دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) خدايا من در پيشگاه تو عذر مى‌خواهم از مظلومى كه در حضور من به او ستم رسيده و من او را يارى نكرده باشم، و از احسانى كه درباره‌ى من انجام گرفته و شكر آن را بجا نياورده باشم، و از بدكردارى كه از من عذر خواسته باشد و من عذرش را نپذيرفته باشم، و از فقيرى كه از من خواهشى كرده باشد، و من او را به برآوردن حاجتش بر خويشتن ترجيح نداده باشم، و از حق حقدار مومنى كه بر ذمه‌ام مانده باشد و آن را نپرداخته باشم، و از عيب مومنى كه بر من پديد شده باشد و آن را نپوشانده باشم، و از هر گناهى كه برايم پيش آمده باشد و از آن دورى نكرده باشم.

(2) خدايا از همه‌ى آنها و نظاير آنها از تو عذر مى‌خواهم، عذر ندامتى كه مرا در برابر پيشامدهاى نظير آن واعظى باشد.

(3) پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و پشيمانيم را از لغزشهايى كه به آن دچار شده‌ام، و تصميم را بر ترك گناهانى كه برايم پيش آيد توبه‌اى قرار ده، كه براى من موجب محبت تو گردد. اى دوستدار توابان.