دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) خدايا! اى منتهاى درخواست حاجتها،

(2) و اى آنكه رسيدن به خواسته‌ها نزد اوست،

(3) و اى آنكه نعمتهايش را به پول نمى‌فروشد،

(4) و اى آنكه بخششهايش را به منت گذاردن تيره نمى‌سازد،

(5) و اى آنكه به او بى‌نياز مى‌شوند و از او بى‌نياز نمى‌گردند،

(6) و اى آنكه به او روى آورند و از او نمى‌توانند روى بگردانند،

(7) و اى آنكه گنجينه‌هاى او را درخواستها نابود نمى‌گردانند،

(8) و اى آنكه اسباب و دستاويزها حكمت او را تغيير نمى‌دهد،

(9) و اى آنكه حاجتهاى نيازمندان از او قطع نمى‌شود،

(10) و اى آنكه دعاى دعاكنندگان او را به رنج نمى‌افكند.

(11) خود را به بى‌نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى، و تو به بى‌نيازى از آنان شايسته‌اى،

(12) و آنان را به احتياج و تنگدستى نسبت داده‌اى، و ايشان هم احتياج به تو را سزاوارند،

(13) هر كه خواهد نيازش را از جانب تو برطرف كند و تهيدستى‌اش را به تو از خود دور سازد، حاجتش را از جايگاهش طلب كرده و مطلوبش را از راهش خواسته است،

(14) و هر كه براى حاجتش نزديك از مخلوقاتت رود، يا آن را سبب نيل به حاجتش قرار دهد، نااميد شود، و از جانب تو سزاوار است كه مشمول احسانت نگردد.

(15) خدايا! حاجتى دارم كه توانائى بر آن را ندارم، و چاره‌جوئيهايم در برابر آن به جائى نرسيده است، و نفسم بردن آن حاجت را نزد كسى كه حاجاتش را نزد تو مى‌آورد و در خواسته‌هايش از تو بى‌نياز نيست، را در نظرم جلوه نموده است، و اين امر لغزشى است از لغزشهاى خطاكاران، و درافتادنى است از كارهاى گناهكاران.

(16) با يادآوريت از غفلت و فراموشى خويش آگاه شده، و با توفيقت از لغزشم برخاستم، و با راهنمائيت از درافتادن بازماندم،

(17) و گفتم: پاك و منزه است پروردگارم، چگونه نيازمندى از نيازمندى درخواست مى‌كند، و چگونه محتاجى به محتاج ديگرى روى مى‌آورد.

(18) خدايا! از روى رغبت قصد تو را نمودم، و با اعتماد به تو اميدم را به سويت آوردم،

(19) و دانستم فراوانى خواسته‌هايم از تو در برابر توانگريت كم است، و گستردگى خواهشهايم از تو در برابر فراخى رحمتت كوچك است، و جود و بخششت از درخواست كسى تنگ نگشته و دست تو در بخششها از هر دستى برتر است.

(20) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و با كرم و جودت با من به تفضل و احسان رفتار كن، و با عدل و دادگريت با من به استحقاقم رفتار مكن، چرا كه من اول روى آورنده‌اى نيستم كه به تو روى آورده، و با اينكه سزاوار منع است به او بخشش نموده‌اى، و نه اول خواستارى كه از تو درخواست كرده، و با اينكه سزاوار نااميدى است به او احسان كرده‌اى.

(21) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و براى دعايم برآورنده، و به ندايم نزديك، و براى زاريم مهربان، و براى صدايم شنوا باش،

(22) و اميدم از خودت را مبر، و دعايم را از درگاهت برمگردان، و مرا در اين حاجت و حاجتهاى ديگرم به جز خود روى آور مكن،

(23) و مرا يارى فرما به برآمدن حاجت و روا شدن نيازم، و رسيدن به خواسته‌ام، پيش از رفتن از اينجا، با آسان نمودن دشوارى، و نيكى تقديرت درباره‌ى من در همه‌ى امور.

(24) و بر محمد و خاندانش درود فرست، درودى هميشگى كه رو به فزونى بوده، و براى نهايت آن سرآمد و براى مدتش پايانى نباشد، و آن را براى خود و برآمدن حاجتم ياور قرار ده، زيرا تو داراى رحمت بسيار و جود و بخشش فراوانى،

(25) و از جمله‌ى حوائج من اينست كه- و حاجتت را ذكر مى‌كنى. آنگاه به سجده رفته و گوئى: فضل و بخششت مرا آرام ساخته، و احسانت مرا راهنمائى كرده، پس از تو مى‌خواهم كه به حق خودت و محمد و خاندانش- كه درودهايت بر آنان باد- كه مرا نااميد مگردانى.