دعای 7 ( دعا برای پیشآمدهای سخت و اندوهناک ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) اى آنكه گره‌هاى ناگوارى‌ها به وسيله‌ى او بازمى‌گردد، و اى آنكه تندى سختيها به او شكسته مى‌شود، و اى آنكه رهائى يافتن از گرفتارى‌ها و رفتن به سوى آسايش از او درخواست مى‌گردد،

(2) كارهاى دشوار به نيروى تو آسان شده، و به لطف تو اسباب (هر كارى) سبب گرديده و مقدر شده، بر اثر قدرت تو جارى و برقرار گشته، و اشياء بر وفق اراده و خواست تو به كار رفته‌اند،

(3) پس آن اشياء به اراده‌ى تو بى‌گفتنت فرمانبردار، و به خواست تو بى‌نهى و بازداشتنت باز داشته‌اند،

(4) توئى كه براى (آسان كردن) دشواريها خوانده مى‌شوى، و تو در سختيها (و پيشامدها) پناهگاهى از آنها دور نمى‌شود جز آن سختى كه تو دور نمائى، و از آنها برطرف نمى‌گردد جز آن را كه تو برطرف كنى،

(5) و اى پروردگار بر من فرود آمده چيزى (گرفتارى) كه سنگينى آن مرا دشوار است و به من رسيده چيزى كه زير بار رفتن آن مرا وامانده كرده،

(6) و تو به قدرت خود آن را بر من رسانيده‌اى و به سلطنت و توانائيت آن را به من متوجه گردانيده‌اى،

(7) پس براى آنچه به من رسانده‌اى برگرداننده و براى آنچه متوجه ساخته‌اى دفع‌كننده، و براى آنچه بسته‌اى گشاينده، و براى آن چه گشوده‌اى بستنده، و براى آنچه دشوار كرده‌اى آسان‌كننده، و براى آنكه خوار كرده‌اى يارى‌دهنده‌اى نمى‌باشد

(8) پس بر محمد و آل او درود فرست، و اى پروردگار در آسايش را به فضل خود به روى من باز كن، و تسلط غم و اندوه را به قوت و توانائى خود شكست ده (از بين ببر) و به من در آنچه شكوه دارم حسن نظر داشته باش، و در آنچه درخواست نمودم شيرينى بخشش (خود) را به من بچشان و از جانب خويش رحمت و گشايش بى‌رنج به من ببخش، و از نزد خود به زودى رهائى يافتن (از گرفتاريها) را براى من قرار ده،

(9) و مرا به سبب غم و اندوه از رعايت و حفظ واجبات و به كار بستن سنت خود (مستحبات) باز مدار،

(10) پس اى پروردگار من به آنچه به من رسيده طاقت ندارم، و به آنچه به من رو آورده پر از غم و اندوه گشته‌ام، و تو بر دفع غم و اندوهى كه به آن گرفتار، و بر دفع آنچه در آن واقع گرديده‌ام توانائى پس آن گرفتارى را از من دور كن اگر چه از جانب تو شايسته آن نباشم اى صاحب عرش بزرگ اى صاحب نعمت با كرامت پس تو قادرى اى مهربانترين مهربانان دعايم را بپذير اى پروردگار جهانيان