دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) بار الها اى بى‌نيازكننده آنكه تنها و ناتوان است و اى حفظ كننده از مسائل ترسناك. خدايا گناهان سبب تنهايى من شده و يار و ياورى ندارم و از غضب تو ناتوان گشته‌ام و مويدى برايم نيست. در حال ترس به ملاقاتت نزديك شده‌ام و تسكين دهنده‌اى براى ترسم نمى‌باشد

(2) و چه كسى به من ايمنى مى‌دهد در هنگامى كه تو مرا نگران كرده‌اى و چه كسى با من مساعدت مى‌كند در حالى كه تو مرا تنها گذارده‌اى و چه كسى مرا تقويت مى‌كند هنگامى كه تو مرا تضعيف نموده‌اى؟

(3) اى خداى من كسى پناه نمى‌دهد جز پروردگار دست پرورده خودش را و ايمن نمى‌سازد مگر غالب مغلوب شده‌اش را و يارى نمى‌دهد مگر طلب‌كننده آنكه را در اختيارش هست‌

(4) اى خداى من تمام اين وسايل در دست قدرت توست و فرار و گريز از گرفتاريها به سوى توست پس بر محمد و آل او درود فرست من گريخته را پناه ده و خواسته‌ام را برآورده ساز.

(5) الها اگر رويت را از من برگردانى و يا فضل و كرم بزرگت را از من دريغ نمايى و يا روزى‌ات را از من منع كنى و يا وسايل رحمتت را از من قطع نمايى راهى جز آرزومندى و اميد به درگاهت ندارم و به آنچه در اختيار توست به كمك غير تو دسترسى ندارم. بنابراين من بنده‌ى توام كه در قبضه‌ى قدرتت مى‌باشم و موى جلوى سرم در دست توست.

(6) با فرمان تو فرمان ديگرى برايم نيست، فرمانت درباره‌ام روان و قضاوتت درباره‌ام از روى عدل و داد است و مرا نيروى بيرون رفتن از احاطه‌ى تسلط تو نيست و نمى‌توانم از حيطه قدرتت تجاوز كنم و توان آن را ندارم كه دوستى‌ات را جلب نمايم و به رضايت نايل شوم و به آنچه نزد توست جز طاعتت و فضل و رحمتت دسترسى ندارم.

(7) خدايا صبح و شام نمودم در حالى كه بنده‌ى زبون توام و جز به مدد تو بر سود و زيان خود ناتوانم و به آنچه درباره‌ى خويش مى‌گويم شهادت مى‌دهم و به ضعف نيرو و كمى چاره انديشى خود معترفم بنابراين به آنچه وعده داده‌اى وفا كن و آنچه را كه عطا كرده‌اى به كمال برسان چرا كه من بنده دردمند و ذليل و كوچك و پست و فقير و نگران و پناهنده‌ى توام.

(8) بار الها بر محمد و آل او درود فرست و مرا نسبت به نعمت‌هايت فراموشكار و نسبت به گرفتاريهايى كه برايم به وجود آوردى و بر من در رفع آنها احسان كردى غافل مگردان. خداوندا از اجابت دعايم اگر چه طولانى شود مايوسم مكن خواه در شادى باشم و يا در اندوه، در سختى و يا خوشى، در سلامتى يا گرفتارى، بدحالى و يا در نعمت، توسعه روزى و يا تنگدستى، در فقر و يا ثروت.

(9) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و توفيقم ده تا تنها تو را ستايش و سپاس گويم و در هر حال حمدت را بجا آورم تا آنجا كه آنچه به من عطا مى‌كنى مرا به شادمانى نيندازد و آنچه از من دريغ مى‌فرمايى محزونم نكند. الها شعار دلم را تقواى خودت قرار بده و بدنم را در استخدام آنچه تو مى‌پسندى قرار ده. و مرا نسبت به همه‌ى مسايل به طاعت خودت وادار كن تا آنچه را كه تو را به غضب مى‌آورد دوست نداشته باشم و از آنچه كه تو را راضى مى‌كند به خشم نيايم.

(10) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و دلم را خالص براى محبت خودت قرار ده و آن را به يادت مشغول كن و با خوف و بيم از خودت مقامش را بالا ببر و با ميل و شوق به سويت تقويتش كن و آن را متوجه اطاعتت فرما و به چيزى كه از هميشه بيشتر دوست مى‌دارى شوقش ده و در تمام روزهاى زندگى‌ام به خواستن آنچه نزد توست رامش نما.

(11) پروردگارا توشه‌ام را در دنيا ترس از خودت قرار ده و سفرم را به سوى رحمتت و ورودم را به جهان آخرت در رضايتت و جايگاهم را در بهشت برينت مقرر فرما و به من نيرويى عطا كن تا بتوانم خشنودى‌ات را تمام و كمال به دست آورم. الها گريزگاهم را به سويت و تقاضايم را از درگاهت توفيق ده و دلم را از بندگان گنهكار و آلوده‌ات دور ساز و انس و جوشش با دوستان و اهل طاعتت را نصيبم فرما.

(12) خدايا مرا در گرو منت هيچ كافر و فاجرى قرار مده و دست آنها را به سويم دراز مفرما و مرا نسبت به ايشان نيازمند مكن بلكه آرامش دلم و الفت جانم و بى‌نيازى و كفايتم را به خودت و بندگان خوبت اختصاص بده.

(13) بار الها بر محمد و آل او درود فرست و مرا همنشين و ياور اين دودمان قرار ده بر من منت گذار و از مشتاقان حضرتت قرار ده و به كار كردن برايت به آنچه را كه تو دوست مى‌دارى و مورد رضايتت مى‌باشد توفيقم ده چرا كه تو بر همه چيز قادر و توانايى و اين كار برايت آسان است.