فارسی
دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه عباس عزيزی
دعای 20
نحوه نمایش
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمَّتْهُ الْخَطَايَا
دعاى آن حضرت- كه درود خدا بر او باد- هنگام رسيدن غم و اندوه گناه
دعاى آن حضرت- كه درود خدا بر او باد- هنگام رسيدن غم و اندوه گناه
﴿1﴾
اللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ ، وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الَْمخُوفِ ، أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلَا صَاحِبَ مَعِي ، وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلَا مُؤَيِّدَ لِي ، وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلَا مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي
(1) بار خداوندا، اى كسى كه انسان تنها و ضعيف را كفايت مى‌كنى و او را از امور ترس‌آور نگهدارى مى‌نمايى، گناهان، مرا به تنهايى و بى‌كسى كشيده و هيچ همراه و ياورى با من نيست و در برابر خشم و غضب تو ناتوان شده‌ام و هيچ يار و نيرو دهنده‌اى ندارم، از ديدار و ملاقات با تو بيمناك شده‌ام و كسى كه ترس مرا تسكين دهد وجود ندارد.
﴿2﴾
وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي ، وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي ، وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي
(2) چه كسى مى‌تواند در برابر تو به من ايمنى دهد، با اين كه تو خود مرا ترسانده‌اى؟ و چه كسى مى‌تواند مرا يارى كند، در صورتى كه تو مرا تنها گذارده‌اى؟ و چه فردى مى‌تواند به من قوت و نيرو بخشد، در حالى كه تو مرا ناتوان ساخته‌اى؟
﴿3﴾
لَا يُجِيرُ ، يَا إِلَهِي ، إِلَّا رَبٌّ عَلَى مَرْبُوبٍ ، وَ لَا يُؤْمِنُ إِلَّا غَالِبٌ عَلَى مَغْلُوبٍ ، وَ لَا يُعِينُ إِلَّا طَالِبٌ عَلَى مَطْلُوبٍ .
(3) بارالها، هيچ موجودى،جز پروردگار فريادرسى ندارد، هيچ مغلوب و شكست خورده‌اى را جز غالب و پيروز ايمنى نمى‌دهد و هيچ فرد تحت تعقيب را جز تعقيب كننده نمى‌تواند اعانت نمايد.
﴿4﴾
وَ بِيَدِكَ ، يَا إِلَهِي . جَمِيعُ ذَلِكَ السَّبَبِ ، وَ إِلَيْكَ الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْ هَرَبِي ، وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِي .
(4) بارالها همه‌ى اسباب در اختيار توست، و فرار به سوى توست و پناهگاه و حمايت كننده تويى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در اين فرارم پناه ده و نيازم را برآور.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ صَرَفْتَ عَنِّي وَجْهَكَ الْكَرِيمَ أَوْ مَنَعْتَنِي فَضْلَكَ الْجَسِيمَ أَوْ حَظَرْتَ عَلَيَّ رِزْقَكَ أَوْ قَطَعْتَ عَنِّي سَبَبَكَ لَمْ أَجِدِ السَّبِيلَ إِلَى شَيْءٍ مِنْ أَمَلِي غَيْرَكَ ، وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى مَا عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِوَاكَ ، فَاِنِّي عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ .
(5) بار خداوندا، اگر روى بزرگوار و كريمت را از من برگردانى يا فضل و نعمت عظيمت را از من دريغ دارى يا روزى‌ات را از من دريغ نمايى يا رشته‌ى رحمتت را از من قطع فرمايى، من هيچ راه و وسيله‌اى براى رسيدن به آمال و آرزويم غير از تو نمى‌يابم. و در به دست آوردن آنچه در نزد توست با كمك غير تو توانا نخواهم بود. زيرا كه من بنده‌ى تو، و در دست قدرت تو و زمام امورم در دست توست.
﴿6﴾
لَا أَمْرَ لِي مَعَ أَمْرِكَ ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِكَ ، وَ لَا أَسْتَطِيعُ مُجَاوَزَةَ قُدْرَتِكَ ، وَ لَا أَسْتَمِيلُ هَوَاكَ ، وَ لَا أَبْلُغُ رِضَاكَ ، وَ لَا أَنَالُ مَا عِنْدَكَ إِلَّا بِطَاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ .
(6) در برابر امر و فرمانت مرا امر و فرمانى نيست حكم و دستورت در مورد من شدنى و قضاوتت در حق من مطابق عدالت است و هيچ قدرت و قوتى براى من در بيرون رفتن از حكومتت وجود ندارد و توان تجاوز از قدرتت را هرگز پيدا نخواهم كرد و من قادر به جلب محبت تو نيستم، و توانايى رسيدن به رضا و خشنودى‌ات را ندارم و دست يافتن به آنچه كه نزد تو موجود است جز به وسيله‌ى طاعت و فضل و رحمتت ممكن نمى‌بينم.
﴿7﴾
إِلَهِي أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ عَبْداً دَاخِراً لَكَ ، لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لَا ضَرّاً إِلَّا بِكَ ، أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي ، وَ أَعْتَرِفُ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي ، فَأَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي ، وَ تَمِّمْ لِي مَا آتَيْتَنِي ، فَإِنِّي عَبْدُكَ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ الضَّعِيفُ الضَّرِيرُ الْحَقِيرُ الْمَهِينُ الْفَقِيرُ الْخَائِفُ الْمُسْتَجِيرُ .
(7) بار خدايا، من روز را به شام و شب را به صبح رسانده‌ام، در حالى كه بنده‌ى ذليل و كوچك توام، مالك سود و زيانى جز با مدد تو براى خود نيستم، به آنچه كه گفتم بر ضد خويش شهادت مى‌دهم و اعتراف مى‌كنم به ضعف قوت و سستى تدبير خود، پس آنچه را كه به من وعده داده‌اى برآورده ساز و آنچه را كه به من عنايت كرده‌اى كامل فرما كه من بنده‌ى ناتوان، مستمند، بى‌سامان ذليل،حقير،خوار، فقير، ترسيده و پناه آورنده به توام.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي نَاسِياً لِذِكْرِكَ فِيما أَوْلَيْتَنِي ، وَ لَا غَافِلًا لِإِحْسَانِكَ فِيما أَبْلَيْتَنِي ، وَ لَا آيِساً مِنْ إِجَابَتِكَ لِي وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّي ، فِي سَرَّاءَ كُنْتُ أَوْ ضَرَّاءَ ، أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ ، أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَلَاءٍ ، أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ ، أَوْ جِدَةٍ أَوْ لَأْوَاءَ ، أَوْ فَقْرٍ أَوْ غِنًى .
(8) بار خدايا درود فرست بر محمد و آلش، و مرا از ياد خودت نسبت به نعمت‌هايى كه بخشيده‌اى دچار فراموشى مساز، نسبت به آنچه عطا كرده‌اى غافل از احسان خود مفرما و مرا از اجابت خواسته‌ام مأيوس مفرما، اگر چه اجابت آن به تأخير افتد، خواه در خوشى باشم يا ناخوشى، در شدت و سختى يا در رفاه در سلامت يا در بلا، در بحبوحه نيازمندى يا در امان نعمت، در توانگرى و دارايى يا در بى‌چيزى و ندارى و در فقر يا در غنا.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ ثَنَائِي عَلَيْكَ ، وَ مَدْحِي إِيَّاكَ ، وَ حَمْدِي لَكَ فِي كُلِّ حَالَاتِي حَتَّى لَا أَفْرَحَ بِمَا آتَيْتَنِي مِنَ الدُّنْيَا ، وَ لَا أَحْزَنَ عَلَى مَا مَنَعْتَنِي فِيهَا ، وَ أَشْعِرْ قَلْبِي تَقْوَاكَ ، وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنِي فِيما تَقْبَلُهُ مِنِّي ، وَ اشْغَلْ بِطَاعَتِكَ نَفْسِي عَنْ كُلِّ مَا يَرِدُ عَلَيَّ حَتَّى لَا اُحِبَّ شَيْئاً مِنْ سُخْطِكَ ، وَ لَا أَسْخَطَ شَيْئاً مِنْ رِضَاكَ .
(9) بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست و ثناى مرا مخصوص خودت، مدحم را ويژه‌ات و حمد و ستايشم را در همه حالات تنها براى خويش قرار ده كه به آنچه از دنيا نصيبم مى‌كنى، خوشحال نگردم و به آنچه در اين دنيا از من دريغ داشته‌اى محزون نشوم و قلب مرا مالامال از تقواى خود قرار ده و جسم و بدنم را در آنچه از (عمل كه از) من مى‌پذيرى به كار گير و جانم را در برابر هر چه كه بر من وارد مى‌شود (بى‌اعتنا كرده) به طاعتت مشغول ساز تا آن كه آنچه موجب خشم توست دوست نداشته باشم و آنچه موجب خشنودى توست باعث خشم من نشود.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ فَرِّغْ قَلْبِي لَِمحَبَّتِكَ ، وَ اشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ ، وَ انْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ ، وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ ، وَ أَمِلْهُ إِلَى طَاعَتِكَ ، وَ أَجْرِ بِهِ فِي أَحَبِّ السُّبُلِ إِلَيْكَ ، وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فِيما عِنْدَكَ أَيَّامَ حَيَاتِي كُلِّهَا .
(10) بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست، قلبم را فارغ، و خالى و مخصوص محبت خويش قرار ده و آن را به ذكر و ياد خود مشغول دار، و با خوف و ترس از خود آن را زنده و سربلند دار و با رغبت و تمايل به خويش قوت و نيرو بخش، و آن را به طاعت خود متمايل ساز و در محبوب‌ترين راهى كه به تو مى‌انجامد قرار ده و آن را در تمام ايام زندگى‌ام با رغبت و علاقه به آنچه در نزد توست رام فرما.
﴿11﴾
وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي ، وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي ، وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي ، وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ ، وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ ، وَ اجْعَلْ فِرَارِيَ إِلَيْكَ ، وَ رَغْبَتِي فِيما عِنْدَكَ ، وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ ، وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ .
(11) زاد و توشه‌ى مرا از دنيا تقواى خود قرار ده. و مقصد كوچ مرا به سوى رحمتت، و دروازه‌ى ورودم را خشنودى‌ات و بهشت را جايگاه هميشگى‌ام گردان. و قوت و نيرويى به من ارزانى دار كه بتوانم به وسيله‌ى آن بار همه‌ى رضايت تو را بر دوش كشم و فرارم را به سوى خود و رغبت و تمايلم را به آنچه در نزد توست قرار ده. و قلبم را جامه‌ى وحشت و گريز از اشرار بپوشان و انس و الفت به خود، و به اوليا و دوستان و اهل طاعتت را به من مرحمت فرما.
﴿12﴾
وَ لَا تَجْعَلْ لِفَاجِرٍ وَ لَا كَافِرٍ عَلَيَّ مِنَّةً ، وَ لَا لَهُ عِنْدِي يَداً ، وَ لَا بِي إِلَيْهِمْ حَاجَةً ، بَلِ اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ .
(12) و براى هيچ فاجر و كافرى منتى و نعمتى بر من قرار مده، و مرا نيازمند آنان مگردان، بلكه آرامش دلم، الفت و انس جانم و استغنا و بى‌نيازى‌ام و كفايتم را به دست خود و برگزيدگان از خلق خويش قرار ده.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً ، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ ، وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ، وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ .
(13) بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست و مرا قرين و همنشين آنان قرار ده و مرا يار و ياورشان گردان و بر من منت گذاشته، اشتياق به خود را در دل من افكن و به كارى وادار كه دوست دارى و خشنودى‌ات در آن است كه تو بر هر چيزى قادرى و آن بر تو سهل و آسان است.
برچسب:
دعای بیست و یک صحیفه سجادیه
-دعای بیست و یکم صحیفه سجادیه
-دعای 21 صحیفه سجادیه
-دعای ۲۱ صحیفه سجادیه
-بیست و یکمین دعای صحیفه سجادیه
-شرح صحیفه سجادیه
-ترجمه صحیفه سجادیه
-انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
