دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست و سر حدها و مرزهاى مسلمانان را با سيطره و سرفرازى خودت استوار ساز. و پاسداران مرزها را با توانايى خودت يارى كن. و پاداشها و هديه‌هاى آنان را از دارايى خود سرشار و فراوان و كامل و زياد گردان.

(2) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و تعداد و افراد آنان را بسيار گردان. و جنگ افزارها و سلاحهايشان را برا و تيز نماى. و سرزمين و منطقه‌ى آنها را پاس دار. و شهر و ديار و جايگاه و دور و برشان را از گزند دشمن بازدار. و اجتماع و همبستگى ايشان را سامان بخش. و كارهايشان را تدبير كن. و خوراك و خوار و بارشان را پياپى برسان. و هزينه و خرجى و قوت و روزى ايشان را خودت كفايت كن. و با يارى كردن آنها كمكشان كن. و با دادن شكيبايى، آنان را يار باش. و در نقشه‌كشى به دشمن و نيرنگ به آنها براى آنان لطف كن و راهنما باش.

(3) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و آنچه را كه بلد نيستند آشنايشان ساز، و آنچه را كه نمى‌دانند يادشان ده. و بر آنچه كه نمى‌بينند بينايشان فرما.

(4) خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و در هنگام رسيدنشان به دشمن و روبرو شدنشان با آنها، ياد دنياى فريبگر و گول زننده را فراموششان كن. و خيال مال فريبنده و مشغول كننده را از دلهايشان بزداى و بيرون ببر. و بهشت را در برابر چشمهايشان قرار داده و از آن بهشت آنچه را كه در آن مهيا و آماده كرده‌اى، از نشيمنهاى هميشگى، و خانه‌هاى كرامت و بزرگى، و حوريهاى زيبارو، و جويهايى كه با آشاميدنى گوناگون روان است، و درختان آويزان و خم شده با انواع ميوه‌ها، جلو چشمشان آهنگ روى برگرداندن از آنها را نكند، و خيال گريختن از برابر همتاى خود را به دل خود راه ندهد.

(5) پروردگارا! با همه‌ى اينها دشمنشان را درهم شكن. و ناخنهاى دشمنان را از آنها كوتاه كن. و ميان دشمنان و جنگ افزارهايشان جدايى بينداز. و آمرزش دل‌هايشان را بيرون كرده و ميان آنها و ساز و برگ و آذوقه‌هاى‌شان دورى بينداز. و در راههاى‌شان سرگردانشان ساز. و از مقصد هدفى كه در پيش رو دارند گمراه‌شان كن. و از آنها كمك و امداد را قطع فرما. و از تعداد افرادشان بكاه. و دلهاى‌شان را از ترس، پر و مالامال نما. و دستهاى‌شان را از گشادگى بگير و بازدار. و زبان‌هاى‌شان را از گويايى ببند. و جمع پشت‌سرشان را پراكنده گردان. و به وسيله‌ى آنها كسانى را كه پشت سر آنها هستند سرافكنده و خوار و زبون و ترسو ساز. و با خوارى آنها را و طمع و آرزوهاى كسانى را كه پس از آنها هستند قطع نما.

(6) بار خدايا! رحم زنهايشان را عقيم و نازا كن. و صلب مردانشان را و پشت آنها را خشك فرما. و نسل چهارپايان و حيواناتشان را قطع كن. و براى آسمانشان اذن باريدن مده. و براى زمينشان فرمان و اذن روياندن صادر مكن.

(7) پروردگارا! با اين خواسته‌هايى كه در مورد دشمن شد توانايى و قدرت مسلمانها را تقويت كن. و به وسيله‌ى آن، شهرهايشان را در اماكن قرار داده و پاسدارى كن. و اموال و دارايى‌هايشان را بارور فرما. و آنها را براى بندگى و عبادتت از جنگيدن با دشمن فراغت و فرصتشان بخش. و آنها را از زد و خورد و درگيرى با دشمن جهت خلوت با تو و نيايش و ستايشت آسوده‌شان گردان. تا جز تو در جايگاهها و آباديهاى زمين، پرستش نشود و جز تو براى كسى از آنها پيشانى به خاك نهاده نشود.

(8) بار خدايا! در هر ناحيه‌اى گروهى از مسلمانان را در برابر گروهى از مشركان به جنگ برانگيز، و آنها را به وسيله‌ى فرشتگانى كه از طرف تو پياپى و سرازير هستند ياريشان كن، تا آنها را با كشتن و اسير گرفتن به آن سوى مرزها عقب برانند و شكست دهند، يا اين كه اقرار و اعتراف كنند كه تويى خدايى كه جز تو پروردگارى نيست، و تو يكتايى و شريك ندارى.

(9) بار خدايا! اين درخواست را براى همه‌ى دشمنانت در اطراف شهرها از: هند، روم، ترك، خزر، حبشه، توبه، زنگى، سقالبه، ديالمه و ديگر ملتهاى مشرك كه نام و صفتهايشان پوشيده و پنهان است و تو خود با شناخت و آگاهيت به شمار آنها دانايى، و با تواناييت بر آنها آگاهى، شامل و همگانى گردان.

(10) بار خدايا، اهل شرك را از پرداختن به كار و بار مسلمانان و تجاوز به حريم و مرزهاى آنان به خودشان مشغول و گرفتار ساز. و آنها را از كم كردن مسلمانان به سبب كم شدن و كاستنشان جلوگيرى كن. و به وسيله‌ى پراكندگيشان از بسيج شدن آنان بر عليه مسلمانان و از آرايش و اجتماعشان بازدار.

(11) بار خدايا! دلهايشان را از آرامش و بدنهايشان را از نيرومندى خالى و تهى نما. و قلبهايشان را از چاره‌جويى غافل ساز. و پايه‌هاى وجودى و بنيه‌هاى آنها را از با پيادگان سست گردان. و آنها را از برخورد و دردگيرى با دليران بترسان. و لشكرى از فرشتگانت را همراه با عذابى از عذابهايت بر سر ايشان برانگيز و روانه ساز؛ همان كارى كه در روز بدر انجام دادى، به گونه‌اى كه با اين كار، ريشه آنها را كنده و پشتشان را قطع نمايى.و شوكت و جلالشان را در هم ريزى. و شمار و افراد و جمعشان را پراكنده نمايى.

(12) بار خدايا! آبهاى آنها را با وبا و خوردنيهاى آنها را با بيماريها و دردها درآميز. و شهرهاى آنها را به زمين فروبرده و بر كوبيدن آن شهرها اصرار ورز. و آنها را به قحطى و خشكسالى گرفتار ساخته، و آذوقه‌ى آنها را در كم درآمدترين و در دورترين زمين خودت از آنها قرار ده. و حصارها و قلعه‌هاى زمين را به روى آنها بسته، و آنها را به گرسنگى دير پا و ادامه دار. و بيمارى دردناك دچار فرما.

(13) بار خدايا! و هر سرباز جنگنده‌اى از پيروان دين تو كه با آنان بجنگد، و يا هر مجاهد پيشتازى از رهپويان راه و رسم تو كه با آنها ستيزه كند تا دين تو برتر و بالاتر، و حزب و گروه تو نيرومندتر، و بهره و سهم تو كاملتر شود، پس آسانى را برايش برسان. كار را براى او آماده و سهل فرما. و موفقيت و پيروزى را براى او كارساز باش. و برايش ياران را بپسند و برگزين. و پشتش را نيرومند و توانا فرما. و خرجى‌اش را فراوان و سرشار ساز. و او را از سرحالى و نشاط بهره‌ور كن. و گرمى و سوزندگى شوق و دلباختگى را از او فرونشان. و از اندوه بى كسى و بى مونسى او را برهان. و ياد و خيال خانواده و فرزندان را فراموشش ساز.

(14) و او را به نيت زيبا و خوش و اراده‌ى پاك رهنمون باش. و عافيت و خوشى و تندرستى را براى او فراهم كن. و سلامت و دورى از رنج و بلا را همدم و همرانش نما. و او را از ترس، آسوده گردان. و جرأت و دليرى را الهامش كرده و در دلش بينداز. و سرسختى و نيرومندى را برايش روزى كن. و با نصرت و يارى و كمك كارى خودت او را كمك كن. و اخلاق و رسوم و راه و روشها را به او بياموز. و او را در حكم دادن، به راه درست و شيوه‌ى سزاوار راهنمايى كن. و از ريا و خودنمايى را بدور دار. و در انجام كارها او را از ريا و به گوش مردم رساندن وارهان. و تفكر و انديشه‌ى او را، و ياد و گفته و ورد زبانش را، و سفر كردن و ايستادن و در جايى ماندنش را، در راه خودت و براى خودت قرار ده.

(15) هنگامى كه با دشمن تو و دشمن خودش روبرو و برابر شود آنها را در چشم او كم و اندك جلوه ده، و در دل او ارزش و موقعيت آنها را كوچك نشان ده. و او را بر آنها چيره گردان. و آنها را بر او غالب و پيروز منما. پس اگر با خوشبختى و سعادت، زندگيش را پايان ببخشى، و شهادت را برايش نصيب كنى، اين شهادت پس از آن او دشمنت را با كشتن، تباه و ريشه كن سازد، و بعد از آن كه ايشان را به ذلت اسيرى و شكست دراندازد و پس از آن كه در مرزها و گوشه كنار شهرهاى مسلمانان ايمنى و آسودگى و آرامش حكمفرما شود، و بعد از آن كه دشمنان تو فرار كنند، اين شهادت پيش آيد و صورت پذيرد.

(16) بار خدايا! هر مسلمانى كه به جاى سرباز جنگجويى و يا به جاى كسى كه ساز و برگ نظامى و تداركات را به عهده دارد، به كارهاى خانه‌اش رسيدگى كند، و يا در مدت نبودنش خانواده‌ى او را نگهدارى كند و خرجى آنها را بپردازد، و يا با بخشى از دارايى خودش او را يارى كند، و يا او را با جنگ افزار كمك نمايد، و يا كسى را بر جهاد، ترغيب و وادار كند و يا در راستاى هدف او دعاى خير بدرقه‌ى راهش كند، و يا پشت سر او، آبرويش را پاس دارد، پس همانند پاداش آن سرباز جنگنده و مسلمان تداركاتچى را طبق همان وزنى كه به او خواهى داد به او نيز پاداش ده. و براى كار او پاداشى و خوشحالى كارى را كه بجاى آورده به زودى و در زمان نزديك دريابد، تا هنگامى كه زمانش سرآيد و عمرش به پايان گرايد، و به آنچه كه تو از فضل و احسانت برايش رقم زده‌اى، و از بخشش و بزرگواريت براى او آماده ساخته‌اى برسد.

(17) بار خدايا! هر مسلمانى كه غمخوار دين باشد و كار دين اسلام را نگران سازد و شكل گيرى و گردهمايى مشركان عليه مسلمانان او را اندوهگين كند، آنگاه اراده‌ى جنگ و يا آهنگ جهاد نمايد، ولى ناتوانى، او را از اين هدف بازدارد، و يا بى چيزى و ندارى او را وادار به دير كردن نمايد، و يا اتفاقى برايش پيش آيد كه او را از جهاد به تأخير اندازد، و يا بازدارنده‌اى در پيش اراده و نزد خواسته‌اش براى او پيش آيد، پس نام او را در ميان عبادت كنندگان و نيايشگران بنويس؛ و پاداش جهادگران را براى او لازم شمار. و او را در زمره‌ى شهيدان و بندگان شايسته و صالح قرار ده.

(18) بار خدايا! بر محمد بنده و فرستاده‌ات و بر خاندان و آل او درود و رحمت فرست، درودى كه بر درودها تفوق و برترى جويد، و بر سلام‌ها و ستايش‌ها اشراف داشته و از آنها بلندتر باشد، درودى كه مدتش به پايان نرسد و هميشگى باشد، و عدد و شماره‌اش بريده نگردد؛ همانند كامل‌ترين درودى، كه بر يكى از اوليايت فرستاده‌اى، كه همانا تو بخششگر، ستوده، آغازگر، و بازگرداننده هستى، و هر چه را اراده كنى بجاى آورنده و انجام دهنده‌ى آنى.