دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه داریوش شاهین

(1) محتاج نوازا، اى كه هيچ چيز در آسمان و زمين بر تو پوشيده نيست. اى خداوند من، چگونه آنچه تو خود آفريده‌اى از تو پنهان باشد؟ چگونه ممكن است تو بر آنچه كه پايدار و استوار انجام داده‌اى، اطلاع و آگاهى و احاطه نداشته باشى؟ چگونه مى‌تواند كسى از تو بگريزد كه روز و زندگيش جز به دست تو نيست؟ چگونه از تو رهائى يابد آنكس كه جز در قلمرو ملك تو، او را راهى و چاره‌اى نيست؟

(2) پاك آفرينا، پاكى تراست. بيمناكترين آفريدگان تو، داناترين بندگان تو باشند، و خاكسارترين آنان مجريان فرمان تو باشند. خوارترين آنان نزد تو كسى است كه تو به او روزى مى‌دهى و او غير تو را بندگى مى‌كند.

(3) مهربانا، پاكى تراست، آنكس كه در وجود تو ترديد كند و پيامبرانت را دروغ پندارد، از اقتدار و سلطنت تو نكاهد. آنكس كه فرمان تو را نپسندد، از دور كردن امر تو ناتوان است. كسى كه قدرت تو را دروغ انگارد، از تو باز نمى‌ماند. آنكه غير تو را بپرستد، موجب نيستى تو نشود. هر كس كه از ديدار تو كراهت داشته باشد، در دنيا عمر دراز نيابد.

(4) سبحانا، پاكى تراست. چه بزرگ است ارج و قدر تو. چه قاهر و غالب است پادشاهى تو. چه سخت است، قدرت و توانائى تو، و چه روان است امر و فرمان تو.

(5) عزيزا، پاكى تراست. تو مرگ را بر تمام مخلوق خويش تقدير نمودى، چه آنكس كه تو را يگانه و بى‌همتا دانست، و چه آنكس كه كفران پيشه كرد و عصيان ورزيد. جملگى طعم مرگ را خواهند چشيد، و رو به سوى تو آرند. پس، اى خداوند بزرگ، توئى كه برتر و جاودانى. جز تو هيچ معبودى نيست، و تو آن يگانه‌اى كه بى‌همتائى.

(6) من به تو ايمان آورده‌ام و پيامبرانت را پذيرفته‌ام. من كتاب تو را پذيرفته‌ام و به هر معبود و مقصودى جز تو كافرم. من بيزارم از آن كسى كه جز تو را مى‌پرستد.

(7) دعا پذيرا، من بامدادم را به شب و شامگاهم را به بامداد مى‌رسانم، در حاليكه كردار و طاعتم خرد و ناچيز است. من اعتراف به گناه و اقرار به كارهاى ناپسندم دارم. من به خاطر تجاوزگرى در حدود احكام و فرمان تو، خود را ذليل و خوار مى‌بينم. من هلاك كار ناپسند و تباه شده خواهش خويشم. شهوت‌خواهى و هوس‌جوئى، وجود مرا از نعمت خير و نيكى بى‌بهره ساخته.

(8) پس اى مولاى بى‌همتاى من، از تو درخواست مى‌كنم كه مرا مشمول عفو خويش قرار دهى. حاجت و درخواستم بسان كسى است كه آرزوهاى دور و درازش او را به بيهوده‌كارى سرگرم نموده، و آرامش خيالش او را غافل از عذاب كرده، و به خاطر بسيارى كرم و بخشش، دلش گرفتار هوس شده، و در انديشه آنچه دارد به سوى آن بازمى‌گردد، نيست.

(9) حاجت و درخواستم بسان كسى است كه: اسير آرزو شده، و گرفتار هوس گرديده. دنيا بر قلب او پيروز شده و مرگ بر او سايه انداخته است. حاجت و درخواستم بسان كسى است كه: گناهان خويش را بسيار دانسته، و به خطاى خود اقرار كرده است. حاجت و درخواستم بسان كسى است كه: جز تو او را هيچ خداوندى نيست، و غير تو او را هيچ رهابخشى از گناهى نيست، و جز به تو به هيچ كس پناه نبرد.

(10) بى‌شريكا، تو را به حق خودت كه بر تمام آفريدگانت واجب است سوگند مى‌دهم. تو را به نام عظيمت- كه پيامبرت را فرمان دادى تا با آن نام تو را تسبيح كند- سوگند مى‌دهم. تو را به بزرگى حق ذات گرانقدرت كه نه رنگ كهنگى گيرد و نه ديگرگون شود، و نه تغيير حال و نيستى پذيرد، سوگند مى‌دهم. كه: بر «محمد» و خاندان «محمد» درود فرستى. كه: مرا به يارى عبادت و اطاعتت از هر چيز بى‌نياز سازى. كه: مرا از شيفته دنيا شدن دور دارى. كه: مرا به لطف و رحمت خويش، كرامت دهى و احسان كنى و به سوى لطف خويش بازگردانى.

(11) يكتا و بى‌شريكا، من بدين سبب به سوى تو شتابان بيايم چون از عقاب تو مى‌ترسم، از تو فريادرس مى‌خواهم، به تو اميد مى‌بندم، تو را به سوى خويش مى‌خوانم، بر تو پناه مى‌آورم، به تو اطمينان مى‌كنم، از تو يارى مى‌جويم، به تو ايمان دارم، بر تو توكل مى‌نمايم و بر بخشش و كرمت اعتماد بسيار دارم.