دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) خدايا! به درگاهت پوزش مى‌خواهم از ستمديده‌اى كه در حضور من به او ستم شده و من او را يارى نكردم، و از احسانى كه به من شده و شكرش را بجا نياورده‌ام، و از بد كننده‌اى كه به سويم عذر آورده و من عذرش را نپذيرفته‌ام، و از نيازمندى كه از من درخواست نموده و من او را مقدم نداشته‌ام، و از حق صاحب حقى كه براى مؤمنى بر من لازم بوده و آن را نداده‌ام، و از عيب مؤمنى كه برايم آشكار گشته و من آن را نپوشانده‌ام، و از هر گناهى كه برايم پيش آمده و از آن دورى نجستم.

(2) اى خداى من! از آنها و از مانند آنها به درگاه تو عذر مى‌آورم، عذرى از روى پشيمانى كه براى مانند آنها كه در آينده مى‌آيند پند دهنده‌اى باشد،

(3) پس بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و قرار ده پشيمانيم را بر لغزش‌هايى كه به آن گرفتار شدم، و قصدم را بر ترك آنچه (گناهى) كه به من رو مى‌آورد (قرار ده) توبه‌اى كه برايم موجب دوستى تو شود، اى دوستدار آنان كه پيوسته توبه كننده‌اند.