دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) پروردگارا، اى منتهاى درخواست حاجتها.

(2) و اى آنكه رسيدن به خواسته‌ها در پيشگاه اوست.

(3) و اى آنكه نعمتهاى خويش را با قيمت نمى‌فروشد.

(4) و اى آنكه داده‌هاى خويش را با منت گزاردن تيره نمى‌كند.

(5) و اى آنكه مى‌توان با او بى‌نياز شد ولى هرگز نمى‌توان از او بى‌نياز شد.

(6) و اى آنكه به او رومى‌آورند و از او روگردان نمى‌شوند.

(7) و اى آنكه گنجينه‌هاى او را درخواستها نابود نمى‌كند.

(8) و اى آنكه، اسباب و وسايل حكمت او را تغيير نمى‌دهد.

(9) و اى آنكه خواسته‌هاى نيازمندان از او قطع نمى‌شود.

(10) و اى آنكه دعاى دعاكنندگان او را به زحمت نمى‌اندازد.

(11) خود را به بى‌نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى و راستى سزاوار بى‌نيازى از آنها هستى.

(12) آفريدگان را به فقر و تنگدستى نسبت داده‌اى و راستى آنها نيز شايسته‌ى احتياج به سوى تواند.

(13) پس، كسى كه از درگاه تو بخواهد روزنه‌ى نياز خود را ببندد و به وسيله‌ى تو بخواهد فقر را از خود برطرف كند، محققا خواسته‌ى خود را از جايگاه حقيقى‌اش طلب كرده است و از راه صحيح به خواسته‌اش رسيده است.

(14) و كسى كه حاجت خود را به يكى از آفريدگانت عرضه كند يا او را سبب برآمدن حاجت خود قرار دهد نه تو را بلكه به يقين، خود را محروم ساخته و مستحق از دست دادن احسان در پيشگاه تو گرديده است.

(15) خدايا من به درگاه تو حاجتى دارم كه توانم به آن نمى‌رسد و در برابر آن بيچاره شده‌ام و نفس من چنين وانمود مى‌كند كه حاجتم را پيش كسى ببرم كه او خود حاجتهايش را نزد تو مى‌آورد و در خواسته‌هايش از تو بى‌نياز نيست. و آنچه نفس وانمود مى‌كند لغزشى است از لغزشهاى خطاكاران و گناهى است از معصيتهاى گناهكاران.

(16) سپس به خاطر آنكه مرا آگاه كردى از غفلت و فراموشى خويش، آگاه شدم و به واسطه‌ى توفيق تو از لغزشم برخاستم و با راهنمايى تو از گناهم برگشتم‌

(17) و چنين گفتم: پاك و منزه است پروردگار من، چگونه نيازمندى از نيازمندى درخواست مى‌كند. و كجا فقير و تنگدستى به فقيرى بسان خود رو مى‌آورد؟

(18) پس اى پروردگار من، من از روى رغبت آهنگ تو نموده‌ام و با اعتماد به تو اميد بر تو بسته‌ام‌

(19) و دانسته‌ام كه حتما بيشترين چيزى را كه از تو بخواهم در برابر دارائى و توان تو، اندك است و بزرگترين چيزى را كه از تو طلب كنم در برابر گستره‌ى فيض و رحمت تو كوچك است. و البته، جود و بخشش تو از درخواست كسى كم نمى‌آورد و دست تو در بخششها از هر دستى برتر است.

(20) خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست و با من به احسان و تفضلت رفتار كن و با من با عدالت و دادگريت به استحقاق رفتار مكن. چه اينكه من اول روآورنده‌اى نيستم كه به سوى تو روآورده و با آنكه سزاوار منع است به او بخشش كرده‌اى و اول سائلى نيستم كه از تو درخواست كرده و با آنكه سزاوار محروميت بوده است به او احسان كرده‌اى.

(21) خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و اجابت‌كننده‌ى دعايم باش و به ندايم نزديك و به تضرع و زاريم مهربان و به صدايم شنوا باش.

(22) و اميدم را از خودت قطع نكن و دعايم را از درگاهت برمگردان، و در اين خواسته و غير آن، گرايشم را به غير خودت متوجه نكن‌

(23) و مرا با برآوردن خواسته‌ام و روا كردن حاجتم و رسيدن به خواسته‌ام پيش از آنكه از اين سراى فانى بروم با آسان كردن دشوارى برايم و خوبى تقدير تو در همه امور برايم، يارى و كفايت فرما.

(24) و بر محمد و آل او درود فرست، درود هميشگى كه رو به فزونى است و جاودانگيش پايان نپذيرد و فرجامش آخر نداشته باشد و آن را ياور من قرار داده و براى برآمدن حاجتم وسيله بگردان. زيرا، تو داراى رحمت گسترده و بخشش بسيارى.

(25) و از جمله‌ى حاجت من اى پروردگار من چنين و چنان است. (حاجت خود را ذكر مى‌كنى آنگاه به سجده مى‌روى و در سجده چنين مى‌گويى:) فضل و بخشش تو مرا مانوس كرده است و احسان تو مرا راهنمايى كرده، پس از تو مى‌خواهم به حق خودت و به حق محمد و آل او، (درودهاى تو بر ايشان باد) كه مرا نوميد (و دست خالى) برنگردانى.