دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرزهاى مسلمانان را به عزت و به قدرت خود محكم گردان، و محافظين مرزها را به نيروى خود تقويت فرماى و عطاياى ايشان را از توانگرى خود سرشار ساز.

(2) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و عده‌ى ايشان را افزون ساز، و اسلحه‌ى ايشان را برا كن، و حوزه‌ى ايشان را حراست نماى، و نقاط حساس جبهه‌شان را محكم كن، و جمعيتشان را الفت بخش، و كارشان را به وجه شايسته روبراه كن، و آذوقه‌شان را پياپى برسان، و مشكلاتشان را خود به تنهايى كفايت نماى، و ايشان را به نصرت خود تقويت كن، و به صبر مدد رسان، و چاره جوييهاى دقيق بياموز.

(3) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و آن دقايق جنگى را كه به آن جاهلند به ايشان بشناسان، و آنچه را كه نمى‌دانند تعليمشان كن، و آنچه را كه نمى‌بينند به ايشان بنماى.

(4) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و هنگام برخورد با دشمن فكر دنياى فريبنده‌ى گول زننده را از يادشان ببر، و انديشه‌هاى مال گمراه كننده را از دلهاشان بزداى. و بهشت را نصب‌العينشان ساز، و آنچه را كه در بهشت فراهم ساخته‌اى. از مسكنهاى جاويد، و منزلهاى عزت، و حوران زيبا، و نهرهايى كه به انواع آشاميدنيها روان شده، و درختانى كه زير بار ميوه‌ها خم گشته، پيش چشمشان جلوه‌گر ساز. تا هيچ يك از ايشان آهنگ روى برگرداندن از دشمن نكند، و به خيال فرار از برابر هماوردى مانند خود نيافتد.

(5) خدايا به اين وسيله دشمنانان را درهم شكن، و چنگ قدرت دشمنانان را از ايشان كوتاه گردان، و ميان دشمنان و سلاحهاشان جدايى افكن، و روحيه‌ى دشمنانشان را ضعيف كن، و ميان آنان زاد و توشه‌ى ايشان فاضل بيافكن، و در راهها سرگردانشان ساز، و از ببر و از شمارشان بكاه، و دلهاشان را از ترس پر ساز، و دستهاشان را از گشودن بازدار، و زبانهاشان را از گفتار فروبند، و با هزيمت پيشتازانشان قلب لشگرشان را پراكنده كن، و شكست ايشان را باعث روى برتافتن ساقه ساز، و به خوار ساختن ايشان اميدهاى قواى ذخيره را كه دنبال ايشانند قطع كن.

(6) خدايا رحمهاى مادرانشان را از حمل و ولادت عقيم ساز، و اصلاب پدرانشان را خشك گردان، نسل اسبها و شتر و گاو و گوسفندشان را قطع كن، و آسمانشان را باريدن و زمينشان را روئيدن مفرماى.

(7) خدايا از اين راه، تدبير اهل اسلام را نيرومند، و شهرهاشان را محكم، و اموالشان را افزون كن و خاطرشان را از جنگ با دشمنان براى عبادتت بپرداز، و از مبارزه با ايشان براى خلوت گزيدن با تو آسوده ساز. تا در سراسر زمين غير از تو پرستيده نشود، و جز در پيشگاه تو براى احدى پيشانيى به خاك سوده نگردد.

(8) خدايا هر يك از صفوف مسلمانان را بر صفهاى مشركانى كه با ايشان بر سر جنگند غالب ساز، و ايشان را به صفوف پياپى از فرشتگانت مدد فرست، تا دشمنان را تا آخرين نقاط خاك در زمين تو به قتل و اسارت منهزم سازند، مگر آنكه اقرار كنند كه تويى آن خدايى كه جز او معبودى نيست، و تنها و بى‌شريكى.

(9) خدايا و اين سرنوشت را بر همه‌ى دشمنانت در اقطار كشورها تعميم ده: از هند، روم، تركستان، كرانه‌هاى خزر، حبشه، نوبه، زنگبار. سرزمين سقالبه، ديالمه و ساير طوايف مشركينى كه نام و نشانشان پوشيده است، و تو خود ايشان را مى‌شناسى و به قدرت خود برايشان مشرفى.

(10) خدايا مشركات را از دستبرد به مرزهاى مسلمين با اختلاف داخلى مشغول، و به كاهش يكديگرشان از كاستن مسلمانان بازدار، و رشته‌ى اتحادشان را از صف‌آرايى در برابر مسلمين بگسل.

(11) خدايا دلهاشان را از ايمنى، و بدنهاشان را از توانايى تهى كن، و افكارشان را از چاره جويى غافل ساز، و مقازمتشان را در مبارزه‌ى با پيادگان اسلام سست گردان، و ايشان را از زد و خورد با قهرمانان سپاه اسلام بترسان، و مانند روز بدر لشگرى از فرشتگانت را با عذابى از عذابهايت برايشان برانگيز، كه به وسيله‌ى آن ريشه‌ى ايشان را قطع كنى، و شوكتشان را بدوى، و وعده‌ى ايشان را پراكنده سازى‌

(12) خدايا آبهاشان را به وباء و خوراكشان را به امراض بياميز، و شهرهاشان را به زمين فروبر، و بلاهاى پياپى بر سرزمينشان ببر، و خشكسالى و قحط را بر سرشان بكوب، و آذوقه‌هاشان را در بى‌بركت‌ترين و دورترين نقاط زمين خود قرار ده، و سنگرهاى زمين را از پناه دادن ايشان باز دار، و آنان را به گرسنگى دائم، و بيمارى دردناك دچار كن.

(13) خدايا هر جنگ‌آورى از اهل دين تو كه با ايشان بجنگد، يا هر مجاهدى از پيروان طريقت تو كه با ايشان جهاد كند، تا دين تو برتر و حزب تو قويتر، و نصيب تو كاملتر گردد، پس آسانى را در امر او فراز آور، و كار را برايش روبراه ساز، و پيروزيش را خود بر عهده گير، و ياران را برايش برگزين، و پشتش را قوى ساز. و درآمدش را سرشار كن، و او را از خرمى كامياب ساز، و آتش اشتياق ديدار وطن را در دلش سرد كن، و او را از غم تنهايى برهان، و ياد خويشان و فرزندان را فراموشش ساز،

(14) و حسن نيت را برايش برگزين، و عافيتش را به عهده‌ى خود گير، و سلامت را رفيق راهش ساز، و او را از جبن محفوظ دار، و جرات را در دلش بيافكن، و نيرومندى را روزيش كن، و او را به يارى خود تاييد فرماى، و طريقه‌ها و سنتهاى حق را به او بياموز، و در حكومت، او را، راه صواب بنما، و رياكارى را از او، برطرف كن، و او را دلبستگى به اسم و آوازه، برهان، و فكر، ذكر، رفتن و ايستادنش را در راه خود و براى خودت قرار ده،

(15) پس چون با دشمن خود و دشمن تو روبرو شود ايشان را در نظرش اندك بنماى، و مقاومتشان را در دلش كوچك ساز، و او را برايشان غلبه ده، و ايشان را بر او چيره مساز. پس اگر عمرش را به نيكبختى پايان دهى و شهادت را روزيش سازى، شهادتش را بعد از آن قرار ده كه ريشه‌ى دشمنانت را بركند، و اهل و عيالشان را اسير كند، بعد از آنكه آرامش در مرزهاى مسلمانان برقرار شده باشد. و دشمنانت پشت به ميدان جنگ كرده باشند.

(16) خدايا هر مسلمانى كه امور خانه‌ى جنگجويى يا مرزدارى را اداره كند، يا در غيبت او خانواده‌اش را سرپرستى نمايد، يا او را به قسمتى از مال خود اعانت نمايد يا او را، به ساز و برگى، مدد دهد، يا بر جهاد وا دارد، يا دعاى خيرى، به طرف مقصدى كه پيش گرفته، روانه سازد، يا در غياب او احترام و آبرويش را رعايت كند، پس او را سنگ به سنگ و مثل به مثل، برابر اجر آن مجاهد، اجر ده، در مقابل كارش مزد نقدى عطا كن كه در دنيا نفع آنچه را پيش از اين انجام داده و شادى كارى را كه بجا آورده دريابد، تا آنگاه كه كاروان زمان او را در آخرت به فضل و احسانى كه برايش جارى ساخته‌اى و كرامت و عزتى كه برايش مهيا كرده‌اى برساند.

(17) خدايا هر مسلمانى كه كار و فكر اسلام دل او را مشغول سازد، و اجتماع اهل شرك در برابر مسلمين او را غمگين نمايد، تا آنجا كه نيت جنگ و آهنگ جهاد كند، پس ضعف او را فرونشاند، يا فقر كارش را به تعويق اندازد، يا پيشامد او را از اجراء قصد خود به تاخير افكند، يا مانعى در برابر اراده‌اش پيش آيد، پس نامش را در دفتر عبادت‌كنندگان ثبت كن، و ثواب مجاهدين را به او ارزانى دار، و او را در زمره‌ى شهيدان و صالحان محسوب كن.

(18) خدايا رحمت فرست بر محمد، بنده و فرستاده‌ى خود و بر آل محمد، رحمتى بلندتر و برتر از همه‌ى رحمتها، و بر فراز كنگره‌ى كاخ درودها رحمتى كه مدتش پايان نپذيرد، و شماره‌اش قطع نشود از كاملترين نمونه‌ى رحمتهايى كه بر يكى از دوستانت گذشته است. زيرا كه تويى عطابخش ستوده‌ى آغازكننده‌ى بازگرداننده‌ى بجاآورنده‌ى هر چه بخواهى.