دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) بارخدايا از تو پوزش مى‌طلبم از اينكه به مظلومى در حضور من ستم شد و من ياريش نكردم، و از احسانى كه به من شد و شكرش نكردم، و از بدكارى كه از من عذر خواست و من آنرا نپذيرفتم، و از مسكينى كه از من درخواست كرد و من توجهش ننمودم، و از حق حق‌دار مؤمنى كه بر من لازم شد و ادايش نكردم، و از عيب مؤمنى كه بر من آشكار شد و آنرا نپوشاندم، و از هر گناهى كه بر خود كردم و از آن دورى نجستم.

(2) از تو پوزش مى‌خواهم اى خداى من از آنها و امثال آنها پوزشى از روى پشيمانى كه پند آموزم باشد درباره‌ى مانند آنهايى كه در پيش روى من است.

(3) پس درود فرست بر محمد و آلش، و پشيمانم را بر آنچه از لغزشها كه در آن افتاده‌ام و عزمم را بر ترك آنچه از بديها كه به آن برخورد مى‌كنم توبه‌اى قرار ده كه برايم لازمه‌ى محبت و عشق تو باشد، اى كه توبه كاران را دوستدارى.