دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه داریوش شاهین

(1) خداوندا، اگر از سوى من ستمى به ستمديده‌اى رسيده، و من محروم و مظلومى را يارى نكرده‌ام، و از نيكوكارى قدردانى نكرده‌ام و پوزش معذورى كه به عذر آمده، نپذيرفته‌ام، به درگاه تو «توبه» مى‌كنم و طلب پوزش دارم. آفريدگارا، اگر به نياز نيازمندى نرسيده‌ام و به خواستش توجهى ننموده‌ام و در حق او تكبر ورزيده‌ام مرا مشمول عفو خويش قرار بده. پروردگارا، عذر مرا بپذير و مرا ببخش اگر: حق مومنى كه اداى آن بر من سزاوار بود، بجا نياورده‌ام. جهان آفرينا، مغفرت و عذر من بپذير اگر: عيب مومنى را كه بر من عيان شده، پنهان نداشته‌ام و در پوشش نكوشيده‌ام. حاجت پذيرا، اگر گناهى برايم پيش آمده و من از آن اجتناب نكرده‌ام،

(2) به خاطر آنها نزد تو استغفار مى‌آورم. عذر و استغفارى كه با پشيمانى همراه است. من از شر آنها به تو پناه مى‌برم و آرزو دارم كه همه براى من پندى و عبرتى گردند تا ديگر به چنان گناهانى نزديك نشوم.

(3) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. پاك آفرينا، اينك از آن خطاها پشيمانم. اينك نيت مرا در اجتناب از آنها موجبى براى «توبه» من قرار بده كه هم از گناه پاك و هم به تو نزديكتر شوم. اى كه پذيرنده «توبه» بندگانى.