دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرزهاى مسلمانان را به عزت خويش نگهبانى فرما. و به قوت و نيرومنديت نگهبانان مرزها را تأييد فرما و آن‌ها را به توانگريت، سرشار از عطايا فرما.

(2) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست وعده‌ى ايشان را افزون فرما و سلاح‌هاى آنان را برنده ساز و منطقه‌ى آنان را حراست و محافظت فرما و حومه و جبهه‌ى آنان را نفوذ ناپذير گردان و جمع ايشان را متحد و يكدل فرما و كارشان را سامان بخش و آذوقه‌شان را همواره فراهم آور و مؤونه و هزينه ايشان را به تنهايى كفايت فرما و به نصر خويش ايشان را نصرت و يارى بخش و به صبر و شكيبايى مدد فرما و ترفندهاى دقيق و ظريف به ايشان ياد ده.

(3) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و آنچه را نمى‌دانند به ايشان بشناسان. و از آنچه اطلاع ندارند آگاهى ده و بدانچه بصيرت و بينش ندارند، بينش ارزانى فرما.

(4) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و در هنگام برخورد و مواجهه با دشمن، ياد دنياى سراسر فريب و غرور را از يادشان ببر و از دل‌هاى ايشان، انديشه‌هاى مال فتنه‌انگيز را بزداى و بهشت را نصب العين آن‌ها قرار ده و مقابل ديدگانشان جلوه‌گر نما آنچه را كه در آنجا برايشان آماده كرده‌اى، از خانه‌هاى هميشگى و منزل‌هاى نيكو و حوران زيبا و نهرهاى جارى با انواع شربت‌ها، و درختان سر فروهشته و بارور به ميوه‌هاى مختلف، تا احدى از ايشان، قصد پشت كردن به دشمن نكند و فكر فرار از جنگجويى مانند خود را در سر نپروراند.

(5) خدايا! بدين سبب دشمن ايشان را درهم شكن، دست آن‌ها را از ايشان كوتاه نما و ميان ايشان و سلاح‌هاى آن‌ها جدايى بينداز و بندهاى دل ايشان را باز كن و ميان ايشان و زاد و توشه‌ى آن‌ها فاصله ايجاد كن و ايشان را در راه‌هايشان سرگردان نما و ايشان را از مقصدشان گمراه فرما و مدد و يارى را از ايشان قطع كن و از عددشان بكاه و دل‌هايشان را پر از رعب و وحشت فرما و دستشان را از فعاليت بربند. و زبانشان را از سخن گفتن ناتوان فرما و افراد پشتيبان و پشت سر آن‌ها را متفرق كن و پيروان آن‌ها را از ادامه‌ى جنگ بازدار و به سبب خزى و خوارى آن‌ها، طمع كسانى را كه بعد از ايشان مى‌آيند قطع نما.

(6) خدايا! رحم زنانشان را عقيم فرما و صلب مردانشان را خشك كن و نسل چارپايان و دام‌هاى ايشان را برانداز و به آسمان ايشان اجازه مده كه ببارد و به زمين ايشان نيز اذن رويش مفرما.

(7) خدايا! بدين وسيله پايگاه‌هاى اهل اسلام را توان بخش و ديار و شهرهايشان را حفظ كن و اموال آن‌ها را بسيار فرما و ايشان را از محاربه و جنگ با دشمنان براى عبادت خويش فراغت بخش، و از كارزار با آن‌ها براى خلوت و نيايش به درگاهت فارغ گردان، تا در تمام روى زمين غير تو كسى عبادت نشود و براى احدى غير تو پيشانى به خاك ساييده نگردد.

(8) خدايا! به دست مسلمانان، در هر جايى كه با مشركان برابر هم ايستاده‌اند، جنگ فرما و ايشان را با صفوف ملائكه‌اى كه در نزد تو حاضرند مدد رسان تا دشمنان را با كشتن و اسارت آنان، به دورترين منطقه‌ى زمين تو برانند، يا آن‌ها اقرار كنند كه تو خدايى هستى كه خدايى جز تو نيست و همتا و شريكى براى تو نيست.

(9) خدايا! اين سرنوشت را بر همه‌ى دشمنانت تعميم ده و فراگير نما، در هر جايى از سرزمين‌ها كه باشند؛ هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سرزمين سقالبه و ديالمه و ساير امت‌هاى مشرك، كسانى كه اسم و صفت ايشان از ما مخفى است و حال آن كه تو به دانش خويش آن‌ها را به شمار آورده‌اى و به قدرت خويش بر آن‌ها اشراف و احاطه دارى.

(10) خدايا! مشركان را با مشركان مشغول ساز تا از چيرگى بر اطراف سرزمين مسلمانان بازمانند و آنان را با نقصان تعدادشان بازدار از اين كه به نقصان مسلمانان فكر كنند. و با تفرقه ميان آن‌ها ايشان را بازدار تا عليه مسلمانان همدست نگردند.

(11) خدايا! دل‌هايشان را از ايمنى خالى فرما و بدن‌هايشان را از قوت و قدرت، و دل‌هايشان را از چاره‌جويى، و ايستادگى و مقاومت آن‌ها را از نبرد با پياده نظام جنگجويان، سست نما. و ايشان را از نبرد با قهرمانان مسلمان بترسان، و سپاهى از ملائكه‌ى خود را به سبب يأس و نيروى عذاب آور خويش برايشان برانگيز همان گونه كه روز بدر كردى، و به همين وسيله بنيانشان را برانداز و شوكتشان را درو كن و عددشان را پراكنده فرما.

(12) خدايا! آب آشاميدنى آن‌ها را به وبا بياميز و خوراكشان را به بيمارى‌ها؛ و شهرهايشان را در زمين فروبر و پى در پى برايشان بلا فروريز و به خشكسالى گرفتارشان كن و آذوقه آن‌ها را در تنگ‌ترين و دورترين مناطق زمين خويش قرار ده و دژهاى زمين را از ايشان بازدار و گرسنگى هميشگى و مرض دردناك بر آنان مستولى فرما.

(13) خدايا! هر جنگجويى از اهل ملت و آيين تو كه با ايشان مى‌جنگد، يا هر مجاهدى از پيروان سنت تو كه با ايشان به مجاهده برخاسته است تا دين تو، دين برتر، و حزب تو، حزب نيرومندترين و بهره‌ى تو، بهره‌ى وافرتر باشد، پس او را آسانى عطا فرما و برايش كار را سهل كن و او را براى رسيدن به فلاح و رستگارى سرپرستى كن و اصحاب و همنشينان نيكو براى او برگزين و پشت او را قوت بخش و نفقه و درآمد او را سرشار نما. و به نشاط، او را بهره‌مند فرما و حرارت شوق و اشتياق (به دنيا) را در دلش فرونشان و او را از اندوه تنهايى پناه ده، و ياد زن و فرزند را از دلش بيرون كن.

(14) و براى او حسن نيت را برگزين و از عهده‌ى عافيتش برآى و سلامت را رفيقش كن و از ترس معافش فرما و به او جرأت الهام كن و شدت و صلابت روزى‌اش فرما و به نصرت، او را يارى نما و تأييد كن. و سيره و سنت‌هاى آيين را به او بياموز و در حكم نمودن و فرماندهى او را استوار فرما. و ريا را از او دور كن و او را از دلبستگى به نام و آوازه نجات ده و چنان كن كه فكر و ذكر و مسافرت و اقامتش، همه در راه تو و براى تو باشد.

(15) پس هرگاه كه با دشمنت و دشمنش به مصاف برخاست، پس در مقابل چشمش، از تعداد آن‌ها بكاه و در قلبش شأن و رتبه‌ى آن‌ها را كوچك فرما، و او را بر ايشان غلبه بخش و دشمن را بر او غالب مفرما، پس اگر زندگى او را به سعادت ختم كردى و شهادت را سرنوشت او قرار دادى؛ پس بعد از آن قرار ده، كه دشمنت را با كشتن نابود كرده و با اسارت، آن‌ها را به سختى انداخته، و اطراف مناطق مسلمانان به امنيت رسيده و دشمنت گريخته باشد.

(16) خدايا! در آن هنگام كه رزمنده‌اى در ميدان جنگ مى‌رزمد و يا مرزدارى در مرزها به حراست مشغول است، هر مسلمانى را كه عهده‌دار امور خانه‌ى او گردد يا در غياب او به عهده دارى خانواده‌اش برخيزد يا او را به پاره‌اى از مال خود كمك كند يا با ساز و برگ و وسايل جنگى يارى رساند يا او را به جهاد ترغيب نمايد يا با دعاى خير او را بدرقه كند يا حرمتش را در پشت سرش نگاه دارد؛ پس به او نيز آجرى مانند آجر همان رزمنده و مرزدار عطا فرما، وزن به وزن و مثل به مثل. و فعل و عمل او را پاداشى حاضر و نقد عطا فرما بطورى كه منفعت كار خيرى را كه پيش فرستاده زودتر به دست آورد و سرور و خوشحالى آنچه انجام داده شامل حالش شود، تا آن كه وقت آن فضل و احسانت كه بر او جارى ساخته‌اى فرارسد و كرامتى كه برايش فراهم نموده‌اى سر رسد.

(17) خدايا! هر مسلمانى كه امر اسلام برايش مهم باشد و اجتماع اهل شرك عليه مسلمانان او را محزون نمايد، پس نيت جنگيدن كند يا همت به جهاد كردن نمايد، اما ضعف، او را خانه‌نشين كرده يا تنگدستى او را كند ساخته يا حادثه‌اى برايش پيش آمده و او را به عقب انداخته يا در مقابل اراده‌اش مانعى ايجاد شده، پس نامش را در گروه عبادت كنندگان ثبت فرما و ثواب مجاهدان را بر او لازم و واجب كن و در زمره‌ى شهدا و صالحان قرارش ده.

(18) خدايا! بر محمد، عبد و رسول خويش درود فرست و بر آل محمد؛ درودى برتر از درودها، مشرف بر فوق تحيات و درودها، درودى كه زمان آن را پايانى نباشد و عددش انقطاع نيابد، همانند كامل‌ترين درودهايى كه در گذشته به هر يك از اولياى خويش فرستادى، زيرا تويى بسيار دهنده‌ى عطايا و ستوده، آغاز كننده و بازگردانده و انجام دهنده‌ى آنچه كه اراده فرمايى.