دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه عباس عزيزی

(1) اى خداوندى كه هيچ چيز، نه در زمين و نه در آسمان بر تو مخفى نيست. اى خداى من، چگونه ممكن است چيزى بر تو مخفى ماند، در حالى كه تو آن را آفريده‌اى؟ و چگونه ممكن است از احصا و شمارش تو بيرون باشد آنچه را كه تو ساخته‌اى؟ يا چگونه ممكن است از ديد تو پنهان بماند آنچه را كه تو امورش را تدبير مى‌كنى؟ يا چگونه مى‌تواند از تو فرار كند كسى كه جز با روزى تو زيستن نتواند؟ يا چگونه ممكن است از دست تو نجات يابد كسى كه به غير از حكومت تو راهى برايش وجود ندارد؟

(2) پاك و منزهى، آن كه بيشتر از تو بترسد، داناترين خلق نسبت به توست و عالم‌ترين آنان به راه فرمانبرى، خاضع‌ترين ايشان در پيشگاه توست. و خوارترين بندگان در پيشگاه تو كسى است كه تو روزى‌اش مى‌دهى و او ديگرى را عبادت مى‌كند.

(3) منزهى تو، از سلطنت و حكومتت نمى‌كاهد آن كسى كه براى تو شريك قائل شود و رسولانت را تكذيب كند، آن كس كه قضا و حكم تو را ناپسند دارد توان آن كه فرمانت را تغيير دهد و رد كند، ندارد، و هر كس قدرتت را انكار كند نمى‌تواند در برابر نيروى تو مقاومت نمايد، و هر كس غير تو را عبادت كند از دست تو رهايى نمى‌يابد و كسى كه ديدار و ملاقات تو را دوست ندارد در دنيا جاودانه نخواهد ماند.

(4) منزهى تو، شأنت چه عظيم، و سلطنتت بس مغلوب كننده، و قدرتت بس شديد و فرمانت بس نافذ است!

(5) منزهى تو، فرمان مرگ را بر همه‌ى مخلوقاتت صادر فرموده‌اى خواه آن كس تو را به توحيد بستايد، و خواه آن كه به تو كافر شود و همه‌ى آنها طعم مرگ مى‌چشند و همه به سوى تو مى‌آيند. پس تو متبارك و از همگان برتر و بالاترى و معبودى جز تو نيست، يگانه‌اى و هيچ شريكى ندارى.

(6) (پس) خداوندا، به تو ايمان آوردم، و پيامبرانت را تصديق نمودم و كتابت را پذيرفتم و به هر معبودى غير از تو كافر شدم و از هر كس كه غير تو را عبادت كند بيزارى جستم.

(7) بارالها، من شب را به روز مى‌آورم و روز را به شام، در حالى كه عمل خود را بسيار كم مى‌شمارم، و به گناه خود معترفم و به خطاى خود مقرم. به دليل اسراف (در نافرمانى و ستم) به نفسم، خوار و ذليلم، عملم مرا به هلاكت افكنده، و هواى نفسم مرا پست ساخته و شهواتم مرا به ديار محروميت انداخته.

(8) پس اى مولاى من، از تو مى‌خواهم، خواستن كسى كه نفسش به آرزوى دراز سرگرم، و بدنش در اثر تندرستى (از بندگى) غافل مانده، و قلبش به خاطر فراوانى نعمت، فريفته شده است و نسبت به فرجام كارش، كم انديشيده است.

(9) و (از تو درخواست مى‌كنم) درخواست كسى كه آرزو بر او غلبه كرده و هوا و هوس او را فريفته و دنيا بر او تسلط يافته و اجل بر سر او سايه گسترانيده است و (از تو درخواست مى‌كنم) درخواست كسى كه گناه فراوان انجام داده و به خطاى خود اعتراف كرده است؛ درخواست كسى كه جز تو پروردگارى ندارد، و ولى و سرپرستى جز تو، و نجات دهنده‌اى از تو و ملجأ و پناهى (كه او را از تو پناه دهد) جز تو نمى‌يابد.

(10) بارالها، به حقى كه از خودت بر همه‌ى آفريدگانت واجب كردى و به اسم عظيمى كه پيامبرت را امر فرمودى كه تو را با آن تسبيح گويد و به جلال وجه كريمت كه نه كهنگى مى‌پذيرد، نه تغيير، نه فنا، از تو مى‌خواهم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و به وسيله‌ى عبادتت مرا از همه چيز بى نياز سازى و به سبب خوف و ترس از خودت دلم را (در برابر اندوه دنيايى) آرام گردانى. و به وسيله‌ى رحمتت، كرامت‌هاى فراوانت را نسبت به من از سرگيرى.

(11) بنابراين من به سوى تو فرار مى‌كنم و از تو مى‌ترسم و به تو استغاثه مى‌كنم و اميدم به توست و تو را مى‌خوانم و به تو پناه مى‌برم و اطمينانم به توست و از تو يارى مى‌جويم و به تو ايمان مى‌آورم و بر تو توكل مى‌كنم و به جود و كرم تو اعتماد مى‌ورزم.