دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) خدايا مسبب اصلى در برآورده شدن حاجات‌

(2) و آنكه وسايل رسيدن به مطلوب در اختيار دارد تو هستى‌

(3) و اى آنكه نعمت‌هايت را با قيمت‌ها معامله نمى‌كنى و همه را از جانب فضل و كرمت عطا مى‌فرمايى‌

(4) و اى كسى كه عنايت خويش را با منت گذاردن مكدر نمى‌نمايى‌

(5) و اى كسى كه همه به او محتاجند و او به كسى محتاج نيست‌

(6) و اى آنكه همه نيازمندند كه به او روى آورند ولى او نيازى ندارد كه به كسى روى آورد.

(7) و اى آنكه به سوال و اظهار نياز بندگان خزائن كرمت به پايان نمى‌رسد

(8) و وسايل و اسباب حكمتش را تغيير نمى‌دهند.

(9) و اى كسى كه حاجت حاجتمندان هيچگاه از او قطع نمى‌گردند

(10) و اى آنكه دعاى دعاكنندگان اسباب زحمتش نمى‌شوند.

(11) خود را به بى‌نيازى از آفريده‌هايت ستايش كرده‌اى و تو به بى‌نيازى از آنها شايسته‌اى.

(12) بار الها بندگانت را به احتياج و فقر نسبت داده‌اى و حق هم همين بوده كه واقعا محتاجند.

(13) بنابراين اگر كسى رسيدن به حاجتهاى خويش را از درگاه تو و بر طرف كردن فقر و تنگدستى خود را به وسيله تو بخواهد از طريق درست آن وارد شده است.

(14) و بر عكس اگر كسى براى رسيدن به حاجتها رو به سوى خلقت كند و به غير تو متمسك شود بدون شك مستحق حرمان و نوميدى است و سزاوار محروميت احسان توست.

(15) خدايا من از تو درخواستى دارم كه قدرت رسيدن به آن را ندارم و چاره جوئى‌هايم به جايى نمى‌رسد، نفسم مرا سوق داده به كسانى كه آنها خود محتاج تواند و اين لغزشى است از لغزشهاى اهل خطا و گناهى است از گناه گنهكاران.

(16) ولى وقتى مرا آگاه فرمودى به خود آمدم و از خواب غفلت بيدار شدم و با توفيق تو از اين لغزش رهايى يافتم و با يارى تو از گناه به ثواب بازگشت نمودم‌

(17) و گفتم: منزه است پروردگار من، چگونه آدم محتاج از مثل خودى طلب حاجت مى‌كند؟! و كجا آدم ناچيزى به آدم ناچيز ديگرى روى مى‌آورد؟!

(18) پس با ذوق و شوق قصد تو كردم و با اعتماد به تو اميدم را به سويت آوردم.

(19) و دانستم كه بسيارى از آنچه را كه مى‌خواهم در برابر توانگرى تو آسان است و چيزهاى بزرگى كه از تو مطالبه مى‌كنم در نزدت حقير است و هيچگاه كرم تو از پاسخ به سوال احدى از بندگانت مضايقه ندارد. و دست عطابخش تو فوق همه دست‌هاست.

(20) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و با فضل و كرم خود با من رفتار كن و گرچه استحقاق دارم با عدلت با من برخورد مفرما. الها من اول روى آورنده به درگاهت نيستم كه سزاوار منع است ولى به او كرم كرده‌اى و نه اول حاجتمندى كه مستحق نوميدى است و به او احسان نموده‌اى.

(21) خدايا بر محمد و آل او درود فرست دعايم را مستجاب، ندايم را نزديك و به گريه و زارى‌ام بر من رحم كن و صدايم را شنوا باش.

(22) الها اميدم را نسبت به خودت قطع مكن و دعايم را بى‌پاسخ مگذار و در اين حاجت و حاجات ديگرم مرا به ديگران وامگذار

(23) و در برآورده شدن حاجتم پيش از رفتن از درگاهت در نهايت سهولت ياريم‌

(24) فرما و بر محمد و آل او درود فرست آن هم درودى دائمى و پر بركت كه هيچ وقت قطع نگردد و آن را وسيله كمك به من و سبب نيل به حاجتم قرار ده زيرا كه تو وسعت بخش و بزرگوار هستى.

(25) و از جمله حاجات من اى پروردگارم چنين و چنان است: (آنگاه حاجت خود را بگو و سپس سجده كن و در سجده بگو): خداوندا فضل و كرمت مرا مانوس و آرام كرده و احسانت مرا دلالت نموده، بنابراين از تو به حق محمد و آل او كه درودت بر آنها باد مسئلت مى‌جويم و مى‌خواهم كه مرا از در خانه‌ات نااميد برنگردانى.