دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرزهاى مسلمانان را، به عزتت حفظ فرما، و نگهبانان مرزها را، به نيرويت تاييد نما، و عطاياى ايشان را، از (خزانه‌ى كرم و) توانگرى‌ات سرشار ساز.

(2) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و عده‌ى مرزبانان را افزون گردان، و اسلحه‌شان را برا كن، و قلمرو حراستشان را نگهدارى فرما، و نقاط حساس جبهه‌شان را نفوذناپذير بدار، و جمعشان را الفت ببخش، و كارشان را به وجه شايسته، روبراه نما، و آذوقه‌شان را پياپى برسان، و هزينه و مشكلاتشان را خود به تنهائى، كفايت فرما، و كمكشان باش تا پيروز گردند، و مدد نما تا صبور باشند، و به آنان چاره‌جوئيهاى دقيق بياموز.

(3) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرزداران را از آنچه بى‌خبرند، آگاه ساز، و آنچه نمى‌دانند، تعليمشان ده، و آنچه را نمى‌بينند، به آنان ارائه فرما.

(4) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و هنگام برخورد با دشمن، ياد دنياى نيرنگ باز فريبنده را فراموششان ساز، و خاطره‌هاى مال فتنه‌انگيز را از دلشان بزداى، و بهشت را برابر ديدگانشان قرار ده، و آنچه در بهشت، فراهم ساخته‌اى: از مسكنهاى جاويد، و جايگاههاى كرامت، و حوريان زيبا، و نهرهايى كه با نوشيدنيهاى رنگارنگ، روان شده، و درختانى كه زير بار ميوه‌هاى گوناگون، خم گشته، (همه را) پيش چشمشان مجسم گردان، تا هيچ يك از آنان آهنگ عقب‌نشينى نكند، و به خيال فرار از حريف خود نيفتد.

(5) خدايا! به اين وسيله، دشمنانشان را در هم شكن، و چنگ قدرت دشمن را از ايشان كوتاه فرما، و ميان دشمنان و جنگ‌افزارشان جدائى انداز، و روحيه و نقطه‌ى اتكاءشان را ضعيف ساز، و بين آنان و ساز و برگشان فاصله افكن، و در راهها سرگردانشان فرما، و از مقصد، آواره و گمراهشان نما، و كمك را از آنان ببر، و از تعدادشان بكاه، و دلشان را از ترس، پر كن، و دستشان را از فعاليت، بازدار، و زبانشان را از گفتار، ببند، و به دست خودشان كسانى را كه پشت سر حمايتشان ايستاده‌اند متفرق گردان، و آنها را كه از اطراف، به كمكشان آمده‌اند، دچار نكال و هزيمت ساز، و با خوار ساختن آنها، اميد قواى ذخيره را كه از پى ايشانند قطع فرما.

(6) خدايا! زنانشان را از باردارى، عقيم كن، و اصلاب مردانشان را خشك گردان، و نسل چارپايان و احشامشان را مقطوع نما، (و) به آسمانشان اجازه‌ى بارش، و به زمينشان رخصت روييدن مده.

(7) خدايا! و بدين سبب، تدبير مسلمانان (جايگاههاى مسلمانان) را قوى (و مستحكم) فرما، و شهرهاشان را محروس دار، و اموالشان را افزون گردان، و خاطرشان را از جنگ با دشمن، براى عبادتت، و از مبارزه با آنان، براى خلوت گزيدن با حضرتت آسوده ساز، تا در سراسر زمين، غير از تو پرستيده نشود، و پيشانى احدى از آنان، جز در پيشگاهت، به خاك، سائيده نگردد.

(8) خدايا! مسلمانان را در هر ناحيه، بر مشركانى كه با ايشان بر سر جنگند پيروز گردان، و آنان را، به صفوف پياپى از فرشتگان آستانت مدد فرما، تا دشمن را به دورترين نقطه‌ى خاك، رانده، (و) به كشتن- در زمينت- و اسارت، منهزم سازند، يا دشمنان، اقرار كنند كه تو خدايى هستى، تنها و بى‌شريك، معبودى جز تو نيست.

(9) خدايا! و اين سرنوشت را براى تمامى دشمنانت در اقطار كشورها فراگير ساز: از هند، و روم، و تركستان، و كرانه‌هاى خزر، و حبشه، و نوبه، و زنگبار، و سرزمين سقالبه، و ديالمه، و ساير طوايف مشركين، كه نام و نشانشان پوشيده است، و تو ايشان را مى‌شناسى، و به قدرتت، بر آنان اشراف و احاطه دارى.

(10) خدايا! مشركان را به مشركان (به اختلافات داخلى) مشغول ساز، تا از دستبرد به مرزهاى مسلمانان، باز مانند، و تعدادشان را بكاه، تا از تعداد مسلمانان نكاهند، و رشته‌ى اتحادشان را، از صف آرائى در برابر مسلمانان، بگسل.

(11) خدايا! دلهاشان را از آرامش، و بدنهاشان را از توانائى، تهى ساز، و افكارشان را از چاره‌جوئى، غافل گردان، و اعضاءشان را در مبارزه با دليران، سست نما، و آنان را از نبرد با قهرمانان بترسان، و بر آنها سپاهى از فرشتگانت را مانند كارى كه روز «بدر» نمودى، با عذابت برانگيز، تا بدين وسيله، بنيانشان را بركنى، و شوكتشان را ريشه‌كن سازى، و جمعيتشان را پراكنده فرمائى.

(12) خدايا! و آب آشاميدنيشان را به وبا (عفونتهاى بيمارى‌زا) بياميز، و خوراكشان را به امراض، آلوده نما، و شهرهاشان را در زمين، فرو بر، و بلاهاى پياپى، بر سرزمينشان ببار، و سنگ قحطى و خشكسالى، بر سرشان بكوب، و آذوقه‌ى آنها را در بى‌بركت‌ترين جاى زمينت و دورترين نقطه از دسترسشان قرار ده، و سنگرهاى زمين را از پناه دادن به آنان، بازدار، (و) به گرسنگى دائم و بيمارى دردناك، دچارشان كن.

(13) خدايا! و هر جنگ‌آورى از اهل دين تو كه با دشمنان بجنگد، يا هر مجاهدى از پيروان طريقتت كه با آنها جهاد نمايد، تا دين تو برتر، و حزب تو نيرومندتر، و بهره‌ات كاملتر گردد، پس سهولت در امور را نصيبش گردان، و كارش را رو براه كن، و پيروزى‌اش را خود، بر عهده‌گير، و ياران نيكو برايش برگزين، و پشتش را قوى ساز، و درآمدش را سرشار نما، و از نشاط، كاميابش فرما، و آتش هوس و اشتياقش را بنشان، و از غم تنهائى‌اش برهان، و ياد همسر و فرزند را فراموشش ساز،

(14) و (در عوض) به حسن نيت (در تصميم‌گيرى و انتخاب صحيح، بخصوص در كار جنگ)، امتيازش ده، و عافيتش را خود به عهده گير، و سلامتى را همراهش نما، و ترس را از نهادش بركن، و جرات را در دلش بيفكن، و نيرومندى را روزى‌اش كن، و به يارى‌ات تاييدش فرما، و طريقه‌ها و سنتهاى حق را به او بياموز، و راه صواب در داورى را به وى ارائه نما، و رياكارى را از او دور دار، و از دلبستگى به اسم و آوازه، رهائى‌اش بخش، و فكر و ذكر و سفر و اقامتش را در راهت و براى حضرتت قرار ده.

(15) پس چون با دشمنانت و دشمنان خود، روبرو شود، آنان را در چشمش اندك بنماى، و مقامشان را در دلش كوچك ساز، و او را بر آنان غلبه ده، و آنها را بر او چيره مگردان. پس اگر عمرش را به نيكبختى، پايان دهى، و شهادت را روزى‌اش سازى، شهادتش را بعد از آن قرار ده كه دشمنت را با كشتن، ريشه كن سازد، و با اسير گرفتن، به ستوه آورد، و پس از آنكه آرامش و ايمنى در مرزهاى مسلمانان، برقرار گشته، و دشمنانت هزيمت كرده باشند.

(16) خدايا! و هر مسلمانى كه امور خانه‌ى جنگجو، يا مرزدارى را اداره كند، يا در غياب او خانواده‌ى وى را كفالت نمايد، يا ببخشى از مال خويش، به او كمك رساند، يا او را به ساز و برگى، مدد دهد، يا بر جهاد، وادارد، يا او را در راهى كه پيش گرفته، به دعاى خير، بدرقه كند، يا آبرو و حرمت وى را در نبودش نگاه دارد، پس به او نيز نظير اجر آن مجاهد، هموزن و همانند، عنايت فرما، و در مقابل عملش پاداشى نقد، عطا كن كه بدون درنگ، سود آنچه را پيش از اين، انجام داده، و شادى كارى كه بجا آورده، دريابد، تا آنگاه كه كاروان زمان، او را (در آخرت)، به فضل و احسانى كه برايش جارى ساخته‌اى، و كرامت و عزتى كه به منظورش مهيا فرموده‌اى، برساند.

(17) خدايا! و هر مسلمانى كه در فكر و نگران امور اسلامى باشد، و دسته‌بندى اهل شرك، در برابر مسلمانان، او را غمگين گرداند، تا آنجا كه قصد جنگ، يا آهنگ جهاد كند، ولى ضعف و ناتوانى‌اش، خانه‌نشين سازد، يا تهيدستى‌اش، به توقف و كندى وادارد، يا پيش آمدى، او را از قصدش، به تاخير اندازد، يا در برابر عزمش مانعى رخ دهد، پس نامش را در دفتر عبادت‌كنندگان، ثبت فرما، و ثواب مجاهدان را به او ارزانى دار، و وى را در زمره‌ى شهيدان و صالحان، محسوب نما.

(18) خدايا! بر محمد: بنده‌ات و پيامبرت، و (بر) خاندان محمد، رحمت فرست، رحمتى بلندتر و برتر از همه رحمتها، بر فراز كنگره‌ى كاخ درودها، رحمتى كه مدتش پايان نپذيرد، و رشته‌ى عددش قطع نگردد، (درود و رحمتى) مانند كاملترين نمونه‌ى رحمتهائى كه بر يكى از دوستانت نثار فرموده‌اى، زيرا توئى بسيار بخشنده، ستوده، آغازكننده، باز گرداننده، كه هر چه اراده فرمايى، به جاى مى‌آورى.