دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه داریوش شاهین

(1) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. برترا، مرزهاى مسلمان‌نشين را به قدرت خويش ايمن و پايدار بدار، و مرزداران و مرزبانان را به نيروى خويش قدرت ببخش، و عطاياى آنان را به قدرت خويش بسيار ساز.

(2) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. مهربانا، تعداد آنان را بسيار كن، و سلاحهايشان را به روى دشمن تيز و كارى بساز. پيرامون و حصار و برج و بارويشان را از گزند هر دشمنى و نفوذ هر خرابكارى ايمن بدار، و ميانشان الفت و دوستى ايجاد بفرما، و كارشان نيكو بساز، و غذا و خوراكشان را بسيار كن، و سختى و تنگى كارشان را چاره ساز، و ياريشان كن و در مكر ديگران، به آنان شكيبائى و بردبارى ببخش.

(3) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. رحيما، آن رازها و روشهاى نبرد را كه نمى‌دانند، و به طور كلى آنچه را علم بر آن ندارند، به آنان بياموز و در حيله‌هاى دشمن آنان را بينا ساز.

(4) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. رحمانا، آن زمان كه با دشمن روبرو مى‌شوند، ياد اين دنياى ناپايدار و فريبندگيهايش را از خاطر آنان ببر، و از فكر ثروت‌اندوزى دورشان بكن، و بهشت را در برابر چشمانشان عيان ساز. آنچنان كه، بهشت موعود تو را ببينند، و به سراى جاويدان و بس گرانقدر، و وصال زنان زيباروى و ديدار چشمه نوشيدنى‌هاى گوارا، و درختان پر از ميوه- كه از گرانى بار سر خم كرده‌اند- برسند. بهشت را چنان در نظرشان مجسم ساز تا هرگز پشت به دشمن نكنند، و در مقابل دشمن خويش- كه مانند خودشان هستند- گريز اختيار نكنند.

(5) معبودا، با چنين دعاها و آرزوهائى، پشت دشمن آنان را بشكن و بند از بندشان جدا ساز، و اسلحه را از دست دشمن دور كن، و در توشه و آذوقه آنان كاهش به وجود آور، و در راههاى پيكار گيج و سرگردانشان بساز، و از قصد و نيتى كه دارند آنان را باز بدار. ديگر هيچ يارى و كمك به دشمنان نرسد، و از تعداد آنان تو بكاه، و دلهايشان را لبريز از ترس مرگ كن. دستهاى گسترده‌شان را فرو افكن، دهان ظلمشان را فروبند، و تداوم حمايت و كمك را از آنان قطع كن، دشمنان مقدم جبهه را براى سربازان پشت جبهه موجب عبرت قرار بده، و با سرافكندگى و خوارى، آرزوى پيروزيشان را به نوميدى تبديل بفرما.

(6) بى‌شريكا، زنان دشمنان ما را نازا كن، و قدرت نطفه‌سازى را از مردانشان بگير، و نسل چهارپايان آنان را نابود ساز. ديگر آسمانشان باران نبارد و زمينشان روئيدنى ندهد.

(7) خدايا، مسلمانان را حمايت فرما و انديشه آنان را والائى ببخش و شهرهايشان را پايدار و ثروتشان را بسيار كن. آنان را در راه بندگى‌ات، هنگاميكه با دشمن پيكار مى‌كنند موفق بدار، و بيم ترس از آنان دور كن، تا سراسر زمين جايگاه عبادت بندگان تو گردد، و جز تو را عبادت و بندگى نكنند.

(8) ايزدا، مسلمانان هر شهرى و شهركى را به جنگ با مشركين بفرست، و همه‌ى آنان را به يارى فرشتگان بسيار خويش يارى و حمايت بفرما، تا دشمن را دور و معدوم كنند و شكست دهند، يا اينكه به اعتراف آيند كه، خدايا، جز تو معبود و منظورى نيست و يكتائى و بى‌همتائى.

(9) ودود و وهابا، دعاى من شامل حال همه مشركان و دشمنان تو شود، در هر گوشه و كنار: هند، روم، تركستان، خزر، حبشه، نوبه، زنگبار، سقالبه، ديالمه، و ساير اقوام مشرك. آنانكه صفات و نامشان از من نهان است و تو بر آنان دانائى و با قدرت خويش بر آنان توانائى.

(10) محيط و مجيبا، دست كاران را از مرزهاى مسلمانان كوتاه ساز و چنان كن كه از گرد مسلمين پراكنده شوند.

(11) جليل و جبارا، دلهاى كافران را بى‌آرامش و تن آنان را ناتوان، قلبهايشان را خالى از كينه، و عزم و اراده‌شان را در شبيخون به پادگان مسلمين سست و ناتوان گردان. چنان كن كه از پيكار با مسلمانان دلير، بيمناك شوند. سپاهى از فرشتگان خويش را همراه با عذاب و آزار بر آنان برانگيز، درست همانگونه كه در روز جنگ «بدر» شد، و به اينگونه، ريشه آنان را از بن بركن، و قدر و قدرتشان را نابود ساز و تخم تفرقه ميانشان بپاش.

(12) رحيم و رحمانا، آبشان را به «وبا» و خوراكشان را به بيمارى آلوده ساز، و شهرهايشان را ويران كن. بلا و عذاب از هر سو بر آنان بياور، تا گرفتار قحطى و خشكسالى شوند، و نهال روزى آنان در زمينى مرده، پژمرده ساز. آنها را به سرزمينهاى بس دور روانه كن، و چنان كن كه در هيچ سرزمينى و قلعه‌اى آرامش نگيرند و اسير فقر و گرسنگى و درد و بيمارى توانفرساتر گردند.

(13) خلاق و رزاقا، پيكارگران راه تو، و مجاهدان آئين تو كه با آنان در ستيز و پيكار مى‌آيند تا نام و اعتبار دين تو را بلند آوازه سازند، تو آنان را تواناتر و پاداششان را كاملتر و برتر بدار. تو كار و مشكل چنين مجاهدان را چاره ساز، پيروزيشان را بخواه، و با ياران نيكو محشورشان كن. به قدرت خويش از آنان حمايت بفرما، روزيشان را فراخ ساز، نشاط نصيبشان كن، همه آرزوهايشان را اجابت نما، اندوهشان را بزداى و از ياد زن و فرزند خيالشان را آسوده ساز.

(14) چنين مجاهد مومنى را به قصد پاك و آهنگ كار نيك راهنمائى فرما، سلامت و سعادت نصيبش كن، او را از بند بلاها برهان، سستى و ترس از دلش ببر، شهامت و دليرى به او ببخش، به بهره قدرت، عزيزش بدار، از او حمايت و به او يارى كن، و راه و روش جهاد به او بياموز. جانب دادگرى راست را به او بنمايان، از خودنمائى و خودستائى بركنارش ساز، و از كارى كه به خاطر جلب نظر مردم است دورش بدار. چنان كن كه انديشه‌اش در راه جلب رضايت تو به كار رود، و جز به رضاى تو سفر نكند.

(15) خداوندا، پس، آن زمان كه با دشمن تو و خودش روبرو شود، سپاه دشمن را در چشمش اندك، و قدرت آنان را در دلش كوچك بدار. او را بر همه كفار پيروزى ببخش و هرگز آنان بر او غلبه نكنند. پس اگر شهادت و وصال به سعادت نصيبش كردى، هنگامى شراب شهادت نوشد كه پشت دشمن را به خاك رسانده باشد. آن زمان بميرد كه دشمنان را اسير و ذليل كرده و به رنج افكنده باشد. هنگامى جان دهد كه در مرزهاى مسلمين آرامش برقرار شده باشد. لحظه‌اى وفات يابد كه دشمن از ترس پا به فرار گذاشته و مغلوب شده باشد.

(16) يارى بخشا، هر مومن پاكدلى كه براى يارى و كمك و حمايت از مسلمان جنگجو و مجاهد، سرپرستى خانواده به جنگ رفته‌اى را به عهده گيرد، يا در غياب از خانواده‌اش مراقبت كند، يا از ثروت خويش به او كمك كند، يا به او وسيله و اسلحه پيكار دهد، يا او را به پيكار در راه خدا ترغيب و تشويق كند، يا دعاى خير بدرقه راهش سازد، يا در غيابش آبروى او را حفظ كند، تو اى قادر متعال، همانقدر كه به آن مسلمان جنگجو پاداش مى‌دهى، به او نيز اجر و پاداش ببخش. جزاى كار نيكش را در دنيا عطا كن، تا به سود نيكوكارى خويش در دنيا برسد، و آنگاه كه مرد، به پاداش كرم و احسان تو كه در آن دنيا نصيب نيكوكاران مى‌شود، مفتخر گردد.

(17) هستى آفرينا، آن مومن و مسلمانى كه از جنگ با كفار نگران شود، و از انبوه مشركين غمين گردد، و به هنگام آهنگ جنگ و جهاد اسير ضعف و سستى شود و به پيكارگاه نرود، يا اينكه بر اثر فقر و تنگدستى در عزيمت به جنگ درنگ نمايد، يا حادثه‌اى او را از ورود به پيكارگاه بازدارد، يا مانعى ميان او و قصدش به جنگ ايجاد گردد، تو اى خداوند متعال، نام چنين كسى را هم جزو عابدان بنويس و مانند پاداش مجاهدان به او پاداش عطا كن، و او را جزو كشتگان راه حق قرار بده.

(18) الهى، درود تو بر «محمد»، بنده تو و فرستاده تو و خاندان او باد. درودى كه همراه با بالاترين درودها باشد. درودى كه نه آنرا پايانى و نه مقدارش را انجامى باشد. چنان درودى كه بر دوستان خويش فرستاده‌اى. زيرا كه تو بس بخشيده و بس ستوده‌اى. توئى كه پديد آورنده و بازگرداننده آفريدگانى و بر هر چه خواهى توانائى.