسير گناه قرار ده. و به وسيله‌ى آن، زبان‌هاى ما را از فرورفتن در باطل و نادرستى بى آن كه گرفتار مرض و آفتى شود بربند و با آن، انداممان را از ارتكاب گناهان بازدار و براى تأمل و انديشه در عبرت‌ها و پند گرفتن كه غفلت و فراموشى ما (طومار) آن را در هم پيچيده، گشاينده گردان تا اين كه قلوب ما شگفتى‌ها (علوم و مواعظ و حكمت‌ها) و مثل‌ها و داستان‌هاى بازدارنده‌ى از گناهان آن را كه كوه‌هاى استوار با همه‌ى استحكام از رفتن زير بار آن ناتوان است دريابد.

(11) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و به وسيله‌ى قرآن، خبر ظاهر ما را دايمى گردان، سلامت درون ما را از خطور انديشه‌هاى بد و وساوس (شيطانى) به وسيله‌ى قرآن حفاظت فرما، و (زنگار) آلودگى‌ها را از دل ما بشوى، و پيوند دل ما را با گناه ببر، و پراكندگى ما را سامان ده، و به وسيله‌ى آن تشنگى‌مان را در روز واپسين و در گرماى طاقت فرساى آن روز كه خلق به يك رشته بسته مى‌شوند سيراب نما و در روز ترس بزرگ (روز قيامت) هنگام زنده شدنمان با جامه‌هاى ايمنى ما را بپوشان.

(12) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و به وسيله‌ى قرآن فقر و بى چيزى ما را به بى نيازى مبدل فرما، و فراخى در روزى و زندگى خوش و روزى فراوان به ما عنايت كن، و ما را از خوى نكوهيده و اخلاق پست دور نما و از درافتادن به گودال كفر و چيزهايى كه نفاق و دورويى در پى دارد نگهدار تا در روز رستاخيز، قرآن ما را به سوى خشنودى و بهشت تو سوق دهد، و در دنيا از خشم تو و ناديده گرفتن احكام و تجاوز از حدود تو بازدارد و بر احكام تو (حلال دانستن حلال آن و حرام شمردن حرام آن) گواه باشد.

(13) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و آن گاه كه مرگ در رسد به وسيله‌ى قرآن سختى جان كندن و درد ناليدن و به تنگى افتادن نفس را بر ما آسان فرما، همان هنگام كه «جان‌ها به خرخره‌هاى گردن رسد و گفته شود: كيست معالجه كننده؟» و فرشته‌ى مرگ براى گرفتن جان از پس پرده‌هاى پنهانى‌هاى آشكار گردد و به تيرهاى ترس از فراق و جدايى از كمان مرگ به سوى جان‌ها بزند و از شربت تلخ مرگ چون جامى كشنده در كام جان‌ها بريزد و گاه بستن بار و كوچ به سراى ديگر (آخرت) نزديك شود و كردارها چونان گردنبندها بر گردن افتد و تا روز رستاخيز قبرها خانه‌ى ما شود.

(14) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و فرود آمدن ما را به خانه‌ى فرسودگى (قبر) و اقامت طولانى ما را در ميان طبقه‌هاى خاك مبارك گردان، و قبرها را پس از مفارقت و جدايى از دنيا، براى ما بهترين منزل‌ها قرار ده، و تنگى لحدهاى ما را به وسيله‌ى رحمت و مهربانى‌ات وسعت بخش، و ما را در ميان گروه بسيارى كه در قيامت حاضر مى‌شوند به گناه‌هاى تباه كننده‌مان رسوا مكن.

(15) خداوندا، به بركت قرآن آن گاه كه در محضرت در يك صف قرار مى گيريم بر درماندگى ما مهربانى ورز، و به گاه گذشتن از پل متزلزل دوزخ، گام‌هاى ما را از لغزيدن (و درافتادن در دوزخ) مصون دار، و روشن فرما پيش از برانگيختن (در قيامت) تاريكى قبرهاى ما را به فروغ قرآن، و ما را در روز رستاخيز از هر اندوهى و از ترس‌هاى سخت روز قيامت (كه شديدترين مصائب مى‌باشد) نجات ده.

(16) و ما را سپيد روى گردان در روز اندوه و افسوس كه ظالمان روسياهند و دوستى ما را در دل‌هاى اهل ايمان قرار ده و زندگى را بر ما سخت و دشوار مگردان.

(17) بار خدايا، بر محمد «ص» بنده و فرستاده‌ى خود درود فرست. همچنان كه پيام تو را رسانيد و فرمانت را به صداى بلند و آشكار بيان كرد و بندگانت را پند داد.

(18) بار خدايا، پيغمبر ما را- كه درودهاى تو بر او و آل او باد- در روز قيامت از جهت مرتبه و مقام نزديك‌ترين پيغمبران به خود و قدرتش را از نزد خودت بر شفاعت از همه بيشتر كن و از جهت جاه و جلال آبرومندترين آنان نزد خود گردان.

(19) بار خدايا، درود فرست بر محمد و آل محمد و بناى دين او را بلندتر كن، و دليل او (قرآن) و ترازوى (حسنات) او را سنگين نما، و شفاعتش را بپذير، و منزلش را نزد خود نزديك، و رويش را سفيد فرما و نورش را كامل ساز و درجه و مرتبه‌اش را بالا ببر.

(20) و ما را بر طريقه و روش او زنده بدار، و بر دين و سنت او بميران، و در راه روشن او حركت ده. و به راه و طريقه‌اش ببر و از فرمانبران او قرار ده. خدايا، ما را در گروه او محشور فرما، و بر حوض او وارد ساز و از جام او سيرابمان گردان.

(21) و درود فرست- بار خدايا- بر محمد و آل او؛ درودى كه به وسيله‌ى آن به بهترين نيكى و بخشش و بزرگوارى‌ات كه بدان اميدوار است، برسانى، زيرا تو داراى رحمت واسع و بخشش بزرگى.

(22) بار خدايا او را به پاس اين كه پيغام‌ها و آيات (توحيد) تو را رسانيد، و بندگانت را پند و اندرز داد و در راه تو كوشش و كارزا كرد پاداش ده؛ پاداشى برتر و فراتر از پاداشى كه به يكى از فرشتگان مقرب و پيغمبران فرستاده‌ى برگزيده‌ى خود داده‌اى و درود و رحمت و بركات خدا بر او و بر آل پاك او.