دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) بارالها اى منتهاى خواستگاه حوائج.

(2) و اى آنكه رسيدن به خواسته‌ها از جانب اوست.

(3) و اى كسى كه نعمت‌هايش را در برابر قيمت‌ها نمى‌فروشد.

(4) و اى آنكه عطاهايش را با منت آلوده نمى‌كند.

(5) و اى كسى كه بواسطه‌ى او بى‌نياز مى‌شوند ولى از وجود مباركش بى‌نياز نيستند.

(6) و اى آنكه به درگاهش روى آورند و از او روى گردان نمى‌توانند بود.

(7) و اى كسى كه گنجينه‌هاى او را درخواست تمام نكند.

(8) و اى آنكه حكمت او را اسباب‌ها تغيير ندهد.

(9) و اى كسى كه حاجت‌هاى نيازمندان از او جدايى ندارد.

(10) و اى آنكه دعاى دعا كنندگان او را به زحمت نياورد.

(11) به بى‌نيازى از خلقت ذات خويش را ستوده‌اى و شايسته‌ى آنى كه از نادانان بى‌نياز باشى.

(12) و خلق خود را به نيازمندى منسوب داشته‌اى و ايشان سزاوار آنند كه به تو محتاج باشند.

(13) پس كسى كه رفع كمبود خود را از درگاه تو خواهد و راندن نيازمندى را از خود بوسيله‌ى تو درخواست كند به راستى كه حاجتش را در جاى درست آن طلب كرده و براى درخواستش از راه صحيح آن درآمده است.

(14) و آنكه براى حاجت خود به سوى يكى از آفريدگانت روى آورده، يا جز تو را براى برآمدن حاجتش وسيله ساخت در حقيقت به نوميدى رسيده است و شايسته آن گشت كه از جانب تو مورد احسان قرار نگيرد.

(15) بار پروردگارا و مرا به سوى تو حاجتى است كه توانم از آن كوتاه شده و حيله‌هايم در برابرش از هم گسسته است و نفس من چنان جلوه داده كه آن را به سوى كسى برم كه خود حاجت‌هايش را نزد تو مى‌آورد و او در خواسته‌هايش از تو بى‌نياز نيست و اين خطايى است از خطاهاى گمراهان و لغزشى است از لغزش‌هاى گناهكاران.

(16) آنگاه با آگاهى دادن تو از غفلت خويش آگاه شدم و با توفيق تو از گمراهى خود برخاستم و با كمك تو از لغزش خويش بازگشت نمودم.

(17) و گفتم: پاك و منزه است پرورگار من، چگونه حاجتمندى از حاجتمند ديگر درخواست دارد؟ و كجا تهيدستى به تهيدست ديگر روى مى‌آورد؟

(18) پس اى خداى من، قصد تو كردم با شوق و اشتياق، و اميد خويش بر تو بستم.

(19) با اعتماد و اطمينان و به راستى داشتم زيادى آنچه را از تو درخواست نمايم در برابر توانگريت كم است و عظمت آنچه را از تو خواهش داشته باشم در برابر وسعت رحمتت كوچك است و كرم و بخشش تو از سؤال هيچكس تنگ نگردد و به راستى كه دست تو به عطاها بالاتر از هر دستى است.

(20) بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست و بواسطه‌ى كرمت بر طريق فضل و احسان با من رفتار فرماى و بوسيله‌ى عدالتت بر طريق استحقاق و سزاوارى با من رفتار مكن و من اول كسى نيستم كه با وجود سزاوارى منع شدن به سوى تو روى آورد و عطايش نمودى و اول سؤال كننده‌اى نيستم كه سزاوار نوميدى بود، از درگاهت درخواست كرد و به او احسان فرمودى.

(21) خداوندا بر محمد و آل او درود فرست و براى دعايم جوابگو و به ندايم نزديك باش و براى زاريم رحم كننده و براى صدايم شنوا باش.

(22) و رشته‌ى اميدم از خويش مگسل و وسيله‌ام از خود جدا مفرما و توجهم در اين حاجت و غير آن به جز به سوى خويش جلب مكن.

(23) و ياريم فرما به برآمدن خواسته‌ام و روا شدن حاجتم و رسيدن به تقاضايم قبل از رفتن از اينجا، با آسان نمودنت برايم دشوار را و نيكى تقديرت درباره‌ى من در همه‌ى امور.

(24) درود و رحمت فرست بر محمد و آل او درودى هميشگى كه رو به زيادى دارد و روزگارش قطع نشود و زمانش پايان نپذيرد و آن را براى من كمك و ياور و وسيله براى رسيدن به خواسته‌ام قرار ده به راستى كه تو گشايش دهنده‌ى كريمى.

(25) و از جمله حاجت من اى پروردگار من چنين و چنان است و حاجت خود را ذكر مى‌كنى سپس سجده مى‌كنى و در سجده‌ات مى‌گويى: فضل تو آرامشم داده و احسانت راهنمايى‌ام كرده پس از تو مى‌خواهم به حق تو و به حق محمد و آلش كه درودهاى تو بر آنان باد اين كه مرا نااميد برمگردانى.