دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه لطیف راشدی

(1) خدايا! از تو عذر مى‌خواهم كه در حضور من به مظلومى ظلم شده و من، يارى‌اش نكرده‌ام و هم‌چنين از رفتار نيكى كه با من شده، و من، شكر آن را به جا نياورده‌ام و از گنه‌كارى كه از من معذرت خواهى كرده و من، عذر او را قبول نكرده‌ام و از حاجتمندى كه از من، حاجتى خواسته و من خواسته‌اش را بر حاجت خود ترجيح نداده‌ام و از حق صاحب حق مؤمنى كه بر من لازم بود و من، آن را ادا ننموده‌ام و از عيب مؤمنى كه برايم آشكار شده و من، آن را پرده‌پوشى ننموده‌ام و از همه‌ى گناهانى كه برايم پيش آمده و من، از آن دورى نكرده‌ام.

(2) اى خداى من! از همه‌ى آنها و مانند آن از تو معذرت مى‌خواهم، معذرتى كه مرا در آينده از آنچه اتفاق مى‌افتد، پند دهنده و بازدارنده باشد.

(3) پس بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و ندامت و پشيمانى‌ام را بر لغزش‌هايى كه مرتكب شدم و تصميم من را بر ترك گناهانى كه برايم پيش مى‌آيند، (به صورت) توبه‌اى قرار بده كه محبت تو را بر من واجب گرداند، اى دوستدار توبه كنندگان.