دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) پروردگارا من به درگاه تو عذر مى‌خواهم از اين (گناه) كه مظلومى به حضور من به او ظلمى رسيده باشد و من او را يارى نكرده باشم (و به فرياد آن مظلوم نرسيده باشم) و از (اين گناه) كه معروفى (يعنى خير و احسانى) از كسى به من رسيده باشد و من شكر او را به جا نياورده (يا پاداش احسانش را به احسانى نكرده) باشم و از اين (گناه) كه كسى نزد من از كار بدى عذر خواه آمده باشد و من عذرش را نپذيرفته (و معذورش نداشته) باشم و از اين (گناه) كه فقيرى مضطر از من درخواست چيزى كند و من بر او ايثار و اعطا نكرده (و حاجتش با تمكن روا نساخته) باشم و از اين (گناه) كه حقى از حقوق مومنى بر من لزوم يافته باشد و من اداء آن حق به حد كمال نكرده باشم و از اين (گناه) كه عيب كسى (و قبح عمل مومنى) بر من آشكار شود و من آن عيب را نپوشانيده و مستور نكرده باشم و هم از هر گناه كه بر من پيش آمد كرده و من از او دورى نكرده باشم‌

(2) از همه اين خطاها و امثال اين گناهان اى خدا به درگاهت عذر مى‌خواهم (و آمرزش از عفو و كرمت مى‌طلبم) عذرى كه با ندامت و پشيمانى مقرون است در حاليكه (از اين قبيل گناهان) چنان كه پيش آمد كند ديگر پند و اندرز گرفته (و ابدا چنين گناهان و اشباه و امثال اين خطاها را مرتكب نگردم.)

(3) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و پشيمانيم را از معاصى گذشته كه مقرون به عزم بر ترك آن معاصى است و هر معصيت ديگر كه بعدا در معرض آن قرار گيرم اين ندامت و پشيمانيم را توبه من قرار ده (توبه قبول و پذيرفته‌اى) كه موجب محبت و لطف تو با من شود اى خدا اى محب توبه‌كنندگان از خطاء و گناهان.