دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا تو بر حاجتى منتها شود از تو هر بنده حاجت روا

(2) خدايا تو بر حاجتى منتها شود از تو هر بنده حاجت روا

(3) نه با بذل نعمت ستانى بها نه منت گذارى چو كردى عطا

(4) نه با بذل نعمت ستانى بها نه منت گذارى چو كردى عطا

(5) غنى گشته در سايه‌ات اين و آن گداى تو باشند خود همچنان

(6) به سويت شتابند دلها مدام ز بخشش نگرديد گنجت تمام

(7) به سويت شتابند دلها مدام ز بخشش نگرديد گنجت تمام

(8) دگرگون نگردد به ابزار كار قوى حكمتت را كه هست استوار

(9) به سوى تو پيوسته دست نياز ز خواهندگانست دائم دراز

(10) از آن خسته كى گردى اى چاره ساز؟ چو مستورى از جمله‌اى بى‌نياز

(11) تو بر بى‌نيازى از آنى سزا كه از درگهت هست حاجت روا

(12) تو بر بى‌نيازى از آنى سزا كه از درگهت هست حاجت روا

(13) هر آنكس به سعى از تو خواهش كند وز آن در تمناى بخشش كند همه كاستى را از آن در بجست بود خواهشش در مسير درست

(14) و گر روى برتافت زان آستان طلبكرد حاجاتش از بندگان سزاوار بر درد حرمان شود كه خود موجب قطع احسان شود

(15) خدايا، مرا حاجتى بر تو بود كه درخواست كردم نبخشيد سود نگرديد چون كوششم چاره ساز به غير از تو گرديد دستم دراز به سوى كسى گشت دستم دراز كه هستى تو بر حاجتش چاره ساز خطا كردم اى داور مهربان به لغزش فتادم گنهكار جان

(16) به توفيق لطفت كنون رسته‌ام به درگاهت اينك كمر بسته‌ام به خود سرزنش كرده‌ام شرمسار كه غافل شدم از خداوندگار

(17) بخود گفتم از عجز با سوز و ساز به محتاج بردى تو عرض نياز!

(18) به رغبت كنون سويت اى كردگار سفر كرده‌ام شاد و اميدوار

(19) وثوقم چنانست اى مهربان كه درخواستم هر چه باشد گران بود كوچك اندر چنان پيشگاه كه بالا و والاست آن دستگاه بود دست بخشنده‌ات آنچنان كه بخشش نمايد به بخشندگان

(20) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود كرم كن تو اى پاك پروردگار به عدلت مكن بنده را واگذار نباشم نخستين كس اى كردگار كه بخشيدى از لطف و شد رستگار كرم كرده‌اى خود به خواهندگان نبودند شايسته‌اش آنچنان بر اين بنده‌ات نيز اى مهربان عنايت روا دار خود همچنان

(21) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود ز لطفت بفرما مرا كامياب دعايم در آن در شود مستجاب شنو ناله‌ام را تو اى كردگار بر اين زاريم كن به رحمت گذار ز درماندگى زاريم شد شديد خدايا مكن بنده‌ات نااميد

(22) ز درماندگى زاريم شد شديد خدايا مكن بنده‌ات نااميد خدايا مكن نيز قطع رجا مكن دور از آن حكومت مرا برآور تو حاجاتم اى كردگار مكن بنده بر غير خود واگذار

(23) چنان كن از اين بنده رفع نياز كه دستش به غيرى نگردد دراز تو آسان بفرما مرا كار سخت كه گردم به هر آرزو نيكبخت

(24) به پيغمبر و اهل بيتش درود تو بفرست و هر دم فزون كن به جود بدانسان درودش شود مستدام به يمنش مرا بخش خيرى تمام برآور تو حاجات من اى رحيم تو بخشنده‌ى مطلقى اى كريم

(25) ترجمه‌اى براى فراز 25 وجود ندارد.