دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، به درگاه تو پوزش مى‌طلبم درباره‌ى ستمديده‌اى كه در حضور من بر او ستم رفته باشد و من او را يارى نكرده باشم و از كردارى نيكو كه با من شده باشد و شكر آن بجاى نياورده باشم و از بدكننده‌اى كه از من عذر خواسته باشد و من نپذيرفته باشم و از تنگدستى كه از من درخواست كرده باشد و خواست او را بر خواست خويشتن برترى نداده باشم و از حقوق مومنى داراى حق كه بر عهده‌ى من باشد و همه آن حقوق را ادا نكرده باشم و از عيب مومنى كه بر من آشكار شده باشد و من پرده‌پوشى نكرده باشم، و از هر گناه كه عارض من شده باشد و از آن دورى نكرده باشم‌

(2) بار خدايا، از همه‌ى اين امور و از مانندهاى آن به درگاه تو با قلب پشيمان عذر آورده‌ام، عذرى از سر پشيمانى، تا مرا از آلوده شدن در رويارويى به نظاير آنها پندگو باشد

(3) پس بر محمد و تبار او درود فرست و اى دوستدار توبه‌كاران، چنان كن كه پشيمانى من از گرفتار آمدن در ورطه‌ى لغزشها و عزم من به ترك كردن گناهانى كه در معرض آنم چنان باشد كه مهر تو را در نهادم برانگيزد.