دعای 7 ( دعا برای پیشآمدهای سخت و اندوهناک ) ترجمه محمد مهدی فولادوند

(1) اى آن كه گره كارهاى فرو بسته به سر انگشت او باز مى‌شود، و اى كسى كه تيزى دشواريها بدو شكسته مى‌شود، و اى كسى كه خروج از تنگى به سوى گشايش از او خواسته مى‌شود!

(2) دشواريها به توان تو هموار و سبب سازى به لطف تو فراهم مى‌گردد و به قدرت تو قضاى الهى جريان مى‌يابد،

(3) اشياء بر وفق اراده‌ى تو روان‌اند، يعنى همه چيز به صرف اراده‌ى تو- و بى‌گفتن تو- پذيراى فرمان مى‌گردد و به مجرد اراده‌ى تو- و بى نهى تو- از عمل باز مى‌مانند.

(4) تويى، تو كه در رخدادهاى مهم خوانده مى‌شوى و تويى تو پناهگاه در بلايا. گرفتاريها بر طرف نمى‌شود مگر آنچه را كه تو خود بر طرف سازى و گشايش حاصل نمى‌شود مگر آن گشايشى كه تو خود پديد آورى.

(5) پروردگارا! اينك بلايى بر سرم فرود آمده كه گرانباريش مرا به زانو درآورده و درد سرى به من روى آور شده كه تحمل آن مرا از پاى در آورده.

(6) اين خود تويى كه به قدرت خويش آن را بر من وارد ساخته‌اى و به اقتدار خود آن را متمايل به جانب من كرده‌اى.

(7) آنچه را كه تو بر من وارد آورده‌اى جز تو كس باز گرداندن نتواند و براى آنچه بر من تاختن كرده، جز تو برگرداننده‌اى و براى آنچه تو فرو بسته‌اى گشايشگرى، و براى آنچه تو گشوده‌اى كس بستن نتواند و براى آنچه تو دشوارش كرده‌اى آسان سازى و براى آن كس كه تواش خوار كرده‌اى يارى‌دهنده‌اى نيست!

(8) درود بر محمد و خاندان وى، و به رحمت خود. پروردگارا! پروردگارا! در آسايش به رويم بگشاى و به نيروى خويش سلطه‌ى اندوه را بر من درشكن‌

(9) و در آنچه زبان شكوه بدان گشاده‌ام نيك نظر فرماى و مرا در هر چه خواسته‌ام شيرينى استجابت بچشان و از پيش خويش رحمت و گشايشى آسان بده و راه رهايى در پيش پاى من گشاده فرماى و چنان مكن كه به سبب گرفتارى از انجام فرايض و مستحبات تو باز مانم.

(10) پروردگارا! به سبب آنچه بر سرم آمده توان از كف داده و قلبم آكنده از غم شده و عرصه بر من تنگ گرديده است و تو بر رفع گرفتارى و دفع ناهموارى از من قادرى، پس قدرت خود را- بى‌آنكه من شايسته آن باشم- اعمال فرماى! اى كه صاحب عرش عظيمى!