دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا تو بودى مرا يار جان كه بر ختم قرآن شدم كامران كتابى به تاييد روشنگرى كه دارد به ديگر كتب مهترى فرستادى آن را تو بر رهبرى چو دارد به هر گفته‌اى برترى

(2) از اين رو بخوانديش فرقان بنام كه تفكيك سازد حلال از حرام شرايع بيان مى‌كند جاودان از اين شد كه قرآن بود نام آن به تفصيل سازد حقيقت عيان كند شرح هر نكته بر بندگان به پيغمبرت وحى فرمودى آن كه باشد درودت بر او هر زمان دگر نيز بر جان پاكش درود به پيغمبر و آل او آنكه بود

(3) تو او را برانگيختى هم چو نور شفا بخش دل، نور چشمان كور چو تصديق كردندش از فرهى ز نورش رها گشته از گمرهى رسيدند بر نور و ميزان داد كه سنجد به حق نى كم و نه زياد بر آن عصمتش هر كه يازيد چنگ ز نورش رها گشت از چنگ ننگ

(4) چو خوانديم قرآن و بودى تو يار گشودى از آن عقده‌ها بيشمار خدايا تو ما را بدار آنچنان كه شايسته باشيم بر حفظ آن بكوشيم بر محكماتش به جان بمانيم بر درگهت بندگان گماريم همت به روشن دليل كه يكتاست پروردگار جليل

(5) تو قرآن فرستاده‌اى بر رسول هم او گشت سر بسته بر وى نزول‌ عجايب نمودى بدو آشنا به الهام و او گشت ميراث ما عطا شد به او علم تفسير آن كه ميراث ما گشت نى، اين و آن عطا كرده‌اى علم روشنگرى به قرآن و از ماست اين برترى

(6) خدايا بدينسان چو كردى عطا تو آموختى علم قرآن به ما به دلهاى ما داده‌اى آن شرف كه دانيم از علم قرآن هدف تو بفرست بر جان احمد (ص) درود كه او نيز بر خواندنش لب گشود پس از آن درود تو بر خاندان كه هستند دائم نگهبان آن خدايا بفرماى ما را چنان كه دائم نمائيم تصديق آن به تصديق قرآن بفرما كمك به ما تا نيافتيم هرگز به شك به تاييد او كرده خود اعتراف به خاطر نپوئيم راه خلاف

(7) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود به آيات قرآن ببخشا امان كه بر ريسمانش بود چنگمان به قرآن بمانيم اميدوار پناهنده در سايه‌اش استوار هم از نور قرآن بجوئيم راه از او پيروى كرده بى‌اشتباه به نورش فروزيم دلها ز نور وزين نور هرگز نگرديم دور

(8) خدايا محمد (ص) بود رهنما به سوى تو با لطف و مهر و صفا تو كردى بدان خاندانش عطا كه جويند هر جا رضاى ترا پس اينك بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود كرم كن به وى بهترين جايگاه كه قرآن بود نردبانش براه سلامت بجوئيمش از معجزات وز او جسته اندر قيامت نجات شود نيز قرآن وسيله ورود به نعمت سرايت كه جاويد بود

(9) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود خدايا به قرآن رها سازمان ز بار گناهان كه باشد گران به ما بخش خوشخوئى صالحان به قرآن بفرماى مانوسمان بخوانيم قرآن به هر صبح و شام كز آلودگى پاك سازم مدام بمانيم دنبال آنان روان كه دلشاد ماندند از نور آن ممانيم يك لحظه غافل از او فرو رفته در لجه آرزو

(10) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود انيسم شود نيز قرآن به شب رها سازد از ديو مطرود رب شود نيز قرآن نگهبان راه برد گامهامان به دور از گناه نگهدار باشد هم او از زبان به باطل نگردد دگر يكزمان نه آنسان كه افتد زبان را ملال گزندش رسد يا شود گنگ و لال نگدارد اعضايمان از گناه نه از غفلت انديشه گردد تباه به درك عجايب شويم آشنا بفهميم قرآن پر محتوا كه پندش كند از گنه بر كنار بگيريم عبرت از او بيشمار بود كوه از حمل آن ناتوان شود خرد از او كوههاى كلان

(11) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود به قرآن بياريم ايمان مدام از او ساز آرايش ما تمام ز باطن شود شك و چرك گناه بشويد، كند كارمان روبراه به محشر ز سوز عطش در امان بمانيم با جامه‌ى صالحان

(12) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود تو در ظل قرآن به ما چاره ساز تو با فقر مگذارمان در نياز به وسعت به ما نيك روزى رسان ز اخلاق ناباب كن دورمان نگهدار از دره كفر و ننگ نباشيم چون مردم چند رنگ شود نيز قرآن به ما رهنما به روز جزا سوى جنت سرا به دنيا نگهدارد از منكرات كه يابيم از دست خشمت نجات فراتر ز حدت نرانيم گام گواهى دهد بر حلال و حرام

(13) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود هم از يمن قرآن به نزع روان ز جان كندن سخت ما را رهان نفسها چو افتند اندر شمار نيافتيم در ناله‌ى زار زار فرشته چو آيد پى قبض جان شود تيرهاى جدائى روان شرنگش چو بر كام گردد روان رسد نوبت كوچ از اينجهان به گردن فتد طوق اعمالمان شود گور تا روز محشر مكان

(14) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود مبارك بفرماى آن تيره خاك كه پوسد همه جسم در آن مغاك بده گورمان جاى راحت قرار لحد را تو بگشاى و معمور دار مكن نيز رسوا به روز جزا به نزديك حضار ديگر سرا

(15) چو صف‌ها شود بسته در پيشگاه خدايا تو رسوا مكن با گناه چو لرزد پل دوزخ از زير پا ز لغزش نگهدارمان اى خدا

(16) در آنجا كه روى ستمگر سياه شود، بركشد از پشيمانى آه تو ما را در آن روز كن روسفيد مكن نيز از رحمتت نااميد بنه مهر ما در دل مومنان مكن زندگى نيز دشوارمان

(17) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود بدانسان كه آورد از تو پيام ز جان بود او رحمت خاص و عام

(18) به روز قيامت بفرما چنان كه نزديكتر باشد از ديگران بود برتر از جمله در فر و جاه شفاعت كند بر درت از گناه

(19) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود تو والائى‌اش بخش در دار و گير دليلش قوى كن شفاعت پذير همان رتبه‌اش بيش كن اى خدا هم از نور خود روسفيدش نما

(20) بر آئين آن رهبر نامدار تو ما را بميران و زنده بدار خدايا تو ما را به روز شمار به پيغمبر خويش محشور دار بدينسان خدايا به حوضش رسان ز جامش بفرماى سيرابمان

(21) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود درودى سزاوار فضل و كرم كه دارد اميد از تو اى محتشم درودى كه از رحمتت در خور است كه احسان و فضل تو پهناورست

(22) به پاداش ابلاغهاى پيام كه او كرد از حضرتت مستدام هم او بود بر بندگان خيرخواه بدانسان كه او جهد كردت براه تو پاداش او را بفرما چنان كه دادى تو بر بهترين بندگان همان رحمتت باد او را به جان درودت بر او باد و بر خاندان