دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) اى خدايى كه چيزى در زمين و آسمان بر تو نهان نيست، و چگونه چيزى را كه خود آفريده‌اى- اى خداى من- بر تو نهان باشد؟ و چگونه آنچه را كه خود ساخته‌اى شمار آن را ندانى؟ يا چگونه چيزى كه خود مدبر آنى از نظرت پوشيده باشد؟ يا چگونه كسى كه زندگى‌اش به روزى تو وابسته است مى‌تواند از تو بگريزد؟ يا چگونه كسى كه جز در قلمرو حكومت تو راهى ندارد از دست تو رهايى تواند يافت؟

(2) پاك خدايا! بيمناك‌ترين آفريدگانت از تو كسى است كه بيش از همه تو را بشناسد، و فروتن‌ترين آنها در برابرت كسى است كه بيش از همه به فرمان تو عمل كند، و پست‌ترين آنها نزد تو كسى است كه تو روزيش مى‌دهى و او غير تو را مى‌پرستد.

(3) پاك خدايا! كسى كه براى تو شريك گيرد و رسولانت را دروغگو شمارد هيچ از سلطنت تو نخواهد كاست، و كسى كه حكم و سرنوشت تو را نمى‌پسندد فرمان تو را باز نتواند گرداند، و كسى كه قدرت تو را منكر باشد خود را از تو نتواند پاييد، و كسى كه غير تو را بپرستد از چنگ تو نتواند گريخت، و كسى كه مرگ و ديدار تو را خوش ندارد باز هم در دنيا عمر جاودان نتواند يافت.

(4) پاك خدايا! چقدر شأن تو بزرگ، و سلطنت تو قاهر، و قدرت تو شديد، و فرمان تو نافذ است!

(5) پاك خدايا! مرگ را بر همه آفريدگانت رقم زده‌اى، چه يكتاپرستانت و چه كافرانت، و همه مرگ را خواهند چشيد، و همه به سوى تو بازخواهند گشت، پس تو بسى مباركى و والايى، معبودى جز تو نيست، يگانه و بى شريكى.

(6) به تو ايمان آورده‌ام، و رسولانت را باور دارم، و كتابت را پذيرايم، و به هر معبودى جز تو كافرم، و از هر كه جز تو را بپرستد بيزارم.

(7) خدايا، من شب را به روز و روز را به شب مى‌آورم در حالى كه عمل خود را اندك مى‌شمارم، به گناهم معترفم، به خطاهايم اقرار دارم. من به خاطر زياده‌روى و ستمى كه بر خود روا داشته‌ام خوار و ذليل شده‌ام، عملم مرا به هلاكت افكنده، و دلخواهم مرا به سقوط كشانده، و خواسته‌هاى ناروايم مرا (از لطف تو) محروم ساخته است.

(8) پس اى مولاى من، از تو درخواست مى‌كنم درخواست كسى كه نفس او به خاطر آرزوهاى درازش سرگرم شده، و بدن او به جهت ضربان آرام رگ‌هايش (تندرستى‌اش) غافل مانده، و دل او به سبب نعمت‌هاى فراوانى كه به او داده شده فريفته گشته، و به سرنوشت نهايى خود كمتر مى‌انديشيد.

(9) درخواست كسى كه آرزو بر او چيره شده، و هواى نفس او را فريب داده، و دنيا بر او مسلط گشته، و مرگ بر او سايه افكنده؛ درخواست كسى كه گناهانش را بسيار دانسته، و به خطاى خويش معترف است؛ درخواست كسى كه جز تو پروردگارى ندارد، و غير تو سرپرستى ندارد، و كسى نيست كه او را از (قهر) تو برهاند، و براى فرار از تو پناهگاهى جز تو ندارد.

(10) خدايا، به آن حق واجبى كه بر همه آفريدگان خود دارى، و به آن نام بزرگ خود كه پيامبرت را دستور دادى كه تو را به آن نام تسبيح گويد، و به جلال ذات بزرگوارت كه فرسودگى و دگرگونى نمى‌پذيرد، و تغيير و فنا در آن راه نمى‌يابد، از تو مى‌خواهم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى، و مرا در پرتو عبادت خود از هر چيز ديگر بى‌نياز سازى، و جانم را به ترس از خود در نداشتن دنيا تسليت بخشى، و به رحمت خويش مرا قرين كرامت‌هاى فراوان خود سازى.

(11) كه من تنها به سوى تو مى‌گريزم، و فقط از تو مى‌ترسم، و تنها از تو يارى مى‌جويم، و تنها به تو اميد دارم، و فقط تو را مى‌خوانم، و تنها به تو پناه مى‌آورم، و فقط به تو اعتماد دارم، و تنها از تو كمك مى‌طلبم، و تنها به تو ايمان دارم، و فقط بر تو توكل مى‌كنم تنها به جود و كرم تو دل مى‌بندم.