دعای 7 ( دعا برای پیشآمدهای سخت و اندوهناک ) ترجمه عبدالمحمد آيتی

(1) اى خداوندى كه گره كارهاى فروبسته به تو گشوده مى‌شود و سختيها به تو آسان مى‌گردد اى خداوندى كه از تو خواهند رهايى از تنگناها را و يافتن آسودگى را.

(2) به قدرت تو دشوارى خوارمايه گردد و به لطف تو اسباب كارها ساخته آيد. قضا به قدرت تو جارى است و هر چيز بر وفق اراده تو پديد آمده است:

(3) به مشيت تو فرمانبر است و به گفتار آمرانه‌اش نياز نيست به اراده تو بازداشتنى است و به گفتار بازدارنده‌اش نياز نيست.

(4) تويى آن كه در مهمات بخوانند و در سختيها به او پناه جويند. هيچ بلايى از سر ما نرود جز آنكه تواش برانى و هيچ اندوهى از دل ما رخت نبندد مگر آنكه تواش از ميان بردارى.

(5) اى پروردگار من، بر من محنتى رسيده كه بار گرانش مرا از پاى در آورده است و به رنجى در افتاده‌ام كه بر خود هموار نتوانم كرد.

(6) تو خود به قدرت خويش آن محنت و رنج بر من وارد آورده‌اى و به سوى من روانه داشته‌اى.

(7) آنچه را تو وارد آورده‌اى كس بازگرداندن نتواند و آنچه را تو روانه داشته‌اى كس دفع نتواند و آن در را كه تو بسته‌اى كس گشادن نتواند و آن در را كه تو گشاده‌اى كس بستن نتواند. چون كسى را به رنج افكنى كس راحتش نرساند و چون كسى را خوار دارى كس عزيز نگرداند.

(8) پس درود بفرست بر محمد و خاندانش. اى پروردگار من، به فضل خويش در آسايش بر من بگشاى و به قدرت خويش سطوت اندوه را بر من بشكن و در آنچه زبان شكايت گشوده‌ام به رحمت نظر كن و مرا حلاوت استجابت در هر چه خواسته‌ام بچشان و از نزد خويش رحمتى و گشايشى خوشگوار بر من ارزانى دار و راه رهايى در پيش پاى من بگشاى.

(9) چنان مكن كه به سبب اندوه از انجام دادن فرايض و مستحبات تو بازمانم،

(10) كه من اى پروردگار، در برابر اين محنت كه بر من وارد آمده بى‌طاقتم و پيمانه شكيباييم از آن اندوه كه نصيب من گرديده اينك لبريز است. تنها تويى كه توانى آن اندوه را از ميان بردارى و آن بلا را كه بدان گرفتار آمده‌ام دفع كنى. پس مرا از بند بلا وارهان اگر چه شايسته آن نباشم. يا ذا العرش العظيم.