دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) چنان مى‌اوفتاد از بهر من كار كه مظلومى حضور من گرفتار در آزار شكنجه بود زحمت دفاع از او نكردم در حقيقت كنون پوزش همى خواهم ز تقصير و از تو خواهم اى داناى تقدير دفاع از حق مظلومان و مغموم برانگيزى مرا يارى محروم الهى آنچنان افتاده‌ام كار كه نيكى كرده در حقم نكوكار ز شكر او فرو بستم لبم را بر او بودم گذر روز و شبم را كسى درباره‌ى من ناستوده ز ناشايست لب را بر گشوده ولى او بى‌درنگ از فعل و كشتش ز من پوزش طلب از كار زشتش و اما من نكردم اين عنايت ز عذرش ناپذيرا در نهايت چنان افتاد بر من گاه و گه بيش تهيدستى دو دستش سوى من پيش كه من نوميد گرداينده‌ام باز و او گفتار خود را كرده آغاز چنان افتاد يك فرد مسلمان كه او بر گردنم حق داشت چندان ولى من در اداى حق بسستى ز شايسته بحقش نادرستى چنان افتاد عيبى را ز معيوب از او بشناخته او بود مغلوب ولى من چون جوانمردان ز عيبش نپوشيدم و افشا كرده عيبش چنان افتاد بر من يك گنهكار گنهكارى او پى برده در كار ولى دورى نكردم من از آن كس و اكنون اى خدايم اين مرا بس ز غفلتها و لغزش آنچه را بود ز خودخواهى من گرديده موجود به درگاه تو پوزش زين خطايا مرا بخشا هدايت كن خدايا

(2) كنون اى كردگار حى غفار ز آنچه كرده و ناكرده‌ام كار به درگاه تو جويم مغفرت را پشيمانى توام با معذرت را چنان در اين پشيمانى مكرر كه از تكرار آن همواره ديگر مرا او باز دارد كار زشتم و اندرزم شود در سرنوشتم كه چون واعظ سخن‌سنج و سخنور پذيرا پند او تا بار ديگر نگردد دامن من در معاصى بر آن آلوده از منكر مناهى‌

(3) الهى بر محمد هم ز اولاد درودت باد تا روحش شود شاد مرا نيز از پشيمان بر گناهم پذيرايى ز توبه از تو خواهم و تصميم مرا ترك از گناهان به عزم راسخم تثبيت گردان چنان كن توبه‌ام را تا كه معروف محبت را به سويم دار معطوف تويى آن كس كه از توبه گذاران بر آنها دوستى دارى فراوان ز توابين نگارى نام ما را نصيب دوستى فرجام ما را