دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه محمد علی مجاهدی

(1) بارالها! اگر در حضور من به ستمديده‌اى ستم كرده‌اند و من به يارى او برنخاسته‌ام، واگر كسى در حق من نيكى و احسان كرده و من شكرانه‌ى آن را به جاى نياورده‌ام، و اگر گناهكارى از من پوزش طلبيده و من از خطاى او در نگذشته‌ام و اگر بينوايى از من درخواست كمك كرده و من بر آوردن نياز او را بر نياز خويش ترجيح داده‌ام، و اگر مؤمنى بر عهده‌ى من حقى داشته و من حقى او را به تمامى ادا نكرده‌ام، و اگر عيب مرد با ايمانى براى من فاش شده و من عيبت او را نپوشانده‌ام، و اگر گناه و خطايى از من سرزده و من به ترك آن نكوشيده‌ام، (من از تمامى اين كوتاهى‌هاى كه بر شمردم) از درگاه تو پوزش مى‌طلبم.

(2) اى خداى من! به خاطر اين گناهان و خطاهايى از اين گونه از تو پوزش مى‌طلبم، پوزشى كه از روى پشيمانى است و براى من- در مورد گناهانى از اين دست كه پيش خواهد آمد- عبرت‌انگيز و پندآموز خواهد بود.

(3) پس بر محمد و آل او درود فرست و پشيمانى مرا از خطاها و لغزشهايى كه داشته‌ام، و اراده‌ى مرا در دورى از گناهانى كه فرا روى من قرار دارند، به منزله‌ى توبه‌ى (مقبولى) به شمار آور كه موجبات محبت تو را (بيش از پيش) نسبت به من فراهم آورد، اى خدايى كه توبه‌كنندگان را دوست مى‌دارى.